Brett Anderson - Wilderness

1. Different Place 2. Empress 3. Clowns 4. Chinese Whispers 5. Blessed 6.
Funeral Mantra 7. Back To You 8. Knife Edge 9. P Marius

1 September 2008 - Drowned In Sound

Με
το μυαλό μας κτίζουμε τις ωραιότερες πολιτείες στις υψηλότερες κορυφές απάτητων
βουνοκορφών ανά τον κόσμο. Ονειρευόμαστε, άλλοτε προγραμματίζουμε, άλλοτε
αφήνουμε τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους από μόνα τους. Ξεκινάμε για κάπου,
έστω κι αν ξέρουμε ότι δε θα φτάσουμε ποτέ, η διαδικασία, η διαδρομή είναι
τελικά αυτό που μένει. Ένα ταξίδι στο Περού, μια ασπίδα και δυό σπαθιά πάνω απ'
το τζάκι, την ησυχία και την ανησυχία μου κι ένα βράδυ, κάπου, κάποτε, σε ένα
υπόγειο με τον Brett Anderson να τραγουδάει μόνο για μένα, αυτός, ένα τσέλο και η αφεντιά μου,
κανένας άλλος...

Η σύχρονη
μουσική σκηνή είναι τόσο κορεσμένη που άλλοτε με κάνει και γελάω κι άλλοτε με
κάνει να θλίβομαι. Η αίσθηση του αυθεντικού έχει τόσο πολύ χαθεί που ψάχνουμε
να βρούμε τον επόμενη καλλιτέχνη που θα μας συγκινήσει μέσα από το X-Factor και συνάμα κάποιοι έχουν βγει στους
δρόμους για να βρούνε την επόμενη tv περσόνα του MTV που θα μας παρουσιάσει τη σύγχρονη σαβούρα. Μια καθαρά
εμπορική συναλλαγή με γνώμονα τον τρόπο προώθησης του προιόντος κι όχι το ίδιο
το προιόν. Μια φωνή όμως δε χρειάζεται να τη ζορίσεις για να βγάλει αυτό που
έχει. Έναν συνθέτη δεν χρειάζεται να τον προμοτάρεις για να γράψει καλύτερα
τραγούδια. Είναι μια διαδικασία φυσιολογική, βγαίνουν όλα από μόνα τους τον
κατάλληλο χρόνο και τη σωστή στιγμή. Απλά, όμορφα και φυσιολογικά...

Έτσι
αποτυπώθηκε και το Wilderness, απλά, όμορφα και φυσιολογικά. Απλά
γιατί ηχογραφήθηκε ζωντανά τον Μάιο του 2008 με τον Brett Anderson στα φωνητικά και την Amy Langley στο τσέλο. Στη συνέχεια ο Brett πρόσθεσε τις ακουστικές κιθάρες και
το πιάνο όπου χρειαζόταν και σε μια μόνο εβδομάδα όλα ήταν έτοιμα. Όμορφα γιατί
ανοίγει σιγά σιγά σαν τριαντάφυλλο που ανθίζει και παρότι η θλίψη και η
μελαγχολία αποτελούν τα βασικά συστατικά του στο τέλος δείχνει πανέμορφο
αφήνοντας ένα συγκρατημένο χαμόγελο θαυμασμού. Φυσιολογικά γιατί ο Brett πάτησε τα 41 του χρόνια, έχει πλέον
διαφορετικά βιώματα από αυτά που τον είχαν κάνει να γράψει το Dog Man Star, διαφορετικά θέλω, διαφορετική
λάμψη. Κάποιος νοήμων
άνθρωπος επιτέλους να μου εξηγήσει πώς είναι δυνατόν να συγκρίνουμε έναν
καλλιτέχνη που στα 40 του ξεκίνησε μια solo δισκογραφία με τον ίδιο όταν στα 26
του κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο των Suede! Δεν θα έπρεπε να έχει και ευτυχώς
δεν έχει καμία σχέση. Τζάμπα μάγκες όσοι αναλώνονται σε συγκρίσεις, όσοι δεν
αποδέχονται ότι όλα αλλάζουν και εξελίσσονται σε αυτόν τον πλανήτη και ο Brett δεν αποτελεί εξαίρεση φυσικά. Έχει
χωρέσει τη ζωή του σε μια βαλίτσα και έχει προχωρήσει προς τα εμπρός. Και πιο
πεντακάθαρη εξήγηση δε θα μπορούσε να δώσει: πίσω δε γυρνάει, εκτός κι αν η
ήλιος σταματήσει να λάμπει κι αν τ' αστέρια πέσουν στη γη (Back To You).

Το κλειδί
για να χωθείς σ' αυτό το δίσκο, να χωρέσεις και να αισθανθείς άνετα είναι να
βρίσκεσαι στην κατάλληλη διάθεση. Αλλιώς...θα μπεις...θα βγεις...και δε θα καταλάβεις
τίποτα ή απλά δε θα σου πει τίποτα. Αλλά αν νομίζετε ότι είστε έτοιμοι και ότι
το timing είναι
κατάλληλο, τότε δε θα βρείτε ούτε μια βαρετή στιγμή μέσα του. Το κάθε τραγούδι
συναγωνίζεται σε ρομαντισμό με όλα τα άλλα κι όλα μαζί με κάθε ψευτοπαπαριά
έχει γραφτεί τελευταίως. Της έδωσε...λέει...ένα τριαντάφυλλο από τον κήπο του κι
όταν πήρε ο αέρας τα πέταλα...έμοιαζαν με κομφετί στο όμορφο πρόσωπό της. Μήπως
δεν προσπάθησε να την αγαπήσει? Μήπως δε ζωγράφισε το πρόσωπό της? Μήπως δεν
προσπάθησε να αλλάξει? Μήπως δε γονάτισε μπροστά της? Αλλά κοιτάξτε μας, εκεί
που υπήρχε πόθος τώρα υπάρχει μίσος, παλιάτσοι είμαστε όλοι στην τελική, clowns, o χαμός δε σημαίνει τίποτα πιά, μόνο
οι λέξεις πονάνε καμιά φορά.

Για την
ιστορία, το πανέμορφο Back To You έχει γραφτεί από τον Brett Anderson μαζί με τον Fred Ball των Νορβηγών Pleasure και είχε αρχικά κυκλοφορήσει πριν
ένα χρόνο. Αυτή τη φορά συνοδεύεται στα φωνητικά από την γαλλίδα ηθοποιό και
πρώην μοντέλα Emmanuelle Seigner σε ένα απόλυτα αισθησιακό ντουέτο.

Βαθμό δεν
έχει, αφήστε τον άνθρωπο στην ησυχία του, δε νομίζω ότι έχει καμία ανάγκη από
κάποιο κατατακτήριο νούμερο και δε νομίζω ότι έχει να αποδείξει τίποτα. Brett, για
εκείνο το ραντεβού που λέγαμε, εσύ κι εγώ, όποτε μου πεις θα είμαι εκεί...

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος

Brett Anderson - back to you live 2008
{youtube}JjaSkY4-PhE{/youtube}

 
comments & discussion