1. pump up the volume /
2. direct hit / 3. st pauli / 4.people in love / 5. late sunday evening / 6. i will
survive / 7. post soothing out/  8. blame it on the trains / 9. sound of summer / 10. nag nag
nag nag / 11. jealous guy

 25 June 2007 / Mute records

My little brother just discovers rock n' roll, there's
a noise in his head n' he's out of control !!! Το ντεμπούτο των Art Brut είναι γεμάτο από πιασάρικα στιχάκια
σαν κι'αυτό, που έστω
και μια φορά να τ'ακούσεις είναι σίγουρο πως θα τα σιγοτραγουδήσεις
αδιαφορώντας ίσως για το περιεχόμενο τους. Μάλλον δε θα τα τραγουδήσεις αλλά
απλά θα τα
απαγγείλεις, καθώς ο Eddie Argos πιο πολύ μιλάει παρά τραγουδάει κάτι
που ''παραδέχεται'' και στο "Formed a Band" μέσα από τους αυτοσαρκαστικούς? / ειρωνικούς στίχους του (and
yes!! this is my singing voice... that's not rock n' roll, we're just talking!!) Στο μουσικό μέρος τώρα, το ''Bang bang rock n' roll'' έχει τόσο ξερό και άδειο ήχο που άνετα πιστεύεις ότι το group σχηματίστηκε το πολύ κανένα τέταρτο
πριν μπει στο studio να
ηχογραφήσει. Άλλωστε αυτό υποστηρίζουν στ'αλήθεια και τα μέλη της μπάντας, ότι
έγραψαν δηλαδή τα πρώτα τους τραγούδια λίγη ώρα πριν βγουν για πρώτη φορά μαζί
στο stage. Αλλά αν θέλουμε τους πιστεύουμε! Οι κιθάρες πάλι, είναι τόσο απλο'ι'κές
έως παιδικές που θα ήταν παιχνιδάκι και για τη Φοίβη απ'τα φιλαράκια.

 Το ίδιο απλά είναι τα πράγματα και στο δεύτερο
album
της Art wave μπάντας, όπου την κατατάσσει το ΝME. Ο τίτλος του album είναι παραπλανητικός καθώς το ''It's a bit complicated'' μόνο μπερδεμένο δεν είναι! Ο ήχος είναι το ίδιο απλός, ίσως
αυτη τη φορά λιγότερο ξερός ενώ η ενορχήστρωση είναι πιο προσεγμένη και σου
δίνει την εντύπωση  πως το group παίζει με περισσότερη αυτοπεποίθηση
και σιγουριά. Και πάλι όμως εύκολα πιστεύεις πως η μπάντα δεν έχει πολύ ώρα που
σχηματίστηκε, άντε αυτή τη φορά κανένα μισάωρο πριν το recording. Οι στίχοι του Eddie Argos βλέπουν λίγο πιο μακριά από τις πρώτες αγάπες
του ''Bang bang rock n' roll'' παραμένοντας ωστόσο το ίδιο ευχάριστοι και χιουμοριστικοί.
Και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ''μας'' αρέσουν οι Art Brut.

