Κάποτε η μουσική είχε ως σκοπό να ηρεμεί και να ευφραίνει την ψυχή του κάθε ακροατή. Στην πορεία χρησιμοποιήθηκε για να δίνει τον ρυθμό σε ολόκληρες στρατιές, ενώ δεν έλειψε και από τις εκάστοτε λατρείες του κάθε λαού. Μουσική, μουσική, μουσική. Παντού μουσική για το οτιδήποτε. Μέσα σε αυτό το άπειρο παζλ, ένα μικρό κομματάκι ανήκει και στους δικούς μας Absent Without Leave.

O Γιώργος Μαστροκώστας είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από αυτό το σχήμα, το οποίο κλείνει αισίως μία δεκαετία ζωής. Το "Faded Photographs" είναι το τρίτο άλμπουμ, ανάμεσα στις κατά τα άλλα πολλές κυκλοφορίες του, αλλά και συνεργασίες που είχε στο παρελθόν με διόλου ευκαταφρόνητους καλλιτέχνες. Ο ήχος των Absent Without Leave χαρακτηρίζεται από τον ήχο της κιθάρας του Γιώργου Μαστροκώστα. Ένας ήχος δοσμένος με τέτοιον τρόπο που να δημιουργεί ρίγη συγκίνησης και γλυκές αναμνήσεις του παρελθόντος. Δεν μπορούσε λοιπόν να είναι διαφορετικός και σε αυτό το άλμπουμ, με την διαφορά ότι ο μουσικός έχει προσθέσει μία πλειάδα μουσικών οργάνων, όπως τσέλο, βιολί, μελόντικα, άρπα και τόσα άλλα, προσκαλώντας καλούς του φίλους να τον συνοδεύσουν στις μουσικές του αναζητήσεις. Αυτοί λοιπόν οι καλοί φίλοι, δεν είναι άλλοι από μέλη των Hood, Epic45, Millimetrik... (σίγουρα κάποιον θα ξεχνώ). Το mastering έγινε στην Γένοβα από τους πολύ συμπαθείς Port - Royal, με τους οποίους έχει συνεργαστεί και στο παρελθόν. Τελικά ο Γιώργος Μαστροκώστας έκανε τίποτα σε αυτό το άλμπουμ; Μα φυσικά!! Έκανε την μίξη στην κρεβατοκάμαρά του!

Η ιδιαιτερότητα του "Faded Photographs" είναι ότι έχει ηχογραφηθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου. Από την Αθήνα και την Βιέννη, μέχρι το Κεμπέκ και το Ρέικιαβικ -και όχι μόνο. Αναπόφευκτα μπορεί κανείς να κατανοήσει τις εμπειρίες του καλλιτέχνη να αποτυπώνονται με αγαστό, αλλά συνάμα απλό τρόπο, στις μελωδίες που ξετυλίγονται όπως ένα φωτογραφικό άλμπουμ. Και εδώ αξίζει να αναφερθεί η απλή μεν, έξυπνη δε κίνηση, να κυκλοφορήσει το άλμπουμ σε μορφή cdr σε 500 αντίτυπα, αλλά το κάθε ένα από αυτά να έχει από μία αληθινή φωτογραφία στο εξώφυλλο, διαφορετική σε κάθε αντίτυπο (κάτι αντίστοιχο έχουν κάνει οι Mint Julep στο παρελθόν). Ασυνείδητα λοιπόν ο κάτοχος ενός από τις 500 κόπιες του άλμπουμ, θεωρεί ότι αυτό είναι ένα μοναδικό κομμάτι που φτιάχτηκε μόνο για τον ίδιο, χωρίς ο καλλιτέχνης να γνωρίζει την ύπαρξή του. Όντως, μπορεί να μην την γνώριζε και ενδεχομένως να μην την μάθει και ποτέ, αλλά το άλμπουμ είναι τόσο όμορφα φιλοτεχνημένο, τόσο σχεδιαστικά, όσο και μουσικά, που από το πρώτο άγγιγμα στο ανακυκλωμένο χαρτόνι να δημιουργείται μία κτητική αίσθηση. Ο καλλιτέχνης έχει αφεθεί στην έμπνευσή του, την έχει κάνει οδηγό του και εμάς τους ακροατές του, συνεπιβάτες του.

Θα ήταν άδικο να γράψω ότι το άλμπουμ απευθύνεται στο κοινό από τον ευρύτερο χώρο του post rock. Άδικο πρωτίστως για τον ίδιο τον καλλιτέχνη και ασφαλώς για τον κάθε μουσικόφιλο που θέλει να απολαύσει ένα πραγματικά όμορφο άλμπουμ. Θα σταθώ κυρίως στον επίλογο του "Faded Photographs", το Above The Trees. Αν δεν γνώριζα από ποιον προέρχεται το συγκεκριμένο κομμάτι, θα αναρωτιόμουν πότε δημιούργησαν καινούργιο project οι Epic45 με τους July Skies. Ηχοτοπία που παραπέμπουν σε καταπράσινα λιβάδια του βορρά και ήχοι που μας κάνουν να αφουγκραζόμαστε την κάθε μας στιγμή και να της δίνουμε την αξία που πρέπει, όπως και το κάθετι που μας περιτριγυρίζει. Ένας περίπατος με συντροφιά το "Faded Photographs" θα σας πείσει.