Τις MONOWELT τις γνωρίσαμε πριν μερικούς μήνες με το παρθενικό τους άλμπουμ ''Rückschau'' στην Geheimnis Records και αυτό το Σάββατο 16 Απριλίου θα πάρουμε μια καλύτερη και πιο "ζωντανή" γεύση στο Death Disco που θα ανοίξουν τη συναυλία των Σελοφάν. Συνέντευξη με τις Βερολινέζες, για να πάμε καλά προετοιμασμένοι.
Το όνομα της μπάντας είναι “Monowelt”, που στα Γερμανικά σημαίνει “Μονό-κοσμος”. Περιγράψτε ποιό είναι το “μυστικό” μήνυμα πίσω από το όνομα και αν υπάρχει βέβαια κάποιο.
Marta Raya : Δεν υπάρχει ουσιαστικά κάποια “μυστική” σημασία πίσω από την συγκεκριμένη λέξη. Το όνομα ήταν η αυθόρμητη ιδέα ενός φίλου μας (ο μπασίστας του punk συγκροτήματος “Totenwald” – σημ. πρώην “Tanzkommando Untergang” το πρώτο συγκρότημα της Marta), ο οποίος καθόταν μαζί μας όταν προσπαθούσαμε να βρούμε ένα όνομα και ξαφνικά ξεστόμισε αυτήν την λέξη. Σκεφτήκαμε ότι ακούγεται όμορφα και το υιοθετήσαμε.
Μπορεί κανείς να ερμηνεύσει το όνομα της μπάντας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους... Γιά μένα προσωπικά έχει να κάνει με την λέξη “μόνο” αυτήν καθαυτήν, η οποία σημαίνει “μόνος” ή “ένας”. Ερμηνεύω το όνομά μας σαν “ο δικός μας κόσμος” που όλοι πάντα χανόμαστε κάποιες στγμές, με κάποιον τρόπο... Είναι οι στιγμές που ζούμε στον κόσμο των σκέψεων και προσωπικών ελπίδων και πόθων μας, όπου ξεχωρίζουμε τον υπόλοιπο κόσμο από το είναι μας. Ίσως (το όνομα) εκφράζει μιά αίσθηση μοναδικότητας και ξεχωριστής οντότητας, ενώ επίσης το αίσθημα της ασφάλειας και αυτοπροστασίας... Τώρα μάλλον σκέφτομαι μεγαλοφώνως... αλλά όλα αυτά είναι η προσωπική ερμηνεία του “Μονόκοσμου”...
Daria Leere : Συμφωνώ με την ερμηνεία της Marta. Κι εγώ έχω την αίσθηση γιά λίγο “προσωπικό κόσμο”, όπου όλοι είμαστε κλεισμένοι και ο οποίος μας δίνει μιά αίσθηση ασφάλειας και άνεσης. Υπάρχουν δύο διαστάσεις κατανόησης των Monowelt. Εγώ είχα σκεφτεί το Μονό Κανάλι / “Μονοκάναλο” (σημ. Ηχοληπτικός όρος μετάδοσης ηχητικού σήματος). Είναι αυτό που συνδυάζει 2 σήματα σε ένα. Έτσι γιά μένα ο “Μονό-κοσμος” είναι σαν δύο ενέργειες που κινούνται μπροστά και δημιουργούν έναν ενιαίο ήχο.
Πότε συναντηθήκατε γιά πρώτη φορά ; Η μουσική αποτέλεσε την “κόλλα” που ευνόησε αυτήν την συνεργασία ή πολλά και απροσδόκητα γεγονότα – πέρα από την μουσική – συνέβησαν που οδήγησαν στην γνωριμία σας ; Το ρωτάω αυτό γιατί φαίνεστε και εμφανισιακά και ηχητικά σαν να ήταν πεπρωμένο να γνωριστείτε και να συνεργαστείτε. Μοίρα, τυχαίο γεγονός ή απλή λογική ;
Monowelt : Βρεθήκαμε γιά πρώτη φορά το 2010 στο Βερολίνο σε μιά κατάληψη που λέγεται “Köpi” και πολύ γρήγορα καταλάβαμε ότι μοιραζόμαστε τα ίδια μουσικά γούστα. Και οι δύο εμπνεόμαστε από τα εναλλακτικά μουσικά κινήματα και υποκουλτούρες του ’80 και είμαστε πολύ επηρρεασμένες από την σκοτεινή τους πλευρά. Η κοινή μας αγάπη γιά την συγκεκριμένη μουσική μας ένωσε σε ένα ανώτερο επίπεδο. Παράλληλα μας βοήθησε να κατανοήσουμε ότι θέλουμε να κάνουμε μαζί μουσική και λίγο καιρό μετά αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε την μπάντα. Ήταν μάλλον πεπρωμένο που έγινε μ’αυτόν τον τρόπο..
