Autechre - Quaristice

 01. Altibzz / 02. The Plc /  03. IO / 04 . plyPhon / 05. Perlence / 06. SonDEremawe / 07. Simmm / 08. paralel Suns / 09. Steels / 10. Tankakern  / 11. rale / 12. Fol3 / 13. fwzE / 14. 90101-5I-I / 15. bnc Castl / 16. Thesware / 17. WNSN / 18. chenc9 / 19. Notwo / 20. Outh9X

Warp Records
/ 3 March 2008
 

Μία νέα κυκλοφορία από το δίδυμο των
Rob Brown και Sean Booth είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκαλέσει αντιπαραθέσεις
και διχογνωμίες – εξ ορισμού. Γεγονός αντικειμενικά παράδοξο, αν θεωρήσει
κανείς ότι έχουνε περάσει 15 ολόκληρα χρόνια από τη μέρα που με το  μνημειώδες ντεμπούτο τους Incunabula
προσδιόρισαν και στη μετέπειτα πορεία τους σημάδεψαν ένα ολόκληρο μουσικό
κίνημα. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι συζητήσεις περί πρωτοπορίας, μουσικής
εξέλιξης και επίδρασης, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν ότι οι
Autechre, χεράκι-χεράκι  με τον κύριο
Richard D. James γιγάντωσαν την εταιρεία τους Warp και με εξαιρετική συνέπεια
προσπαθούν, αν όχι να επαναπροσδιορίσουν, τουλάχιστον να επηρεάσουν τον τρόπο
με τον οποίο γίνεται αντιληπτή σήμερα η έννοια της μουσικής.

Δύσκολη η πορεία και το εγχείρημά τους, κακά
τα ψέματα. Μία μουσική εξ ολοκλήρου ηλεκτρονική-στουντιακή, με χαώδη και
πολύπλοκη ρυθμολογία και χωρίς την παραμικρή διάθεση να προσελκύσει τον
ανυποψίαστο ακροατή εύκολα μπορεί να κατηγορηθεί ως εξεζητημένη και ελιτίστικη.
Εύκολα μπορεί να της καταλογιστεί απουσία νοήματος και ουσίας, να χαρακτηριστεί
αποστειρωμένη και εκτός πραγματικότητας, συνώνυμο της πνευματικής
αυτοϊκανοποίησης μίας ούτως ή άλλως περιορισμένης μερίδας ακροατών. Τίθεται εν
τέλει το κομβικό ερώτημα, κατά πόσο τα άλμπουμ των Autechre συνιστούν αυτούσια
μουσικά δημιουργήματα και δεν είναι απλά αποτελέσματα  ασκήσεων ηχοληψίας στο στούντιο ή, στη
χειρότερη περίπτωση, το τερατούργημα που προκύπτει από την ένωση της επιστήμης
των μαθηματικών με την τέχνη της μουσικής. Ε, όχι...!

 Όπως κάθε καλλιτεχνική έκφραση, έτσι και η
μουσική των Autechre θα πρέπει να κριθεί μέσα στο γενικό πλαίσιο των
καταστάσεων που ώθησαν τη δημιουργία της. Ο ήχος τους δεν μπορεί παρά να
φαντάζει ως το ιδανικό soundtrack μίας εποχής μπερδεμένης, αντιφατικής και
πολυσύνθετης. Οι δαιδαλώδεις συνθέσεις τους εισβάλλουν στον εγκέφαλο χωρίς
αναισθητικό, τον συντονίζουν με τα μικροτσίπ της δικής τους πραγματικότητας,
μιλάνε τη γλώσσα της τεχνολογίας όχι με λέξεις, αλλά με δυαδικό κώδικα. Το 1975
οι Pink Floyd μας καλωσόρισαν στον κόσμο της μηχανής. Τριάντα και κάτι χρόνια
μετά, οι Autechre αφουγκράζονται τους μηχανικούς πλέον χτύπους της καρδιάς μας,
προσεύχονται σε έναν θεό ηλεκτρονικό, πολύπλοκο και απομακρυσμένο. Όπως οι ζωές
μας. Τόσο απλά...