 To ''Direct Hit'' είναι σίγουρα το hitaki του δίσκου και πετυχαίνει το σκοπό
του! Στο άκουσμα του οι κινήσεις σου ''λύνονται'' εύκολα και δεν αργείς να
χορέψεις στο ρυθμό του
τραγουδώντας τους ιδιαίτερα κολλητικούς στίχους του. So, get on the dancefloor it's a direct hit!! Η μεγάλη επιτυχία που έχουν στη
Γερμανία δεν τους άφησε ασυγκίνητους καθώς το ''St.Pauli'' φαίνεται να έχει γραφτεί μόνο και
μόνο για να συντηρήσει την επιτυχία αυτή (punk rock is nicht tot). To ''People in love'' έιναι γεμάτο απο ευρηματικές ρίμες και αντιμετωπίζει
τις σχέσεις των ερωτευμένων ζευγαριών από μια
χιουμοριστική σκοπιά (people in love lie around and get fat, i didn't want us to end up like that). Η αισιόδοξη διάθεση που αποπνέουν οι
Art Brut κυριαρχεί και στο ''late sunday evening''  και εμένα τουλάχιστον καταφέρνει να μου
φτιάξει τη μέρα (there's nothing that's been done that can't be undone, you were sick now you're better, there's work to be done). Κανένα τραγούδι του δίσκου ωστόσο
δεν κλέβει τις εντυπώσεις και μετά από 2-3 ακροάσεις η βαρεμάρα πλησιάζει
απειλητικά χωρίς όμως να υπερισχύει της γλυκιάς γεύσης που σου αφήνει τελικά το
''It's a bit complicated''. Και αυτό γιατί ο Eddie Argos φαίνεται ότι ξέρει να γράφει καλή ποπ
μουσική και ξέρει ακόμα καλύτερα να την πλασάρει, λαμβάνοντας υπ'όψην το όλο
αισθητικό concept της
μπάντας. Στα συν της καινούριας δουλειάς των Art Brut είναι σίγουρα και τα Beach Boys-like vocals που χρωματίζουν το album με ακόμη πιο ποπ πινελιές και
καλύπτουν όσο μπορούν την απουσία αξιοπρόσεκτων μουσικών συνθέσεων.

Οι Art Brut δανείστηκαν το όνομα
τους από τον γάλλο ζωγράφο Jean Debuffet. Ο τελευταίος όρισε ως Art Brut την τέχνη των φυλακισμένων, των ψυχικά και πνευματικά ασθενών και
γενικότερα των μοναχικών και παραμερισμένων ανθρώπων, τέχνη που δεν μιμείται
και δεν αντιγράφει, τέχνη που δεν έχει βλέψεις για παρουσίαση σε ευρύ κοινό. Ως
προς το πρώτο σκέλος του ορισμού νομίζω πως οι Art Brut δικαιολογούν το όνομα τους, καθώς όσο άτεχνοι και προβλέψιμοι και
αν είναι μουσικά, μου φένονται πραγματικά αυθεντικοί, διόλου επιτηδευμένοι,
καταφέρνοντας να έχουν τον δικό τους πρωτότυπο, έστω μερικές φορές πρωτόγονο
ήχο (η μόνη μπάντα που μου θυμίζουν λίγο εμένα προσωπικά είναι οι Pulp,
και πάλι σε ορισμένα κιθαριστικά σημεία που δεν είναι και το φόρτε τους). Και
δεν είναι λίγο αυτό για μια μπάντα ιδιαίτερα στα μουσικά  00's. Ως προς τη συνέχεια του
ορισμού μας τα χαλάνε λίγο, όχι ότι είναι κατακριταίο να επιζητάς τα φώτα της
δημοσιότητας, αλλά θεμιτό είναι να μην το παρακάνεις κιόλας. Έτσι τουλάχιστον
σκέφτηκα εγώ, βλέποντας τον Argos γυμνό στο εξώφυλλο της
μεγαλύτερης βρετανικής μουσικής εφημερίδας (NME).

 Συνολικά, πρόκειται για έναν
αρκετά καλό δίσκο ισορροπημένο και μελετημένο ενώ κανένα κομμάτι δε σου δίνει
την αίσθηση ότι πρόκειται απλά για ένα fill up track, με το ''nag nag nag nag'' και το ''direct hit''
να ξεχωρίζουν ελαφρά έστω, εξαιτίας των catchy lyrics τους. Σίγουρα δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το ''Bang bang rock n'roll''  και ούτε πρόκειται να ενώσει Παλαιστίνη και Ισραήλ όπως υπόσχονταν
χιουμοριστικά οι Αrt Brut στο ντεμπούτο τους (we wanna be the band that makes palestine n' israel get along). Δε θα περάσει ωστόσο και απαρατήρητο, αντίθετα εύκολα μπορεί να
γίνει το αγαπημένο ανάλαφρο soundtrack του καλοκαιριού μας.

Rating: 7,5 / 10
Δημήτρης Συνοδινός

 
Art Brut - Direct Hit video
 {youtube}fgcDaYqOaGI{/youtube}