Οι μουσικές σας επιρροές είναι μάλλον εμφανείς. Παρ’όλα αυτά θα ήθελα να μάθω τις μουσικές σας καταβολές πέρα από τους γνωστούς dark wave/new wave/minimal synth ήχους και μπάντες και πως αυτές τις καταβολές τις μετουσιώνετε στο στοιχειωμένο τοπίο των Monowelt.
Marta : Ο ενθουσιασμός μου γιά την εναλλακτική μουσική ξεκίνσε από πολύ νωρίς, όταν ήμουν μόλις 11 χρονών. Εκείνη την εποχή μου άρεσε το 60’s rock, το grunge και το σύγχρονο εναλλακτικό rock. Μερικά χρόνια όμως μετά κυριολεκτικά ερωτεύτηκα το τέλη 70’s – αρχές 80’s punk rock, το οποίο μπορώ να κατονομάσω σαν κυρίως μουσικό υπόβαθρο. Μπορώ να πω πως αν δεν είχα δείξει ενδιαφέρον γιά την punk μοσυική, δεν θα είχα ίσως ανακαλύψει την post punk και dark wave αργότερα. Σε γενικές γραμμές όπως είπαμε, αυτό που με ενθουσιάζει είναι το μουσικό κίνημα του 80 και οι υποκουλτούρες του. Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι προτιμώ την σκοτεινή και μελαγχολική πλευρά των αγαπημένων μου μουσικών ειδών, οπότε ο ενθουσιασμός μου πάνω στο “άγριο” και “ωμό” punk βρήκε διέξοδο στους ζοφερούς και μελαγχολικούς ήχους του post punk και dark wave. Χρόνια μετά άρχισα να λατρεύω την σκοτεινή ηλεκτρονική underground μουσική και τον ισχυρό της ρυθμό.
Daria : Οι μουσικές μας καταβολές φυσικά και επηρρέασαν τον ήχο μας. Πιστεύω ότι οτιδήποτε ακούγαμε στην προ-Monowelt εποχή, ξαναγεννήθηκε μέσα στην μπάντα. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς πως μετουσιώνεται, είναι ένα άλλο επίπεδο της πραγματικότητας, όπου τα λόγια δεν μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν. Οι γονείς μου είναι μουσικοί, οπότε κατά τα παιδικά μου χρόνια άκουγα πρελούδια και φούγγες του Μπάχ, που ο πατέρας μου έπαιζε στην ακουστική του κιθάρα. Μετά επηρρεάστηκα από το MTV και την underground rap, ενώ αργότερα από εναλλακτικά σχήματα από την Αγ. Πετρούπολη (σημ. Η Daria είναι Ρωσσίδα και η Marta Πολωνέζα). Επίσης άκουγα λίγο Techno και Drum ‘n’ Base. Τον αληθινό όμως κόσμο της μουσικής τον ανακάλυψα όταν ήμουν 19 χρονών. Ήταν η εποχή της ψυχεδελικής μουσικής, του industrial και του 80’s wave. Η σχετικά πιό πρόσφατη “μουσική ανακάλυψη” ήταν το punk και αναρχο-punk όταν μετακόμισα στο Βερολίνο. Πήρα κάποιες αποφάσεις τότε σχετικά με την νέα μου ζωή και υιοθέτησα τους δυνατούς, μηδενιστικούς, γρήγορους και δυνατούς ήχους επηρρεασμένους από το punk και τις αναρχικές ιδέες σαν τρόπο ζωής.
