The Album Leaf - A Chorus of Storytellers

2 February 2010 - Sub Pop

Ανέκαθεν
είχα μία συμπάθεια σε μουσικούς που στις ηχογραφήσεις αναλαμβάνουν να παίξουν
όλα τα όργανα μόνοι τους. Αυτό δείχνει ένα πηγαίο ταλέντο, που αν αποτυπώνεται
και στις συνθέσεις τότε ασφαλώς θα μπορούμε να μιλάμε για κάτι πολύ ξεχωριστό.
Δεν ξέρω αν ο Jimmy LaValle είναι
κάτι ξεχωριστό, αλλά με το σχήμα του έχει την διάθεση να γράψει μουσική που να
πηγάζει από την καρδιά του με την καθοδήγηση του νου και όποιος θέλει τον
ακολουθεί. Αν είστε από αυτούς που σας αρέσουν τα παραμύθια, ακολουθήστε τον
κύριο LaValle και πιστέψτε με, στο τέλος θα χαμογελάσετε.

A Chorus
Of Storytellers είναι ο τίτλος του
άλμπουμ των Τhe Album Leaf, οι
οποίοι συνεχίζουν για πάνω από μία δεκαετία να χαράζουν το δικό τους μονοπάτι
σε ήχους που ξεκινούν από indie
rock, μεταβάλλονται σε folk, αμφιταλαντεύονται μία σε pop electronica και μία σε americana και καταλήγουν σε post rock φόρμουλες,
για να επαναληφθεί το παραπάνω κάθε φορά με διαφορετική σειρά. Ακούγοντας το
άλμπουμ και πιο συγκεκριμένα το There
Is A
Wind, στο οποίο ακούγονται και πρώτη φορά τα φωνητικά,
ασυναίσθητα μου ήρθαν στο μυαλό οι The Youngbloods, αυτή μπάντα από τα
60's και πιο συγκεκριμένα το πολύ γνωστό τους κομμάτι Get Together.
Μπορεί να τους χωρίζουν αρκετά χρόνια, όπως και το ότι οι τελευταίοι να προέρχονται
από την ανατολική ακτή, ενώ οι Τhe Album Leaf από
το San Diego,
αυτό όμως μικρή σημασία έχει, αφού το folk
στοιχείο είναι πολύ έντονο στο project
του Jimmy LaValle. Θα μου
πείτε βέβαια το μοναδικό γκρουπ είναι που έχει αυτό τον ήχο της folk / americana; Σε
καμία περίπτωση, αλλά ο τρόπος που ερμηνεύει ο Jimmy LaValle, τείνει
προς εκείνη την εποχή, αλλά και σε αυτό που χαρακτήριζε τους Youngbloods. Τι ήταν όμως αυτό που τους χαρακτήριζε; Ό,τι
χαρακτηρίζει και κάθε γκρουπ που έχει την δική του μουσική ταυτότητα και ξέρει
πώς να απορροφά ήχους, συναισθήματα, εικόνες από γύρω του.

Ως
γνήσιος παραμυθάς ο LaValle, δεν θα μπορούσε να
αγνοήσει το πιάνο και το βιολί για την ιστορία του. Δεν είναι βέβαια τόσο
φολκλόρ όσο ο John Fahey για παράδειγμα, αλλά αυτό είναι που μου τραβάει την
προσοχή στην μουσική του. Όχι, δεν είναι μομφή προς τον Fahey -σέβομαι και την ηλικία του- έναν τόσο σημαντικό folk καλλιτέχνη,
απλά θέλω να τονίσω τους ανοιχτούς ορίζοντες του LaValle στο κομμάτι της σύνθεσης. Ακούγοντας μεμονωμένα
κομμάτια από το A Chorus Of Storytellers, το σίγουρο είναι ότι
μπορεί κανείς εύκολα να μπερδευτεί για πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι η προέλευση
του γκρουπ. Σε καμία περίπτωση δεν θα πάει στο μυαλό τού ακροατή ότι αυτό που
ακούει προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά από κάποια ευρωπαϊκή χώρα,
με την Γερμανία και την Αγγλία να είναι τα φαβορί. Κάποιος άλλος θα έχει την
εντύπωση ότι σε αυτό που ακούει συμμετέχει ο Ulrich Schnauss
-ειδικότερα της πρώτης εποχής- ενώ σε μια
άλλη περίπτωση μπορεί να αναρωτηθεί -μέχρι να ακούσει τα φωνητικά- αν αυτό
είναι το καινούργιο άλμπουμ των Notwist.

Δεν
ξέρω αν σας μπέρδεψα με τα τόσα ονόματα, το σίγουρο όμως είναι ότι ακούγοντας
το A Chorus Of Storytellers, οι απορίες σας θα λυθούν πολύ γρήγορα. Η ζωτικότητα
του ήχου που απορρέει κατά την διάρκεια του είναι αξιοθαύμαστη, ενώ δεν μπορεί
να αγνοηθεί η παρουσία του Jón Þór Birgisson των Sigur Ros, στην μίξη
του άλμπουμ που έγινε στο Ρέικιαβικ. Μετά τους Hammock, o Birgisson
-ως Riceboy Sleeps- συνεχίζει
το σαφάρι του στην άλλη άκρη του ατλαντικού...

Νίκος Τσίνος

 {youtube}LFEp-MKDmMk{/youtube}