B-Sides - Story Without End

17 June 2010 - B- Otherside Records / Inner Ear

Οι πόρτες έκλεισαν, η μίζα ακούστηκε να
υποφέρει και μόλις οι στροφές έφθασαν στο ρελαντί από δίπλα μου έφθασε μια
ερώτηση στο out of the
blue. «Έχεις κάτι καλό
να ακούσουμε;». Έπιασα την cdθηκη του αυτοκινήτου
κι έψαξα. «Άαααα έχω απο ένα blog μια συλλογή με κομμάτια απο Ελληνικές indie μπάντες». «Οκ,
βάλε το cd να κάνω ένα γρήγορο preview». Αν και ποτέ δεν
συμπάθησα τα γρήγορα preview. Ούτε σε μουσική
ούτε σε ταινίες, μετά απο ακατάπαυστο ποδοπάτημα του forward
και fast-forward σταμάτησε στο no.7.
«Άααααααχχχχ, ωραία μελωδία έχει αυτό, τι
είναι;;;» «Who λέγεται, από τους B-Sides»
της απάντησα. «Το συγκρότημα του Παυλίδη;»
«Όχι αυτοί είναι οι B-Movies» -σιωπή... μετα απο
λίγο- «Ααααα, οκ, έχει λίγο "ελληνική
προφορά" αλλά μ'αρέσει, θα το βαλω στο repeat»!

Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους B-Sides,
περίπου πριν ένα χρόνο και κάτι. Ο ήχος τους πλέον είναι πολύ πιο κιθαριστικός
και σκληρός, αλλά η μουσική τους συνεχίζει να κινείται στα πλαίσια του
ρομαντικού, μελωδικού pop με κάποιες εξάρσεις
που το κάνουν rock.

Ευτυχώς πλέον με τόσες μπάντες που βγαίνουν
εκεί έξω, έχουμε ξεφύγει απο την έννοια «για
ελληνικό, καλό είναι» και επιτέλους μπορούμε να κάνουμε μια μικρή
συσχέτιση/σύγκριση μεταξύ των «ενδοσυνοριακών»
groups που έχουν ήδη βγει. Οι B-Sides λοιπόν, στο
ντεμπούτο άλμπουμ τους δεν καταφέρνουν να κάνουν κάτι το καταπληκτικό αλλά
σίγουρα δεν λες ότι βγάζουν κακή μουσική. Τα σκληρά riffs ξεφεύγουν απο την απαλή και μονότονη
μελωδικότητα των GAD χωρίς όμως να έχουν
αυτά τα ξέφρενα και πιασάρικα refrains (που πολύ κακά τα
ψέματα, είναι γουστόζικα). Έχουν αυτό το αιθέριο και κιθαριστικό των Transistor
αλλά σίγουρα ούτε στο "Like a Dog" δεν φθάνουν το ψυχεδελικά φωνακλάδικο των 2L8. Είναι nevertheless ένα άλμπουμ που
αξίζει, όχι μιας, αλλά πολλών ακροάσεων.

Λάτρεψα, κυριολεκτικά λάτρεψα με πάθος το, δεύτερο κομμάτι του δίσκου, "Angel". Αυτό με έκανε
εμένα να το βάλω στο repeat του μυαλού μου. Θα
μπορούσε να  θεωρήσει κάποιος οτι ίσως
και να metalίζει σε ορισμένα στοιχεία
αλλά... no, not really,
no. Ο λόγος όμως που το λάτρεψα είναι επειδή έχω μια
αδυναμία στα πομπώδη κομμάτια, με χοντρά/κοφτά riffάκια,
που έχουν ένα τελείωμα που πραγματικά σε αφήνει να το ευχαριστηθείς με την όλο
και περισσότερο αυξανόμενη ένταση και ενέργεια τους. Εάν έχει και μια πολύ
ωραία «αλλαγή» (όπως για παράδειγμα εδω λίγο πριν απο το 4^ο λεπτό)
τότε άντε, βρε... στην υγειά μας.

Το άλμπουμ έχει και κομμάτια όπως το "Rain"
που είναι λιγο πιο φθινοπωρινά. Γενικά είναι πιο γκριζομπέζ χρωματικού
προσδιορισμού το ύφος ολόκληρου του δίσκου, αλλά το "Rain",
που λέτε, μου θύμησε το τραγούδι που αναφέραμε στην ιστορία, στην αρχή του review,
που δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ.Φθινοπωρινό, μελαγχολικό με μια ρομαντική
επαναληψημότητα των στοίχων: «The rain.. falling down on me.. again».
Υπάρχουν πολλά όμορφα κομμάτια όπως το, αρκετά γνωστό, "Queen" (που αρκετοί θα το είχατε πρωτακούσει στη συλλογή Audiobook 4 του postwave, πριν 2-3 χρόνια),
το "I Cry"
που θύμισε λίγο τους πολυαγαπημένους επίσης "Infidelity", το επίσης γνωστό απο το συνεχόμενο airplay
στο ραδιόφωνο "Forest", και την personal favorite από τις μπαλάντες, "Snail".

"And we think that we break the silence,
as we think that we're making something,
that no one could have done before..."

• B-Sides @ Myspace