The Sky is the limit...
...λένε οι φίλοι μας οι άγγλοι, πιθανότατα και οι αυστραλοί, αλλά του Νικόλα δεν του φτάνει. To Push The Sky Away από τον Nick Cave και τους Bad Seeds βρέθηκε στην κορυφή των polls για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς, είναι ένας δίσκος των Bad Seeds μετά από πολλά χρόνια, κι αυτό από μόνο του στην Ελλάδα τον εντάσει στα φαβορί σε οποιαδήποτε σχετική ψηφοφορία. Δεύτερον, μας πέταξε μέσα (έστω και ως bonus) εκείνο το Lightning Bolt και μας συγκίνησε. Τρίτον, είναι ένας πολύ όμορφος δίσκος. Ναι, δεν είναι ο καλύτερος του, αλλά περίμενε κανείς να ξεπεράσει τον εαυτό του για μια ακόμα φορά? Ναι, η απουσία του Mick Harvey (που κακά τα ψέματα ήταν ο πιο ρυθμικός Bad Seed) είναι φανερή και δεν περνάει απαρατήρητη όπως είχε γίνει με αυτή του Blixa Bargeld στα abbatoir blues πριν 9 χρόνια. Από την άλλη, έχουμε εδώ μια γλυκειά ακολουθία τραγουδιών με κοντρολαρισμένα τα συναισθήματα και τον Cave λιγότερο φλύαρο από ποτέ να ερμηνεύει και να απαγγέλει τους υπό-αποκωδικοποίηση λιτούς και μεταφορικούς στίχους του. Tώρα, όποιος θέλει να πιστεύει ότι την βρίσκει με 72 αλυσοδεμένες παρθένες, δικαίωμα του. Τέλος, θέλω να τον συγχαρώ προσωπικά για την εξαιρετική ιδέα να μας δείξει στο εξώφυλλο τι κρυβόταν κάτω από τον μαύρο χιτώνα που φόραγε η Suzie Bick στο Phantasmagoria των Damned, με την οποία ήταν ερωτευμένα σχεδόν όλα τα γκοθόπουλα στα μέσα των 80s. Για τους υπόλοιπους απανταχού underground wannabe stars, ΔΕΝ είναι καλή ιδέα να τσιτσιδώσετε την γυναίκα σας στο artwork του δίσκου σας, ε? Ένας είναι ο Cave και το 2013 ήταν ο αγαπημένος σας. Κι ας μας πλήγωσε που δεν ήρθε για συναυλία...

winners...
Σας άρεσαν οι νέοι Arcade Fire, κι ας λέμε όλοι ότι είναι οι χειρότεροι Arcade Fire ως τώρα. Η illustrated disco των Daft Punk τα πηγε περίφημα επίσης. Άρεσε και στην ανιψιά μου και στην μαμά μου, οπότε θα πρέπει να παραδεχτώ κάποια στιγμή την ιδιοφυία τους και να σταματήσω να προβληματίζομαι. Οι Sigur Ros έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο τους εδώ και μια δεκαετία και δίκαια πάλεψαν για την κορυφή, ενώ δυνατά έπαιξε και η επόμενη ζωή του David Bowie που είναι και η πιο σημαντική επιστροφή για το 2013. Η ξεπατικωτούρα της χρονιάς ανήκει στους Savages, που κατάφεραν με μια συμπαθητική έκδοση των πρώιμων Banshees να κερδίσουν τον άτυπο τίτλο του καλύτερου ντεμπούτου στις προτιμήσεις σας. Arctic Monkeys, Franz Ferdinand, White Lies, Suede και IAMX δεν τα πήγαν άσχημα, ενώ η πολυδιαφημισμένη επιστροφή των My Bloody Valentine θα περίμενα να βρίσκεται πιο ψηλά. Το είδα ότι είναι και οι Depeche Mode στην τιμητική 6η θέση...δεν το ξέχασα. Winners or losers όμως?

...& losers
Ποιος θα θυμάται ότι το 2013 έβγαλαν δίσκο οι MGMT, ο Moby και οι Manic Street Preachers? Πού είναι οι κάποτε κραταιοί στα polls του postwave Covenant και VNV Nation? Σχεδόν στον πάτο να σας απαντήσω. Υπάρχουν και χειρότερα όμως... Όπως για παράδειγμα η νέα δουλειά των Nine Inch Nails που πήρε (δίκαια κατά τη γνώμη μου) μόλις 2 ψήφους. Τι έκαναν τόσο λάθος οι Yeah Yeah Yeahs και δεν πήραν ούτε μία είναι ένα ερώτημα που ακόμα δεν έχω καταφέρει να απαντήσω. Καμία ψήφος και για τους νέους δίσκους των κάποτε αγαπημένων μου Wire και Section 25. Στην περίπτωσή τους όμως το λάθος ήταν προφανές: έβγαλαν νέους δίσκους!

