Anathema - We're Here Because We're Here

31 May 2010 - Kscope

Μερικές φορές για να κερδίσεις κάτι πρέπει να χάσεις τα
πάντα και  για να πετάξεις μακριά από τα
δεσμά του χρόνου που σε περιορίζουν πρέπει πρώτα να ψάξεις την ζωή, από μέσα
σου, γιατί φίλε μου, σίγουρα δεν είμαστε μονάχα
μια στιγμή στον χρόνο. Εν τέλει το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι
να δεις από πού τουλάχιστον ξεκίνησες και άσε τις φιλοσοφίες που λένε «κοίτα εκεί που θες να πας». Η ζωή είναι
απρόβλεπτη και γεμάτη μυστήρια να ανακαλύψεις. Έτσι λοιπόν μην ψάχνεις μεγάλα
νοήματα στο που είσαι, ποιος είσαι και που πας. Μέσα σου θα δεις ότι απλά
είσαι. Ένα μικρό νήμα στον χρόνο του πάντα και ένας κόκκος στην παραλία
του παντού. Είσαι εδώ απλά επειδή είσαι, μην το ξεχνάς.

Μέσα από τους art
rock εδώ και πολλά χρόνια Anathema, βλέπουμε -ή μάλλον ακούμε-
με μια άλλη ματιά «την ύπαρξη» καθώς οι ίδιοι κινούνται μέσα στην δίνη του εσωτερισμού
και ψάχνοντας ανάμεσα στα σύννεφα της ύπαρξης δίνουν απαντήσεις  -με την δική τους άποψη πάντα- οι οποίες
γίνονται τραγούδια. Μην γελιόμαστε, όλοι περιμένουμε τι να ακούσουμε πλέον από
δαύτους.  Μετά από μια εξαετία, απουσίας,
μετά από ένα πολύ καλό και ταυτόχρονα παρεξηγημένο "A Natural Disaster" και μετά από τρία κομμάτια
σκόρπια να κυκλοφορούν δωρεάν στο διαδίκτυο (ένα για κάθε διετία)  έχουμε καταλάβει σε τι μονοπάτια βαδίζουν
πλέον.

Το "We're Here Because We're Here" είναι ένας  δίσκος που περιμέναμε πάαααρα πολύ καιρό,
ένας δίσκος που έχει αυτά που περιμέναμε, σίγουρα, αλλά χωρίς να είναι κάτι το
καταπληκτικό, απλά  ξεχωρίζει.  Θα ξεκινήσουμε λοιπόν με τα τραγούδια ένα ένα
από την αρχή για να βγάλουμε άκρη.

"Thin
Air" για ξεκίνημα. Ένα τραγούδι
που ως προς την θεματολογία του δεν είναι κάτι το πολύ ιδιαίτερο μέχρι τα μέσα
του τραγουδιού όπου απογειώνεται σιγά σιγά όπως είχαν κάνει και με το "Balance"
στον προηγούμενο δίσκο.  Είναι όμως ένα
από τα δυνατά σε συναισθήματα κομμάτια. 
Αντιθέτως όμως το "Summer Night
Horizon" είναι κάτι που δεν έχουμε δει τόσο πολύ και αυτό γίνεται διότι
μέσα από την ίδια του την σύνθεση βρίσκεις μια τρομερή αντίθεση. Τα αέρινα
φωνητικά του Vinny και
της Lee
[η οποία είναι πλέον μόνιμα
επίσημο μέλος της μπάντας] έρχονται σε μία αντίθεση με την
ανατριχιαστικά  fast tempo μελωδία του πιάνου. Ένα κομμάτι που
ακόμα δεν έχω καταλήξει αν το λατρεύω ή αν το μισώ.

