''Fly baby, fly baby, fly baby, fly
Get the tequila, get your body on mine and let's fly''
Σχεδόν ένα λεπτό μέσα στο καινούριο τρίτο άλμπουμ των DREAMLINE, ''Warning'', αναρωτιέμαι ακούγοντας τα πρώτα ρυθμικά χτυπήματα του ''Fly'' αν πρόκειται για το ίδιο σχήμα με αυτό των δύο προηγούμενων άλμπουμ.
Γιατί μπορεί οι στίχοι να μιλάνε για πέταγμα αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι η μουσική του σχήματος είχε την τάση να παρασέρνει τον ακροατή εκτός Γης. Εδώ φαίνεται ότι κατεβαίνουν στη Γη, η έξαψη εμφανίζεται για πρώτη φορά, οι ρυθμοί γίνονται εντονότεροι και γρηγορότεροι, η αλά David Sylvian προσέγγιση απούσα και οι kraut ευλογίες ισχυρότερες από τον ενδιάμεσο κρίκο του new wave που φαίνεται σαν ο κοντινότερος συγγενής αλλά δεν είναι τελικά..
Δεν είναι συνηθισμένο συγκρότημα οι DREAMLINE οπότε δεν ακούτε κάτι συνηθισμένο όσο και αν σας φανούν οικεία τα ηχητικά συμπλέγματα που χρησιμοποιούν. Το ''Fly'' με την σχεδόν μοτορική, σχεδόν post punk, σχεδόν new wave αλλά γνώριμη ορμή και ένταση είναι ένα γερό ξεκίνημα και μετά από κάποια ακούσματα μπορώ να πω με σιγουριά ότι μαζί με τα ''Black Tigers'', ''Weather Beating'' του προηγούμενου ομώνυμου άλμπουμ τους και το ''The Snake'' από το ''Here And Gone'' είναι ότι καλύτερο έχουν γράψει.
Η ανανεωμένη ηχητική παλέτα του σχήματος ακούγεται και στα δύο επόμενα τραγούδια.
Το ''Ride'' αναμοχλεύει τα '70'ς και κινείται με βάση έναν καλοχωνεμένο αλλά ευδιάκριτο Bowie/Eno/Roxy Music άξονα που ανεβάζει λίγο παραπάνω την αδρεναλίνη.
Το τρίτο κομμάτι ''Sink'' παίρνει τα καλύτερα post punk ξυσίματα και τα ανακατεύει με μελωδικότερη ερμηνεία και βροντώδη κρουστά. Και τα τρία αυτά κομμάτια έχουν την απαραίτητη ένταση αλλά και την δικιά τους προσωπικότητα που τα κάνει να ξεχωρίζουν σε αυτό το άλμπουμ, άμεσα.

Με ένα τέτοιο άνοιγμα αναρωτιέται κανείς τι θα επακολουθήσει στα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια του νέου αυτού άλμπουμ. Θα ξαναβρούμε noir διάθεση; Χαλαρώτερους ρυθμούς;
Φυσικά και θα βρούμε. Το ζήτημα όμως είναι ότι με τα τρία πρώτα τραγούδια έχουμε μπροστά μας ένα σχήμα που δεν κλείνεται στον ήχο που μας είχε συνηθίσει αλλά με τα υπόλοιπα οκτώ δείχνει έντονα σημάδια εξέλιξης του.
Το ''Twilight'' είναι ένα γερό παράδειγμα. Σοφά τοποθετημένο στο τέλος της δεύτερης μεριάς, ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο το στυλ τους παρουσιάζοντας αναβαθμισμένες ηχητικές εξερευνήσεις έχοντας κατά νου ένα πολύ ενδιαφέρον μέλλον για να προσμένουμε.Τα dub περάσματα, οι jazzy κιθάρες και φυσικά η ατμοσφαιρική ρυθμική μηχανή είναι στα καλύτερα τους σε αυτό το τραγούδι. Υπάρχει επίσης το ''God Save Tomorrow''. Κλείνει την πρώτη μεριά κι εδώ αχνοφαίνεται για πρώτη φορά μια ποπ μελωδικότητα σε ελαφρά φωτεινότερους τόνους που θα θέλαμε να εξερευνήσουν λίγο περισσότερο. Πριν, το ''Met A Girl'' είναι ένα απολαυστικό new wave /funk με κιθάρες που λατρεύουν τον Snakefinger αλλά δεν τον αντιγράφουν.

Oι Dreamline είναι πραγματικά πολύ επικεντρωμένοi μέσα στη μουσική τους και δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο. Όμως όπως όλα τα μεταβατικά άλμπουμ έτσι και σε αυτό οι ιδέες είναι περισσότερες από αυτό ίσως που μπορεί να διαχειριστεί το κάθε σχήμα ή μουσικός.
Έτσι ενώ η πρώτη μεριά φαίνεται περισσότερο κατασταλαγμένη και εύκολο να αφομοιωθεί, η δεύτερη συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το ''Black Tigers'' με μικρότερης διάρκειας συνθέσεις και ιδέες που αναπτύσσονται αλλά δεν ολοκληρώνονται και μάλλον γιατί η διεύρυνση του ήχου τους δεν έχει δαμαστεί ακόμα. Οι τέσσερις, μικρές σε διάρκεια, συνθέσεις ανάμεσα στο ''Quiz'' και στο ''Twilight'' έχουν καλή δυναμική αλλά η μικρή τους διάρκεια τις αδικεί. Ακούγονται ανήσυχες, με ενδιαφέρον ήχο αλλά με αφήνουν να περιμένω κι άλλα. Καταλαβαίνω όμως ότι μπορεί να είναι και σκηνές από ταινία προσεχώς.
Το ''Warning'' είναι τελικά αυτό που λέει ο τίτλος του.
Μια δυνατή προειδοποίηση για την μελλοντική ηχητική τους προσφορά.

Rating: 8,5 / 10

Χρήστος Μίχος