 Το Quaristice είναι αισίως η ένατη
μεγάλου μήκους δουλειά τους και η πρώτη μετά το άλμπουμ Untitled του
2005. Είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ τους με τόσο μεγάλο αριθμό κομματιών (20
τον αριθμό με μόλις τα δύο τελευταία να ξεπερνούν τα πέντε λεπτά σε
διάρκεια).  Δεν πρέπει να μας ξενίσει το
νούμερο – είναι εμφανής η δημιουργική φάση στην οποία βρίσκονται και πολλές οι
ιδέες τους που πρέπει να εκφραστούν μέσα στα 
γενναιόδωρα 73 λεπτά του δίσκου. Από ατμοσφαιρικά κομψοτεχνήματα με τον
“σήμα κατατεθέν” Autechre ήχο (βλέπε το εναρκτήριο Altibzz ή το
υπνωτιστικό 90101-5-l-l) μέχρι μαθήματα ρυθμολογίας και εναλλαγών (chenc9,
bnc Castl, The Plc). Από δυναμίτες με έντονο  τον απόηχο των Future Sound of London (rale)
εως χαώδη, σκοτεινά ηχοτοπία (Tankakern, paralel Suns, plyPhon). Από
ύμνους της “πειραγμένης” ηλεκτρονικής μουσικής τους βγαλμένους μέσα από τις
κορυφαίες στιγμές της δισκογραφίας τους (IO, Perlence, Simmm, Theswere)
μέχρι tracks όπου ο θόρυβος και το χάος αναλαμβάνουν το ρόλο του οδηγού (Fol3,
fwzE, WNSN). Και ίσως με το πιο απολαυστικό και ταξιδιάρικο τελείωμα που
μας έχουν επιφυλάξει ποτέ σε άλμπουμ τους (Notwo, Outh9X).

Δεν βρίσκεται όμως μόνο στον καταιγισμό των
ιδεών η δύναμη του Quaristice. Το σύνολο που προκύπτει δεν είναι ένα
απλό άθροισμα των επιμέρους κομματιών αλλά λειτουργεί ενιαία, δημιουργώντας
μέσω των προσεγμένων εναλλαγών μία συνέχεια και μία συναισθηματική διακύμανση
που ωθεί σε επανειλημμένες ακροάσεις, καθώς απουσιάζει κάθε έννοια στασιμότητας
και μονοτονίας. Για χάρη του συνόλου μπορεί να θυσιάζουν λίγο τη μεμονωμένη
δυναμική των κομματιών (με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, φυσικά) και να
απουσιάζουν οι δεκάλεπτοι ύμνοι του παρελθόντος. Η συνοχή του άλμπουμ, όμως,
είναι τόσο εμφανής, που ανταμείβει απόλυτα. Γι' αυτό και η αξία του μπορεί να
εκτιμηθεί τόσο από τους παλιούς οπαδούς του διδύμου όσο και από όσους έρχονται
για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο τους. Αυτό κι αν είναι κατόρθωμα...

 Χωρίς να απαιτούν από τον ακροατή να
κατανοήσει τις -ομολογουμένως- πολύπλοκες και καινοτόμες τεχνικές ηχογράφησης
που χρησιμοποιούν και χωρίς να θέλουν να τον προκαταβάλουν συναισθηματικά γύρω
από το νόημα της δουλειάς τους, είναι άδικο για τους Autechre να κατηγορηθούν
ότι παράγουν τυφλή τέχνη. Θα είναι πολύ πιο χρήσιμο να γίνει μία εποικοδομητική
συζήτηση για το αν ο λαβύρινθος του μυαλού τους έχει κάποια διέξοδο, για το αν
η μουσική τους λειτουργεί αποξενωτικά ή όχι, για το αν η προβολή των
συναισθημάτων πάνω στη μουσική τους είναι μία καθαρά ατομική-μοναχική υπόθεση,
για το αν τελικά η μουσική τους μπορεί να ιδωθεί κάτω από ένα πρίσμα
αισιοδοξίας, φανερώνοντας ότι μέσα στα καλώδια και τα κυκλώματα της
καθημερινότητας μας μπορεί να ανθίσει η ζωή...

• Autechre @ Warp
• Autechre official
• Autechre @ myspace