Μου χάλασαν την εισαγωγή. Ναι, έχοντας υποστεί κι εγώ την γνωστή ταιλαιπωρία του χωροταξικού terraτουργήματος της Μαλακάσας και επωμισμένος με την κάλυψη της συναυλίας, την είχα έτοιμη. Πάνω από μια ώρα ακινητοποιημένος στο αυτοκίνητο μου, είχα όλο το χρόνο να σκεφτώ. Θα ξεκινούσα πιασάρικα, με το κλασσικό και πλέον γραφικό (μου αρέσει να είμαι γραφικός) κράξιμο για την διοργάνωση, την Didi, τους πορτιέρηδες, την καθαρίστρια, την λουλουδού, την κακή μου τύχη να μην είμαι ο γίγαντας Γκρισίνο κ.ο.κ...