2014
Βρήκε εταιρεία και ετοιμάζει νέο άλμπουμ ο Morrissey. Μάλιστα. Με απλά λόγια, βρήκε εταιρεία που του δίνει τα λεφτά που θέλει για να βγάλει δίσκο. Που σημαίνει βρέθηκε εταιρεία να τα σκάει χοντρά επιτέλους. Βγαίνουμε από την κρίση? Τέλος τα μνημόνια? Με αυτά τα ευχάριστα λοιπόν ξεκινάει η χρονιά, αλλά μετά έψαξα λίγο και κάτι άλλο να περιμένω με ανυπομονησία δεν βρήκα.. Οι Horrors είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, κάποιοι πιθανόν περιμένετε τις επιστροφές των U2 και Kasabian, οι πιο σκοτεινοί ρίχνουν τις ελπίδες τους στον Peter Murphy και οι πιο αισιόδοξοι περιμένουν από τους Clan Of Xymox τη συνέχεια του Medusa. Θα βγάλουν λέει καινούριο άλμπουμ και οι Buzzcocks. Boooredom, boooredo-o-om..boredom.
Συναυλίες:

Never let me down again
"Αν ο Dave Gahan αυτή τη φορά έχει προπονήσει το στομάχι του για την Αθήνα, ξέρουμε τους νικητές και της επόμενης χρονιάς" είχα γράψει στην περυσινή ανασκόπηση. Όπως και έγινε. Οι Depeche Mode ήρθαν, συναυλιάρα, ο Gahan τρομερός performer, πολύς κόσμος, τα είπαμε και εδώ. Εύκολα στην πρώτη θέση για το 2013, αν και αρκετοί παραπονέθηκαν για την χαμηλή ένταση του ήχου.
"Αναμένονται ευχάριστα για αγαπημένους σας (*Swans - best album of 2012) της προηγούμενης κατηγορίας" είχα γράψει στην περυσινή ανασκόπηση. Όπως και έγινε. Οι Swans ήρθαν, συναυλιάρα, ο Gira τρομερός τύπος, πολύς κόσμος, τα είπαμε και εδώ. Εύκολα στην δεύτερη θέση για το 2013, αν και αρκετοί παραπονέθηκαν για την υψηλή ένταση του ήχου.
Παιδιά, να συνεννοηθούμε κάποια στιγμή... Χάνουμε το δίκιο μας έτσι και μας λένε γκρινιάρηδες. Με τα προβληματάκια μας, σημαντικά και ασήμαντα, στην Ελλάδα της κρίσης ήρθαν και φέτος μερικά καλά ονόματα, οπότε ας το διασκεδάσουμε όσο μπορούμε και βλέπουμε.
Στα Polls τώρα, από την τρίτη θέση και κάτω η διαφορά σε ψήφους ήταν χαώδης και δεν τίθεται θέμα ιδιαίτερης ανάλυσης. Οι Soft Moon άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις και μάζεψαν περισσότερο κόσμο απ'όσο θα περίμενε κανείς και γι αυτό θα τους ξαναδούμε φέτος. Σταθερά σε ψηλό επίπεδο οι IAMX που έχουν το δικό τους κοινό πλέον όσες φορές κι αν μας επισκεφθούν, ενώ το μόνο συγκρότημα που πήρε αρκετές ψήφους από τα καλοκαιρινά φεστιβάλ ήταν οι Pet Shop Boys στο Ejekt. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι οι νικητές του 2012 Dead Can Dance δεν είναι ούτε στην πρώτη δεκάδα για την εμφάνισή τους στο Rockwave...

Παρατηρήσεις, things to remember, τι μάθαμε, τι περιμένουμε etc:
- Oι πολλές "μικρές" συναυλίες συνεχίστηκαν και το 2013, ενώ στους υπάρχοντες χώρους (Six Dogs, Bios, An club, κτλ..) προστέθηκε με σημαντική δραστηριότητα και το Death Disco.
- Τα εισιτήρια ήταν σε γενικές γραμμές πολύ φθηνότερα.
- Το Ejekt ανακοίνωσε τους Kasabian, ενώ αρκετά ενισχυμένο από δυναμική ονομάτων φαίνεται ότι θα είναι το φετινό Plissken.
- Δεν ήρθαν οι James και ο Hoyem. Νομίζω ήρθαν οι Puressence όμως, για να μας αποχαιρετήσουν οριστικά.
- Έλα ρε Nick!

Η φάμπρικα στο Βερολίνο και η Σέλλυ στην Αθήνα...
Θα ξεκινήσω με το δεύτερο μια και είναι επικαιρότητα. Δυστυχώς το 2014 μας ήρθε με δυσάρεστα νέα για την ελληνική σκηνή, μια και οι Keep Shelly In Athens που είχαν καταφέρει να στήσουν μια ενδιαφέρουσα πορεία εκτός συνόρων ανακοίνωσαν την διάλυση τους. Μας άφησαν κληρονομιά 1 άλμπουμ, μερικά EPs και μία συλλογή, τους ευχόμαστε καλή συνέχεια σε ότι κάνουν στο μέλλον. Στα δικά μας polls τώρα, δύο κυκλοφορίες της Fabrika records βρίσκονται στην κορυφή, με το άλμπουμ του Doric να νικάει στο νήμα το ντεμπούτο των Selofan. Και οι 2 δίσκοι είχαν αρκετές ψήφους από την Γερμανία. Οι 4 από τις 5 κυκλοφορίες που φηφίσατε έχουν κατά βάση ηλεκτρονικό ήχο, ενώ για πρώτη φορά βλέπουμε στην πρώτη πεντάδα 2 άλμπουμς με ελληνικό στίχο.
Σημεία των καιρών οι πάρα πολλές επανεκδόσεις παλιών punk και new wave δίσκων σε βινύλιο. Αν έδωσες κασσέτα με τη δουλειά σου το 1983 στους κολλητούς σου και σε αγνόησαν, τώρα μπορείς να τη δώσεις σε δισκογραφική και να σε αποθεώσουν. Diamonds are forever ή όχι άλλο κάρβουνο, κάθε περίπτωση διαφορετική.