Αν είχατε να διαλέξετε 5 μπάντες, ποιές θα ήταν οι πιό σημαντικές γιά εσάς ;
Marta : Μου είναι δύσκολο να διαλέξω μόνο 5 μπάντες από τόσες άλλες, που σημαίνουν τόσα πολλά γιά μένα. Θα αναφέρω αυτές που κατά την γνώμη μου επηρράσαν τις Monowelt. Οι Cure, οι Malaria, οι X-Mal Deutschland, οι Clan of Xymox και οι Trisomie 21.
Daria : θα προσέθετα επίσης τους Dead can Dance, Cocteau Twins, Neutral Project, Asylum Party και Chameleons.
Το πρώην Ανατολικό Βερολίνο είναι το κατάλληλο μέρος γι’αυτό το είδος μουσικής, είναι βέβαιο. Έχετε άλλα μέρη που σας κάνουν να επικεντρώνεστε στη μουσική και σας κάνουν να “βουτάτε” στα βαθιά νερά της έμπνευσης ;
Marta : Γιά μένα η έμπνευση μπορεί να βρίσκεται σε οποιοδήποτε μέρος έχω επισκεφθεί έως τώρα. Το κάθε μέρος έχει την δικιά του μαγεία και ιστορία. Το τελευταίο μέρος που επισκέφθηκα και με συνεπήρε ήταν η Ρώμη. Ήταν η πρώτη μου φορά εκεί και ένιωσα σαν να ήμουν μέσα σ’ένα παραμύθι ή σε μιά ταινία. Ήταν αποκαλυπτικό να βλέπεις τα αρχαία μνημεία της πόλης και να απολαμβάνεις τα όμορφα τοπία και την αρχιτεκτονική της. Πρέπει μάλλον να ταξιδεύω πιό συχνά, είναι πραγματικά μιά πηγή έμπνευσης. Και παρόλο που το Βερολίνο είναι μιά πηγή έμπνευσης από μόνο του και γιά τις δυό μας, πιστεύω ότι ταξιδεύοντας και εξερευνώντας νέα μέρη, θα μας κάνει πιό πλούσιες σε εμπειρίες και το να δούμε τον κόσμο από μιά τελείως διαφορετική οπτική. Αναμένω επίσης με ανυπομονεσία την συναυλία μας στην Αθήνα ! Νομίζω ότι η πόλη θα είναι γιά μας μιά νέα έμπνευση.
Daria : Εμπνέομαι πολύ από το Βερολίνο. Από την στενάχωρη εικόνα του. Είναι μιά πόλη που υπέφερε πολλά. Καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά κατά τον πόλεμο, μετά χωρίστηκε από το Τείχος... Όταν βρίσκεσαι εκεί, είσαι αυτόπτης μάρτυρας όλων αυτών καθημερινά. Ζω στο κέντρο, στο Kreuzberg. Εμπνέομαι από την παράδοση που έχει αυτή η περιοχή σχετικά με τις καταλήψεις και την εναλλακτική της αισθητική. Η πόλη αλλάζει βιαστικά, περισσότερη πολυτέλεια βλέπει κανείς σε περιοχές που πριν 20 χρόνια ήταν πιό βρώμικες και εναλλακτικές. Η ταχύτητά του επηρρεάζει τις ζωές των ανθρώπων και καμμιά φορά το ζοφερό Βερολίνο είναι ίσως ακόμα και γιά μένα υπερβολικό... Εύχομαι να ζούσα στην εξοχή, δίπλα στη θάλασσα ή στο βουνό... Δεν έχω επισκεφθεί πολλές πόλεις. Έτσι η αγάπη μου παραμένει γιά την Αγ. Πετρούπολη και την ποιητική της έμπνευση. Παρ’όλα αυτά θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ και να ανακλύψω περισσότερα μέρη !