Έρχεται να ηρεμήσει (ευτυχώς) κάπως την διάθεση το
ρομαντικό "Dreaming Light" το οποίο παραμένει ένα
μέτριο αλλά καλά ενορχηστρωμένο κομμάτι με μία εκπληκτική  (ίσως)
showgaze
λεπτομέρεια (που κάνει τον πρωταθλητή) προς το τελείωμα. Το "Everything"
που ακολουθεί, το γνωρίζουμε όλοι εδώ και χρόνια. Με έμφαση στην μουσική και με
ελάχιστους στίχους είναι από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου (ίσως επειδή το
έχουμε λιώσει τόσο καιρό). Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο στίχος «Cos everything is energy and energy is you and me...» τείνει να γίνει μάντρα, με την
επαναληψημότητά του και αυτό το κάνει τόσο όμορφο τραγούδι. Και το "Angels Walk Among Us" είναι
ακόμα ένα κομμάτι που το γνωρίζουμε εδώ και καιρό. Μιλώντας για έναν Άγγελο που
μπορεί μονάχα αυτός να χαρίσει ένα γνωστό χαμόγελο, να σου πει να μην ανησυχείς
και ότι όλα είναι καλά. «mother can you hear me?
can you tell me, are you there?».

Θυμάσαι το "Hope" από τον δίσκο "Eternity"
του '96 που ξεκίναγε με μία αφήγηση; Κάπως έτσι είναι και το "Presence" μόνο
που έπειτα της αφήγησης ακολουθεί από ένα στενό σοκάκι ακόρντων, πολλών synths και
η Lee να λέει «Only you can hear your life».
Ένα πολύ μικρό σε διάρκεια κομμάτι. Το "A Simple
Mistake" είναι το τρίτο και
τελευταίο κομμάτι που έχουν ξαναγνωρίσει στο παρελθόν. Από άποψη στίχων
κινείται σε ζητήματα που αναπτύξαμε και στην αρχή του κειμένου αυτού. «So rise and be
your master you don't need to be a slave,
οf
memory ensnared in a web, in a cage» Τα λόγια είναι περιττά. Ίσως μαζί με το "Universal" που θα αναφέρουμε στην
συνέχεια το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ενώ το "Get Off, Get Out" θα
μπορούσε να είναι πολύ ιδιαίτερο κομμάτι (ειδικά με το ξεκίνημά του) αλλά
καταλήγει να είναι κάπως αδιάφορο.

Ας πούμε και για το "Universal" που
αναφέραμε πριν λίγο. Είναι αδιαμφισβήτητα το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι με ένα υπέροχο
ορχηστρικό background
και
μια πινελιά Pink
Floyd solo κιθάρας έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Η
αλλαγή έρχεται κάπου στο τέταρτο λεπτό με το πιάνο να γίνεται ο πρωταγωνιστής
και θα μπορούσε να πει κανείς ότι από εκεί και πέρα μέσα από έναν μουσικό οργασμό
επέρχεται η κάθαρση. Αν και θα ήθελα λίιιιιγο ακόμη. Μια πιο σταδιακή μετάβαση
προς το τέλος αλλά ίσως τελικά να είναι καλύτερα έτσι. Το " Hindsight" έχει
τον τίτλο του προηγούμενου, best-of-διασκευασμένων-κομματιών-τους, album, ένα instrumental κομμάτι,
θυμίζει τον ρόλο του 10λτεπου οργασμού που ακούει στο όνομα "Violence", που
προσπαθεί άξια αλλά δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά.

Κακά τα ψέματα, κανείς 
δεν μπορεί να είναι απόλυτα αντικειμενικός με ένα τέτοιο συγκρότημα. Είναι
σίγουρα ένας όμορφος δίσκος ο οποίος πολλές φορές γίνεται μονότονος μέσα από
την ίδια του την ιδιαιτερότητα. Δεν είναι το απόλυτο που ίσως περιμέναμε για
τόσα χρόνια και ίσως για να εκτιμηθεί θα πρέπει να αφήσουμε τον χρόνο να
αποφασίσει.

• Anathema @ Myspace