Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, όπου οι CLOSER έχουν κλέψει την παράσταση από το πρώτο όνομα, σε συναυλία στο αείμνηστο Ρόδον κλαμπ, το Φθινόπωρο του 2000. Οι Closer, ήδη από τα καλύτερα εγχώρια σχήματα τότε, έκαναν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους ταπώνοντας στην κυριολεξία τους νεαρούς Βρετανούς Doves. Οι οποίοι μπορεί να ήταν οι αγαπημένοι του Αγγλόφωνου indie ακροατηρίου, αλλά, στην πρώτη και τελευταία τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους, ήταν μάλλον αδύναμοι και ασύνδετοι. Οι Closer είναι μια από τις θρυλικές μπάντες της χώρας.

Το Death Disco είναι ένας χώρος που για δύο χρόνια τώρα, λειτουργεί όπως πρέπει να λειτουργεί ένα μικρό κλαμπ. Έχει πάντα θερμή και όμορφη υποδοχή, καθαρά και φτηνά ποτά και πολύ καλά ηχητικά συστήματα. Η ζεστασιά του περιβάλλοντος χώρου, η αίσθηση ότι μπαίνεις κάπου και νιώθεις οικειότητα, σαν να ήταν φτιαγμένος για σένα, είναι από τα στοιχεία που προσωπικά κάνουν το κλαμπ να ξεχωρίζει. Όπως φυσικά και τα δύο δυνατότερα χαρτιά του· η μουσική που ακούγεται αλλά και τα σχήματα που παίζουν στην χαμηλή αλλά ορατή σκηνή.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο άχαρη ημέρα να πας σε συναυλία από την Τετάρτη, στη μέση ακριβώς της εβδομάδας και με το Σαββατοκύριακο να φαντάζει ακόμη μακρινό. Χρειάζεται να καταβάλεις προσπάθεια σε πολλά επίπεδα για να φύγεις από το σπίτι, και η απειλή να είναι μέτριο το λάιβ – πολύ δε περισσότερο κακό – λειτουργεί αποτρεπτικά κατά τη γνώμη μου από το να επισκεφτείς ένα τέτοιο. Βέβαια, όταν το όνομα που παίζει είναι οι Ex Hex το πράγμα αλλάζει.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λέει ο ποιητής. Ακόμα κι αν σβήνει κάποια στιγμή. Αρκετοί από μας, τους λάτρεις της εναλλακτικής σκηνής, θέλαμε να δούμε τους BLONDE REDHEAD να επιστρέφουν στη χώρα μας αμέσως μόλις συνερχόμασταν από το σοκ της εμφάνισής τους εκείνο το βράδυ της 15/04/2005. Τους περιμέναμε το 2007-8, μετά την κυκλοφορία του ''23'', τους περιμέναμε λίγο μετά την κυκλοφορία του ''Penny Sparkle'' (2010) κι ας είχαν ελαχιστοποιηθεί οι πιθανότητες στο ελάχιστο. Χάσαμε κάθε ελπίδα τα επόμενα χρόνια και με την κυκλοφορία του ''Barragán'' (2014), ούτε που μας πέρναγε από το μυαλό.

Παρασκευή και 13 έγραψε το χρονολόγιο στο ραντεβού μας με μια ακόμα συναρπαστική σύναξη μουσικών του ιδιόμορφου συγκερασμού της Νεοφόλκ με post-wave και melodic pop στοιχεία.Δύο δυναμικές μπάντες σε αντίρροπη φορά εξέλιξης. Καταρχήν η ανασύσταση των άτυχων Joy of Life, με ουσιαστικό πυρήνα τον πιο επίμονο από αυτή την ενδιαφέρουσα τετράδα των αρχών της δεκαετίας του 80, τον Gary Carey σε εξαιρετική φόρμα από την ένστολη ζωη του.

Οι Saint Etienne αντανακλούν μια τεχνητή πραγματικότητα στο χώρο που κινούνται. Το σύμπαν τους είναι μια μεγάλη αστική πόλη χωρίς καυσαέρια, με συνεχή ηλιοφάνεια, χρώμα, χαλαρότητα και με ρυμοτομία προαστίων. Το δικό τους Λονδίνο μέσα στο πραγματικό. Η μουσική τους είναι ένα ποπ ολόγραμμα των πιο φωτεινών αναμνήσεων της δεκαετίας του '60 που φωτίζει ανήλιαγα acid house κλαμπ. Είναι ο ήχος της επιθυμίας για λίγη αγάπη και θερμά συναισθήματα ανθρώπων που αγαπάνε να ζουν στην πόλη.

Βραδιά γκαραζοψυχεδέλιας η πέμπτη του Φλεβάρη, που τα τελευταία τρία χρόνια γνωρίζει ξανά άνθιση και μας έχει δώσει πολλά όμορφα και ενδιαφέροντα άλμπουμς, με δύο αντιπροσωπευτικά σχήματα της σκηνής. Οι ALIEN MUSTANGS είναι από τη Θεσσαλονίκη και έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα ένα 7'' και ένα 10'' που τα διακρίνει η καλή παραγωγή και οι καλές συνθέσεις που ακολουθούν κατά γράμμα την παράδοση του είδους.

Οι NITE FIELDS είναι ένα πολύ καινούριο σχήμα από την Αυστραλία και επισκέφθηκε τη χώρα μας για μια μίνι περιοδεία έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ ''Depersonalisation'' στην καινούρια και πολλά υποσχόμενη Felte records και συνοδευομένο από τη φήμη του ανερχόμενου σχήματος με θετικές αντιδράσεις παν

Οι Low παίζουν τόσο σιγά που θα τους προσέξεις μόνο αν σταθείς ακίνητος και ακούσεις. Αυτό και μόνο είναι το εισιτήριο για ένα πανέμορφο δισκογραφικό ταξίδι στη μουσική τους. Θα πάρεις αγκαλιά μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια που θα έχεις ακούσει ποτέ, θα έρθεις αντιμέτωπος με το σκοτάδι και τη στριφνή πλευρά τους, θα βρεις το ρομαντισμό στις μελωδίες, και την ένταση στις μετρονομημένες επαναλήψεις των ρυθμών τους.

Όταν οι ίδιες οι αναμνήσεις μας γίνονται το βασικό εργαλείο για να δημιουργήσουμε καινούριες. Kάπου εκεί στηρίχθηκε το concept που στήθηκε και φέτος το event του Postwave και ελπίζω να περάσατε μια νύχτα Χριστουγέννων που θα τη θυμόσαστε για πολύ καιρό. Εμένα προσωπικά θα μου μείνει αξέχαστη. Πολλές ευχές λοιπόν σε όλους που γεμίσατε για μια ακόμα φορά το venue και κάνατε με τη παρουσία σας το event μας τόσο όμορφο και σε όλους τους φίλους μας που δεν τα κατάφεραν να είναι μαζί μας.