Συνθέτετε και γράφετε τους στίχους μαζί ή η κάθε μία από εσάς έχει και έναν συγκερκιμένο ρόλο στην μπάντα ;
Monowelt : Κάποιες φορές συμβαίνει να γράφουμε τους στίχους μαζί, σε κανά-δύο τραγούδια μας μάλιστα αυτό έχει συμβεί. Τις περισσότερες φορές όμως η καθεμία γράφει στίχους από μόνη της. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με την σύνθεση – και οι δυό μας προτίνουμε ιδέες γιά νέα κομμάτια. Κατά την διάρκεια των προβών, προσπαθούμε να συνδυάσουμε τις ιδέες μας και να καταλήξουμε στην δημιουργία ενός κομματιού. Η καθεμία από εμάς δημιουργεί τις δικές τις μελωδίες, ενώ η άλλη προσπαθεί να παίξει και να καταλάβει τις ιδέες της άλλης, δημιουργώντας παράλληλα δικά της “μέρη” στα πλήκτρα και στο μπάσο.
Οι πρώτες μίξεις των κομματιών που εμφανίστηκαν στο Youtube και Soundcloud είχαν επιμεληθεί από τον William Maybeline των Lebanon Hanover. Περιγράψτε μου πως γνωριστήκατε και τι έχετε αποκομίσει από την συνεργασία σας μ’αυτόν.
Monowelt: Γνωρίσαμε τον William και την Larissa ύστερα από μιά συναυλία τους στο Βερολίνο (μάλλον το 2011). Βρεθήκαμε μετά την παράσταση και είχαμε μιά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Θυμόμαστε ότι είχαμε εντυπωσιαστεί από την σκηνική τους παρουσία και από το πόσο φιλικοί, αγαπητοί και μετριοπαθείς άνθρωποι ήταν. Τους είπαμε ότι είχαμε μία μπάντα και κάναμε πρόβες λίγο πριν την πρώτη μας συναυλία. Κρατήσαμε επαφή από εκείνο το σημείο και μετά. Όταν στείλαμε τις πρώτες ηχογραφήσεις μας στον William γιά να ακούσουμε την γνώμη του, μας είπε ότι θα ήθελε πολύ να ηχογραφήσει τα κομμάτια μας και να μας βοηθήσει με το τελικό μιξ. Αυτή ήταν πραγματικά μιά μεγάλη εμπειρία γιά εμάς. Νοιώθαμε από την πρώτη στιγμή της συνεργασίας μας ότι ο William καταλάβαινε σε τι είδους ήχο στοχεύαμε. Ένοιωθε κατά κάποιον τρόπο την “ατμόσφαιρα” των κομματιών μας και δεν ήθελε ούτε προσπάθησε να μας αλλάξει ιδέες. Πραγματικά εκτιμήσαμε αυτήν την προσέγγιση και την επιθυμία του να μας βοηθήσει με τις ηχογραφήσεις.
Η Geheimnis Records πως εμφανίστηκε στη “ζωή” σας ;
Monowelt: Αναπάντεχα και απροσδόκητα ! Όσο μπορούμε να θυμηθούμε ο Πάνος (Geheimnis Rec.) μας έγραψε ένα μήνυμα και μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε να συνεργαστούμε. Εξέφρασε πόσο του άρεσε η μουσική μας και την επιθυμία του να κυκλοφορήσει τον πρώτο δίσκο μας. Αυτό μας ευχαρίστησε απόλυτα και μας ακούστηκε σαν πολύ καλή ιδέα. Ήμασταν κατ’αρχάς ευχαριστημένες που μία δισκογραφική εταιρεία μας έδειξε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και ότι θα είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μία κυκλοφορία σε βινύλιο. Είμαστε ακόμα έκπληκτες με το πόσο καλά πήγε όλη αυτή η συνεργασία και πολύ ευχαριστημένες με το τελικό αποτέλεσμα. Ευχαριστούμε, Πάνο γιά την όλη συνεργασία !
Οι τελικές μίξεις των κομματιών έγιναν από τον Χρήστο Μανωλίτση, έναν παλιό γνώριμο της Ελληνικής new wave σκηνής του 80. Πως ήταν αυτή η ομολογουμένως ενδιαφέρουσα συνεργασία, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι έχουμε να κάνουμε με την συνεργασία 2 γενεών ανθρώπων που ασχολούνται με την λεγόμενη “σκοτεινή εναλλακτική μουσική”.
