Words used as knives

WATCH OUT!

 ...θα μπορούσε να είναι ο δεύτερος τίτλος του άλμπουμ. Προσωπικά δε θα μπορούσα να επιβεβαιώσω καλύτερα τη βάσιμη (τελικά) μεγάλη προσδοκία που μου δημιούργησε το άκουσμα του άλμπουμ για τον εικαστικό  χαρακτήρα του cd. Η στιγμή που το πήρα στα χέρια μου δεν είχε καμία έκπληξη αλλά ικανοποίηση που το ύφος των κομματιών είχε συνεχιστεί και στο αισθητικό κομμάτι του άλμπουμ. Θα δείτε ότι δεν απεικονίζεται κάτι συγκεκριμένο αλλά ξεφτισμένοι τοίχοι που πάνω τους μοιάζουν να έχουν χαραχτεί με μαχαίρι ή με το χέρι...νευρικά και αποφασιστικά, φράσεις- συνθήματα˙ άρρηκτα συνδεδεμένα με το μουσικό ύφος όλου του άλμπουμ, σε απόλυτη νοηματική συνέχεια με τη σκισμένη και μουτζουρωμένη φωτογραφία του εξωφύλλου την οποία φαίνεται σαν κάποιος επιπλέον να χάραξε!!!! Για άλλη μια φορά φέτος, βρέθηκα ν' ακούω ένα άλμπουμ που είναι η μουσική εκδοχή δυο σημείων στίξης που επαναλαμβάνονται. Η μουσική και οι στίχοι του cd μπορούν να αντικατασταθούν με ακολουθίες θαυμαστικών και αποσιωπητικών που εκπροσωπούν δυνατά συναισθήματα.

Από το πρώτο ρεφρέν και ξέσπασμα στο ‘Wiped Out' που ιδανικά ανοίγει το άλμπουμ ως το τέλος...

Ο λόγος για τον οποίο δεν ακούγεται καθαρά το τέλος της στροφής  αυτής είναι ότι ως εκείνη τη στιγμή έχουμε ήδη προετοιμαστεί για το ξέσπασμα και όλη η προσοχή βρίσκεται στο πώς αυτό θα εκδηλωθεί και τί συναίσθημα θα μας προκαλέσει. Άλλωστε αυτό δε συμβαίνει  πάντα όταν επίκειται οποιοδήποτε ξέσπασμα? Μια αδιαπραγμάτευτη επιθυμία ν'ανοίξουν τα χέρια όσο περισσότερο γίνεται για να έρθει απότομα μέσα τους ό,τι έμεινε απ' έξω ως τη στιγμή αυτή˙ αυτή την αντίδραση κατέπνιξα προσωπικά την πρώτη φορά που άκουσα το Wiped Out. Μια άλλη επιθυμία ήταν να πάρω μια υπερβολικά βαθιά ανάσα τόση που...! Δεν υπάρχει μια φορά που ν'ακούω το κομμάτι αυτό και να μην αισθάνομαι υπερβολικά πράγματα.

‘Crashing through your walls
Like a hammer
Smashing up the floors
of your thinking'

Το άλμπουμ αποδεικνύει τη συνοχή του και στη σύνθεση από τη στιγμή που γίνονται σχεδόν ασυναίσθητα οι μεταβάσεις όλων των κομματιών, σχεδόν ‘κρυφά' με αποτέλεσμα να έχει κανείς την εντύπωση πως ακούει ένα εκτενές κομμάτι με πολλές εναλλαγές. Γι' αυτό και όλο το άλμπουμ είναι, μια χορογραφία με αρχή το ‘Wiped Out' και ιδανικό τέλος το ‘Rise' (εκτός αν αποκτήσετε την έκδοση με τα δυο bonus tracks). Οι χορευτές σύγχρονου χορού πιστεύω θα ενθουσιαστούν με αυτό το άλμπουμ καθότι μοιάζει να γράφτηκε στα μέτρα 12 δυναμικών χορογραφιών. Όλα τα κομμάτια έχουν τα χαρακτηριστικά που ψάχνει ένας χορογράφος αυτού του χορευτικού είδους για να εμπνευστεί. Με άλλα λόγια ρυθμούς που ευνοούν ωραία ροή κινήσεων, ρυθμικές και υφολογικές εναλλαγές που ευνοούν αντίστοιχες χορογραφικές αλλαγές δυναμικής κ.α

CONFLICT IS IN EVERYTHING IN US AND ALL AROUND...

