Πιθανότατα φταίει η ζέστη ή η κακή μου διάθεση. Ενδεχομένως να χρειάζομαι διακοπές. Δε θέλω ούτε για αστείο να μου μπαίνουν ιδέες ότι έχω αρχίσει να βαριέμαι τις συναυλίες. Το σκέφτομαι από δώ, το τραβάω από κει... Αντικειμενικά ήταν ένα καλό διήμερο, ιδανικές συνθήκες από πλευράς χώρου, χωρίς καθόλου ταλαιπωρία και σίγουρα είδαμε και ακούσαμε 3-4 άψογες μπάντες. Όμως το ποδαράκι ελάχιστες φορές κουνήθηκε...

Η 3η και τελευταία μέρα του φετινού Rockwave δεν ξεκίνησε και με τους καλύτερους οιωνούς δεδομένης της αυξημένης κίνησης και του χρόνου που χρειάστηκε για να φτάσουμε στο συναυλιακό χώρο (αν και με μηχανή, χρειάστηκαν πάνω από 3/4 της ώρας), μια και ο Manu Chao αποδυκνείεται υπερδημοφιλής στα μέρη μας. Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα βρίσκονταν σε απόσταση μέχρι και 3 χλμ. από το Terra Vibe.

Πρώτη μέρα για το πιο δημοφιλές φεστιβάλ της χώρας εδώ και χρόνια, πολλά καλά είδαμε, μερικά προβλήματα στον ήχο, ειδικά στην εμφάνιση της Siouxsie που διακόπηκε 2 φορές, αρκετές οι βελτιώσεις διοργανωτικά σε σχέση με πέρυσι, μπόλικη και η γκρίνια όπως κάθε χρόνο. Άλλωστε στη Ελλάδα είμαστε.. Δεν θα γράψουμε review, θα κάνουμε κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχαμε κάνει και στο synch και σας άρεσε αρκετά.

Πάει, τελείωσε και αυτό. Το πιο urban φεστιβάλ της χώρας άφησε για άλλη μια φορά πολύ καλές εντυπώσεις στους περισσότερους, είδαμε και ακούσαμε αρκετά και ενδιαφέροντα, προσωπικά δυστυχώς δεν το χάρηκα όσο ήθελα αφού ένα απρόοπτο της τελευταίας στιγμής δεν μου επέτρεψε να είμαι την πρώτη μέρα εκεί. Liars, Soisong και Holy Fuck που ήθελα τελικά δεν είδα, αλλά θα τα καλύψω με σχόλια των αναγνωστών από το forum του Postwave. Την Κυριακή τώρα.

Είχα πάρα πολλά χρόνια να παρακολουθήσω μία συναυλία του Nick Cave και των Bad seeds. Η τελευταία φορά που ξεσπιτώθηκα για να δω τον Nick και την μπάντα του ήταν στα πλαίσια του Rock wave στο Ολυμπιακό στάδιο, εμφάνιση που ακυρώθηκε τελικά λόγω βροχής.

Η ώρα είναι δέκα και επιτέλους καταφέρνω να φτάσω στο Πόλις Theater. Ένας χώρος που δεν είχα ξαναεπισκεφθεί και πραγματικά ήμουν περίεργος να δω πως μπορεί να είναι το club στο οποίο θα έπαιζαν οι Dinosaur Jr.

Ο χώρος που θα βλέπαμε τους IAMX στην Αθήνα ήταν το Underworld και οι αντιδράσεις των περισσοτέρων πριν τη συναυλία ήταν μάλλον σκεπτικιστικές, όχι τόσο για τη χωρητικότητα του club, όσο για το μέγεθος και το ύψος της σκηνής. Επίσης, ο ήχος και η οπτική του μαγαζιού όταν αυτό είναι γεμάτο δεν μπορεί να ξεπεράσει το μέτριο (αν θεωρήσουμε π.χ. ότι του Gagarin είναι «συμπαθητικός») και ο προβληματισμός ήταν λογικό να αυξάνεται.

Μεγάλες βραδιές πρέπει να έζησε το Gagarin με αφορμή τις δύο συναυλίες των Madrugada στην Αθήνα. Στα λίγα χρόνια λειτουργίας του Club, τουλάχιστον εγώ δεν το είχα δει ασφυκτικά γεμάτο και έχω πάει σε αρκετές συναυλίες όπου θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις ότι είχαν πολύ κόσμο, αλλά αυτό που έγινε το Σάββατο το βράδυ (και κατ'επέκταση και τη Κυριακή μιας και τα εισιτήρια έιχαν εξαντληθεί και για την δεύτερη ημέρα) να μην βρίσκεις μισό τετραγωνικό για να σταθείς, δεν το είχα ξαναζήσει στον συγκεκριμένο χώρο.

Είναι όπως το πάρει κανείς.... Έχει να κάνει και με το κέφι σου. Και τις προσδοκίες σου επίσης. Πότε τους γνώρισες, τι ακριβώς σου άρεσε σε δαύτους και αν γουστάρεις που και που να πηγαίνεις στο Bo με τη παρέα σου... Μπορώ να γράψω καμιά δεκαριά ακόμα προσεγγίσεις υποκειμενικότητας γιατί τον συμπαθώ τον Bill Leeb και δεν μπορώ να είμαι πολύ σκληρός μαζί του. Υπάρχει άλλωστε και το review του Ερμή από τη συναυλία της Θεσσαλονίκης πιο κάτω (αυτοί οι βόρειοι έχουν τραχιά γλώσσα και είναι απόλυτοι πανάθεμά τους!), οπότε εγώ κάποια θεματάκια τα κάνω γαργάρα.

Θα ήθελα να ξεκινήσω από τα θετικά. Πώς είπαμε λέγεται ο ντράμερ της Sunny? Ευχαρίστως καθόμουν να τον ακούω να παίζει σόλο ντραμς μία-μιάμισι ωρίτσα! Άπαιχτος, δηλαδή σκηνικά εγώ θα τον έβαζα μπροστά και τους κιθαρίστες πίσω από τη ντραμς, άντε σε μία υπερυψωμένη ο άνθρωπος, να φαίνεται ότι παίζει παπάδες και το ευχαριστιέται.