Monowelt : Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η διαδικασία των τελικών μίξεων δεν ήταν τόσο εύκολη στην αρχή, μιάς που οι αρχικές μας μίξεις είχαν γίνει πολύ γρήγορα και όχι τόσο επαγγελματικά, εξαιτίας του ότι τις είχαμε πραγματοποιήσει στον χώρο που κάναμε τις πρόβες μας ή σε σπιτικό περιβάλλον. Αυτό είχε γίνει με έναν πολύ DIY τρόπο, επειδή εκτιμούμε πολύ αυτήν την αυθεντικότητα πάνω στην δημιουργία της μουσικής. Μας αρέσει ο τρόπος έκφρασης που αιχμαλωτίζει αυτές τις πρώτες στιγμές έμπνευσης με την ωμότητα στο αρχικό στάδιο. Καταλάβαμε όμως ότι η προσέγγισή μας ήταν τελείως διαφορετική απ’αυτήν που έχει συνηθίσει ο Χρήστος. Η πολυετής πείρα του στην ηχογράφηση και και στην μίξη συγκρούστηκε κάποια στιγμή με την οπτική μας. Επιπλέον, είχαμε ηχογραφήσει κάποια από τα τραγούδια μας μαζί με τα εφέ στα φωνητικά και στα όργανα (σημ. όχι σε διαφορετικά κανάλια γιά να είναι εύκολη η επεξεργασία τους), που σήμαινε ότι ήταν αδύνατος ο διαχωρισμός τους. Παρ’όλα αυτά, Ο Χρήστος έκανε θαυμάσια δουλειά, γιά την οποία είμαστε ευγνωμονούσες ! Μάθαμε πολλά από αυτήν την συνεργασία και είμαστε ακόμα εντυπωσιασμένες με το πως μπόρεσε να δημιουργήσει ένα τόσο δυναμικό μιξάρισμα, πράγμα καθόλου εύκολο. Ο Χρήστος μας έδωσε διάφορες χρήσιμες συμβουλές τις οποίες θα τις λάβουμε σίγουρα υπόψιν μας στο μέλλον.
Ποιά είναι τα πλάνα σας γιά το κοντινό και μακρινό μέλλον ; Έχετε προγραμματίσει συναυλίες στην Γερμανία και στο εξωτερικό ; Έχετε καινούργια τραγούδια τα οποία θα παρουσιάσετε στην Αθήνα ;
Monowelt : Έχουμε προγραμματίσει μερικές συναυλίες στο Βερολίνο και στην Γερμανία γιά τους επόμενους μήνες. Ευχαρίστως θα θέλαμε να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία να παίξουμε στο εξωτερικό και να ανακλύψουμε νέα μέρη χάρις σ’αυτό. Σίγουρα θα παίξουμε κάποια από τα καινούργια μας κομμάτια στην Αθήνα !
Δουλεύετε πάνω σε νέα κομμάτια γιά ένα μελλοντικό δεύτερο άλμπουμ ;
Monowelt : Προς το παρόν παίζουμε τα καινούργια μας κομμάτια στις συναυλίες και έχουμε προγραμματίσει να τα ηχογραφήσουμε σύντομα. Ελπίζουμε αυτά να βγουν στην επόμενη κυκλοφορία μας, κατά προτίμηση στο δεύτερο άλμπουμ μας..
Είσαστε δύο ξωτικά που θα προσγειωθούν στις 16 Απριλίου στην σκηνή του Death Disco και θα παίξουν σαν support group στην παρουσίαση του νέου άλμπουμ των Selofan. Έχετε να στείλετε κάποιο μήνυμα στο Ελληνικό κοινό που θα έλθει στην συναυλία και θα “εντρυφήσει” στη μουσική σας ;
Monowelt : Dive in your dreamwave.. Dive in your “mono world”… :)
Συνέντευξη / Μετάφραση: Βασιλική Καρέλα
Monowelt @ Facebook
Monowelt bandcamp
Οι MONOWELT είναι δύο κοπέλες από το Βερολίνο και δημιουργήθηκαν το 2012. Ύστερα από επτά ψηφιακά σινγκλ στο bandcamp κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ ''Rückschau'' που περιλαμβάνει αυτά τα επτά σινγκλ συν δύο ακόμα και όπως υπονοεί ο τίτλος, κλείνει έναν κύκλο πέντε χρόνων πορείας.