Το ‘With Us until you're dead' δεν ανήκει σ' ένα μουσικό ύφος αλλά σχεδόν σε όλα τα υπάρχοντα. Είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα προς μίμηση σε ό,τι αφορά στο συνδυασμό ακουστικών οργάνων, ηλεκτρονικών ρυθμών, προηχογραφημένων ήχων προσεκτικά επιλεγμένων ώστε να ταιριάζουν στο σύνολο του ύφους του άλμπουμ. Ακούμε house, soul ρυθμούς και φωνητικά με φόντο μια σκοτεινή διάθεση (που πετυχημένα ‘θολώνεται') και με συνοχή ακόμα και στο αισθητικό κομμάτι. Όλα τα κομμάτια αλλά πιο έντονα τα ‘Violently', ‘Hatchet' ακυρώνουν στη διάρκειά τους καθετί που θα μπορούσε να διευκολύνει οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση σε μουσικά είδη. Ειδικά στο ‘Hatchet' ο house χαρακτήρας της ερμηνείας των στίχων σε ψηλές νότες (χαρακτηριστικό της Holly Martin) διαλύεται και ακυρώνεται πλήρως μέσω της πολύ ταιριαστής επένδυσης με ηλεκτρονικούς ήχους σε πειραματική διάθεση, με ωραίους ρυθμούς στα κρουστά και με την επιπλέον προσθήκη των εγχόρδων της Supersonic Belgian ορχήστρας.

Οι κραυγές του ‘Conflict', παραπέμπουν σε αλαλαγμούς ιθαγενών ξεχασμένων φυλών του κόσμου εν ώρα τελετουργίας. Από την αρχή το κομμάτι χτίζει πάνω σ' ένα ρυθμό εξελισσόμενης δυναμικής, σε συμφωνία με αυτόν της προφανούς και προϋπάρχουσας σύγκρουσης/διαμάχης την οποία αναλύουν οι στίχοι. Το σημείο στο οποίο ακούγονται τα βιολιά της ορχήστρας δραματοποιείται περαιτέρω ο ρυθμός και είναι πολύ δύσκολο να μη σας ανατριχιάσει κατά τη γνώμη μου. Θεωρώ το κομμάτι αυτό σοφή απόδοση του νοήματος των στίχων με ΠΟΛΥ προσεκτική και εύστοχη αφαίρεση του συναισθηματικού φόρτου που ήδη έχει η λέξη του τίτλου του. Θα επιχειρήσω τη σύγκρισή του με την αίσθηση του ‘Burn down this town' των And Also the Trees για προσωπικούς λόγους.

Λατρεύω ολόκληρο το άλμπουμ από την αρχή, όμως το ‘Twisting' είναι μάλλον το αγαπημένο μου κομμάτι, ελάχιστα παραπάνω από τα υπόλοιπα. Μου δημιουργεί επικίνδυνες και ανεξήγητες σκέψεις προς ανέφικτες στάσεις του σώματος. Κατά τα άλλα τα ‘Damage' και ‘Stick me in my heart' για κάποιο απροσδιόριστο λόγο με μεταφέρουν στην ατμόσφαιρα του ‘Trainspotting' και συγκεκριμένα στην ερμηνεία του ‘Born Slippy' από τους Underworld. Τα ‘Aggravated Twisted Fill' και ‘Soul tired', bonus tracks της special έκδοσης του άλμπουμ, ενισχύουν την αίσθηση αυτή. Δύσκολα παραβλέπονται επίσης οι ερμηνευτικές ομοιότητες με τους πρώιμους Anathema και τους Radiohead κυρίως στα αργά κομμάτια με τα αντρικά φωνητικά.

Η μουσική του άλμπουμ προέρχεται από μουσικά όργανα και λίγους προσεκτικά ενσωματωμένους προηχογραφημένους ήχους, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η Supersonic Belgian Orchestra. Από κανένα κομμάτι δε λείπει το ηλεκτρονικό σόλο, ούτε η πειραματική διάθεση, μάλιστα το σημείο στο οποίο είναι συνήθως προβάλλονται παραπάνω τα δυο παραπάνω στοιχεία, συμπίπτει συνήθως με τη χρονική στιγμή που ξεθωριάζουν τα όρια των μουσικών ειδών που συνδυάζονται. Αν αυτό ήταν στις προθέσεις τους, το θεωρώ πολύ έξυπνο, αν πάλι όχι ακόμα καλύτερα γιατί έτσι ακριβώς αποκαλύπτεται ο μουσικός με συναίσθηση της δημιουργικότητάς του, με πλήρη επίγνωση των σημείων που συγκλίνουν τα όρια των μουσικών ειδών. Γιατί στα σημεία αυτά ακριβώς, εκείνος προσθέτει την έμπνευσή του και ξεθωριάζει τη σύγκλιση δημιουργώντας κάτι αυθεντικό...κάτι με υπογραφή... Δε χρειάζομαι να μάθω αν πράγματι το άλμπουμ αυτό είναι προσωπική κατάθεση (θα με εξέπληττε άμα ΔΕΝ ήταν) ούτε ότι ως αποτέλεσμα χρεώνεται σε όλους τους συντελεστές του. Ειδικά το τελευταίο δε θα μπορούσε να είναι πιο σαφές. Η λέξη σύνθεση βρίσκει την κυριολεκτική της σημασία σε όλο το άλμπουμ.

Εγώ απλά θέλω να βρω επιτέλους την παρέα για να γράψω σ' ένα τοίχο...ήδη έχω τη μουσική...

 Rating: 9 / 10
Νάντια Σαββοπούλου