Η συναυλία αυτή είχε όλες τις προϋποθέσεις να είναι μία από τις κορυφαίες της χρονιάς, ακόμη κι αν δεν έχουν ξεκινήσει καλά – καλά να γίνονται εκείνες που περιμένουμε με μεγαλύτερη ανυπομονησία μέσα στην τρέχουσα διάρκειά του. Από διάφορες απόψεις όντως τελικά ήταν: το κουαρτέτο από τη Μόσχα λειτούργησε όπως άρμοζε στην περίσταση, η μουσική τους ζέστανε την ατμόσφαιρα (παρότι κουβαλάει στην καρδιά της όλο το ψύχος της πόλης που τους γέννησε), και πόδια και καρδιά λικνίστηκαν στους ρυθμούς μιας κιθαριστικής ποπ που μπορεί να καυχιέται για πλείστες αρετές.

Μερικές φωτογραφίες από τις live εμφανίσεις των Overalt? και των Dead Clouds στο πάρτι μας τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν. Ευχαριστούμε πολύ τις μπάντες για τη συμμετοχή τους και εύχομαι να περάσατε όλοι όμορφα. Με τις καλύτερες ευχές μας για το νέο έτος που μόλις μπήκε, τα λέμε ξανά την επόμενη φορά!

DEAD CLOUDS

Η ιστορία του Βρετανικού σχήματος AND ALSO THE TREES από το χωριό Inekberrow του Wolcestershire, ξεκινά από το 1979 και με λίγα μόνο διαλείμματα ή καλλιτεχνικές μεταπτώσεις συνεχίζεται ως σήμερα. Σχήμα χαμηλών τόνων που δεν απόκτησαν ποτέ τη δόξα αντίστοιχων συγκροτημάτων, αλλά με προσηλωμένη μουσική κατεύθυνση, σταθερή ποιότητα, τίμιες προθέσεις και ένθερμους οπαδούς, έχουν φτάσει σε επίπεδα σεβασμού και αξιοπρέπειας όσο λίγα.

Έχουμε συνηθίσει τα live του ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακου και κάθε άλλη μέρα μας φαίνεται ξένη για να ξεκουνηθούμε για να δούμε οποιοδήποτε σχήμα. Όμως υπήρχαν δύο πολύ καλοί λόγοι για τη συγκεκριμένη Δευτέρα. Ο πρώτος ήταν προφανής αλλά ο δεύτερος ήταν το δίδυμο που θα άνοιγε για τους GIRLS NAMES.

Πιστοί στην παράδοση τους να κάνουν μόνο μια και μοναδική συναυλία στην πρωτεύουσα οι Σελοφάν, φέτος η σημαδιακή αυτή μέρα έμελε να είναι το Σάββατο 16 Απρίλιου με χώρο τέλεσης και παλι το Death Disco. Αυτή τη φορά την βραδιά την μοίρασαν με τις Βερολινέζες Monowelt.

Πριν προχωρήσω στην αναφορά για την εμφάνιση των CLAN OF XYMOX, θα πρέπει να τονίσω ότι το σχήμα του Ronny Moorings, είναι από τα πολύ αγαπημένα μου εδώ και 31 χρόνια τουλάχιστον. Στα όρια λατρείας με τα δύο άλμπουμ (Clan Of Xymox, Medusa) που είχαν βγάλει στην 4ad αλλά και με μερικά ακόμα , όπως το ''Farewell'' και το ''In Love We Trust''. Σίγουρα δεν τους παρακολουθούσα στενά αλλά πάντα υπήρχε τρόπος η μουσική τους να έρχεται σε μένα ακόμα και χωρίς να τους αναζητώ ή να είμαι σε φάση darkwave.

Η ιστορία δε φέρθηκε αχάριστα στο συγκρότημα των Names. Τα πολλά εξαιρετικά κομμάτια τους βρίσκονται σε αμέτρητες δισκοθήκες των φίλων τους διασωσμένα από το ναυάγιο του post punk, οι ίδιοι μπορούν 33 χρόνια μετά να γυρνάνε την Ευρώπη και να μαζεύουν την αγάπη που τους αξίζει για αυτά, να ηχογραφούν και να παίζουν καινούργια τραγούδια. Όπως συμβαίνει και με άλλα παλιά συγκροτήματα της εποχής, που ο,τι μουσική μπόρεσαν να στριμώξουν εκείνα τα 3-4 χρόνια, είναι το διαβατήριό τους στην ‘επιτυχία’ της περίεργης μεσήλικης ροκ ζωή τους δεκαετίες μετά.