Το άλμπουμ κυκλοφορεί από της δικιά μας Geheimnis Records σε 300 αντίτυπα τα μισά σε μαύρο βινύλιο και τα άλλα μισά σε διάφανο. Στις ηχογραφήσεις έχει αναμιχθεί ο William Maybelline (LEBANON HANOVER) και στις μίξεις ο Χρήστος Μανωλίτσης.
Από την εισαγωγή του ''Ozean'' καταλαβαίνει κανείς με τι έχει να κάνει και πως περίπου θα εξελιχθεί η ακρόαση.
Γνήσιο προϊόν αστικής, νεοκυματικής, εξπρεσιονιστικής μελαγχολίας και θλίψης, το ''Rückschau'' αποτελείται από τραγούδια με συγκεκριμένη τεχνοτροπία, παραδοσιακές για το είδος μελωδικές γραμμές και καθορισμένες αναλογίες στον ήχο και στις ενορχηστρώσεις. Δεν ξεφεύγουν από το κλίμα ανάλογων, παλαιότερων σχημάτων, απευθύνονται σε ακροατές που έχουν εντρυφήσει στο μωβ, μαύρο και γκρίζο κυρίως χρώμα. Μιλάμε όμως για μουσική και ποίηση των χαμένων συναισθημάτων, τις αναμνήσεις και την γκριζάδα της εποχής. Αυτή η μελαγχολία έρχεται από την επίγνωση της πραγματικότητας, έχει μια ρεαλιστική οπτική και βέβαια είναι ειλικρινής.
Όπως και οι LEBANON HANOVER, έτσι και οι MONOWELT, μέσα από τα βαριά σε διάθεση τραγούδια τους, τις μουντές, μπάσες φωνές που θρηνούν, τα παγωμένα και μονότονα ρυθμικά στοιχεία, τις εσωστρεφείς μπάσες γραμμές, τα τυπικά συνθ και τις απλές έως απλοϊκές μελωδίες, ιχνογραφούν το μουντό καθημερινό Αστικό τοπίο, φέρνουν την υγρασία του βροχερού δειλινού στ' αυτιά μας, βουτάνε βαθιά στη λύπη μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ο ακροατής μια απρόσμενα φιλική, τρυφερή αγκαλιά.
Μετά από κάποιες ακροάσεις η αρχική εντύπωση της στατικότητας αντικαθίσταται με την οικειότητα του ήχου που περιβάλλει τους βάλτους τις θλίψης και συντροφεύει τελικά τον ακροατή σε γκρίζες μέρες και διαθέσεις.
Και αυτή η οικειότητα και ο βαθμός συναισθηματικής έντασης ( ούτε υψηλός αλλά ούτε και κραυγαλέα δραματικός παρά μόνο σε βαθμό που πείθει) είναι τελικά αυτό που διασώζει από τον αντίποδα τέτοιων ηχογραφήσεων. Δηλαδή τη γκρίζα πλήξη και μονοτονία..
Οι Marta Raya και Daria Leere, μπορεί να μην είναι τόσο παραγωγικές αλλά και τα εννιά τραγούδια του ''Rückschau'', είναι καταθέσεις που μπορούμε να εμπιστευθούμε όταν αρχίζει ο Χειμώνας και τα πρώτα κρύα....
order the LP
Rating: 7,2 / 10
Χρήστος Μίχος
Την Geheimnis Records την έχουμε συνηθίσει να κάνει επανακυκλοφορίες παλιών τίτλων και να φέρνει στο φως ξεχασμένες ηχογραφήσεις από την δεκαετία του '80 κυρίως. Με εξαίρεση βέβαια τον ντεμπούτο δίσκο των Wonky Doll And The Echo, ενός από τα νέα σχήματα της σκηνής που έκανε αίσθηση τα τελευταία χρόνια. Εδώ τώρα με την συλλογή "No Radar" η Geheimnis κάνει το επόμενο βήμα και γεφυρώνει το παρελθόν με το μέλλον. Παρουσιάζει δέκα νέα σχήματα του ευρύτερου underground χώρου, που κάνουν την παρθενική τους δισκογραφική εμφάνιση. Πολλά από αυτά πιστεύω θα μονοπωλήσουν σύντομα το ενδιαφέρον μας.
Η συλλογή θα μπορούσαμε να πούμε ότι χωρίζεται σε δύο ενότητες και όχι μόνο πρακτικά λόγω πλευρών βινυλίου αλλά και ως ύφος συνθέσεων. Στην πρώτη πλευρά έχουμε τα πιο πειραματικά και minimal ας πούμε κομμάτια ενώ στην δεύτερη τα πιο κιθαριστικά ‘συμβατικά' σχήματα.
Η πρώτη πλευρά ξεκινάει με ένα όνομα που μου είχε τραβήξει την προσοχή τον τελευταίο καιρό. Το σχήμα Tango Mangalore είναι το σόλο project του Γιάννη Σιντελή, του τραγουδιστή-συνθέτη-ναυτικού που κινείται σε ηλεκτρονικά, minimal, πειραματικά μονοπάτια, κάτι μεταξύ bossa nova και dark wave noir. Το "Logic Obscene" είναι χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς του, από τις ενδιαφέρουσες προτάσεις του δίσκου, που φέρει αυτή την ατμόσφαιρα των μοναχικών καταραμένων ναυτικών που ταξιδεύουν σε μακρινά παρακμιακά λιμάνια, σε μαύρους ωκεανούς ή ακόμα οι πιο άτυχοι...στον βυθό τους. Ακολουθούν οι Εμφιαλωμένοι Εραστές με το "Κάνε Μου Έρωτα" ένα minimal synth-punk κομμάτι που μοιάζει λες και ξεθάφτηκε από το παρελθόν. Όχι απαραίτητα κακό, αλλά δεν προσφέρει κάτι νέο. Στην συνέχεια επανερχόμαστε στο σήμερα με κάτι πιο σύγχρονο. Οι Melatonini που αποτελούνται από της Ελένη Νάσιου και Μαρία Ρόκα μας παρουσιάζονται με το "Poser", σε μια atmospheric minimal ατμόσφαιρα, που δείχνει πολλά υποσχόμενη αλλά να δούμε αν κάτω από το ομιχλώδες ύφος κρύβεται και η ουσία που διαφαίνεται για κάτι μεγαλύτερο στο μέλλον. Συνέχεια με Regressverbot που έρχονται από Θεσσαλονίκη. Το "Kids of December" αναφέρεται στα γνωστά γεγονότα του 2008. Το στυλ τους παραπέμπει έντονα σε minimal synth των 80's και αποτελεί την πιο ρυθμική στιγμή της συλλογής. Η πλευρά κλείνει με τους Δίχως Πρόσωπο που αποτελούνται από τον Άλεξ και τον Χάρρυ και έχουν βάση τα Ιωάννινα. Το κομμάτι τους "Σύνθετος Κύκλος", ένα mid-tempo electro κομμάτι μιλάει για την συνεχή απο-ανθρωποποίηση κάτω από το στρες, την καθημερινή ρουτίνα και τα αδιέξοδα.
Γυρίζοντας στη δεύτερη πλευρά βρίσκουμε πρώτα το συγκρότημα των The Villions, πενταμελές αθηναϊκό σχήμα που δημιουργήθηκε το 2011 από τον Δημήτριο Κόλια και τον Αλέξανδρο Κουσουλάκο με εμφανείς επιρροές από την underground σκηνή. Το "Doubts" με το στιβαρό rhythm section, τις κοφτές κιθάρες, και την βαρύτονη ερμηνεία είναι το πιο δυναμικό κομμάτι της συλλογής και μας ταξιδεύει στους ρυθμούς του gothic και post punk, με την αντίστοιχη 80's αισθητική. Οι Cinemascope που ακολουθούν είναι ουσιαστικά το σόλο project του Λεωνίδα Σκιαδά, dj, μουσικού παραγωγού στο ραδιόφωνο και διοργανωτή συναυλιών τα τελευταία 20 χρόνια. Το "So Cold Inside" όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου είναι η ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, χωρίς αίσιο τέλος. Ένα κομμάτι που είναι πράγματι γεμάτο ευαισθησία, γλυκιά μελαγχολία, πιστό στις νεοκυματικές του πεποιθήσεις. Αμέσως μετά βρίσκουμε τους Ethereal Movement, ένα ακόμα σχήμα που είχε πιάσει το αυτί μου πριν την κυκλοφορία αυτήν εδώ. Το σχήμα δημιουργήθηκε στην Αθηνά στις αρχές του 2013 αποτελεί προσωπικό project του ηχολήπτη Ευγένιου Β και της Ζόζι Τ. από τους Gaspard Noir στα φωνητικά. Οι επιρροές του σχήματος είναι κυρίως το darkwave, coldwave, experimental low-fi και shoegaze. Το "Rhapsody" είναι ουσιαστικά μελοποίηση του ποιήματος του T.S. Eliot "Rhapsody On A Windy Night" και αποτελεί κατά την γνώμη ένα από τα stand outs που απλά εντείνουν την ανυπομονησία μου να ακούσω κάτι ολοκληρωμένο από αυτούς στο μέλλον. Εξίσου καλή στιγμή αποτελεί και το επόμενο σχήμα των Strawberry Pills που νομίζω δεν θέλει πολλές συστάσεις εδώ στο Postwave. Ξεκίνησε τον Ιανουάριο 2013 και αποτελείται από τους Αντώνη Κωνσταντάρα (Le Page) και Valisia Odell (Phoenix Catscratch) και είχαν κάνει αίσθηση με τις ζωντανές τους εμφανίσεις τον περασμένο χρόνο ανοίγοντας μάλιστα και για τους KVB και Soft Moon. Το "Pain/Pleasure" (ένα κομμάτι μέσα από την δεύτερη τους κασέτα "Conversation Piece") θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί μία ελεγεία στον ανθρώπινο σαδισμό και την ευχαρίστηση του πόνου, εμπεριέχει μπόλικη από την minimal, dark, post punk αισθητική τους. Οι τραχείς κιθάρες και τα επιβλητικά σκοτεινά φωνητικά δένουν αρμονικά και δίνουν ένα δυναμικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς οι Strawbeery Pills είχαν πολύ σύντομη πορεία και έχουν ήδη διαλυθεί. Τέλος μας έρχεται ο Right Knider, σόλο project του Vargo O'Nil. Το "Viler Than Vice" είναι ένα dark electro κομμάτι γεμάτο συνθεσάϊζερς και vocoders που του δίνουν μια ρομποτική υπόσταση.
Πρόκειται για μια κυκλοφορία 300 αριθμημένων αντιτύπων δίσκων βινυλίου. Μουσικές που δύσκολα θα πέσουν στην αντίληψή μας, καθώς φαίνεται απίθανο να αναμεταδοθούν από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Φύονται "κάτω από το ραντάρ - under the radar". Αυτός είναι και ο ρόλος της συλλογής αυτής, να συγκεντρώσει και να μας παρουσιάσει τα νέα αυτά ονόματα που έχουν κάτι να πουν, που εκφράζουν την εποχή τους, αυτή την δύσκολη χρονική στιγμή που διανύουμε. Λειτουργούν σαν καθρέπτης της κοινωνίας μας, κάτω πάντα από το πρίσμα του εναλλακτικού. Μια πρόταση που αξίζει αναγνώριση γιατί αν δεν στηρίξουμε την νέα γενιά δεν θα υπάρξει μέλλον. Είναι βαρετό και οπισθοδρομικό να αναπολείς μόνο το παρελθόν.
Rating: 7,2 / 10
Νίκος Δρίβας
