Burial - Untrue

1. Untitled / 2. Archangel / 3. Near Dark / 4. Ghost Hardware / 5. Endorphin / 6. Etched Headplate / 7. In McDonalds / 8. Untrue / 9. Shell Of Light / 10. Dog Shelter / 11. Homeless / 12. UK / 13. Raver

HYPERDUB / 05 NOVEMBER 2007

  Ο William Bevan εμφανίστηκε στο
μουσικό προσκήνιο ως Burial με το 12΄΄ South London Boroughs. Από τότε η διάθεσή
του ήταν να συμπλεύσει με το hype της εποχής που άκουγε
στο όνομα dubstep.
Και όταν αναφερόμαστε σε αυτόν τον σχετικά νεοσύστατο μουσικό όρο, ουσιαστικά
μιλάμε για μία αναβίωση της trip hop σκηνής του Bristol
με
κάποια garage στοιχεία της
Βρετανικής σχολής και πολύ dub...
Έτσι η Hyperdub (της οποίας
ιδιοκτήτης είναι ο Kode9) μαζί με τον
καλλιτέχνη, δημιούργησαν ένα μυστήριο με την ανωνυμία του τελευταίου, με το να
μην δίνει ζωντανές μουσικές παραστάσεις, ούτε καν ως dj.
Η έξυπνη αυτή πολιτική οδήγησε στην αναγνώριση του project
από
κοινό και μουσικό τύπο με το πρώτο κιόλας album,
ενώ η κυκλοφορία που ακολούθησε είχε ανακηρυχθεί album
της
χρονιάς χωρίς να έχει διανεμηθεί ακόμη. Με ή χωρίς ενστάσεις το Untrue είναι μία πολύ
αξιόλογη δουλεία, αφήνοντας κατά μέρος τις όποιες στρατηγικές ακολούθησε η
εταιρία και ο μουσικός τύπος στην προώθησή του.

  Προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε τον
δημιουργό πίσω από το μουσικό μυστήριο των Burial,
θα μπορέσουμε να διακρίνουμε έναν πρώην –νυν- «raver»,
όπου πίσω στα 90’s έτρεχε στα περίχωρα του Λονδίνου για
να τον βρει το ξημέρωμα ύστερα από ένα ολονύκτιο rave
party ή σε κάποια αποθήκη στην νότια πλευρά του Λονδίνου. Από
εκείνη την περίοδο η αποκόμιση για την μετέπειτα πορεία του project
του ήταν
τα φωνητικά που ηχογραφούσε, τα οποία τα συνδύασε με άρτιο τρόπο στις trip
hop αποδράσεις. Φτάνουμε στα τέλη της
προηγούμενης δεκαετίας, όπου μέσα σε εκείνον τον μουσικό ορυμαγδό που
επικρατούσε στο Λονδίνο, όντας σε ένα μεταβατικό στάδιο μετά την πτώση της
σκηνής του Bristol, γνωρίζει τον ήχο του Justin Broadrick
ως Techno Animal και του Mick Harris ως Scorn, κυρίως όμως ο
πρώτος τον επηρεάζει πιο άμεσα λόγω των hip hop καταβολών του. Ενώ
την ίδια περίπου περίοδο σημαντικό ρόλο παίζουν και μουσικοί της drum n’ bass σκηνής όπως ο Photek, ειδικά με το Modus Operandi. Φτάνουμε έτσι λοιπόν επαγωγικά στον ήχο των
Burial και ειδικότερα στο Untrue.

  Ασφαλώς αυτό που αποπνέει από το album,
είναι ένας στοχαστικός νατουραλισμός, μια ουσιαστική έκφραση του καλλιτέχνη στο
τι αντιπροσωπεύει το Untrue.
Σεβόμενος όχι μόνο τις μουσικές καταβολές του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό,
έναν εαυτό που δεν είναι όψιμος σε αυτό που πράττει, αλλά η ζύμωση που έχει
προηγηθεί στην διαμόρφωση του μουσικού χαρακτήρα, πιστοποιούν ότι το Untrue είναι ένα αγαστό
καλλιτέχνημα. Η ατμόσφαιρα και η διάθεση που πηγάζετε ακούγοντας το album
στην
ολότητά του είναι συγκλονιστική, ενώ η σωστή χρησιμοποίηση των φωνητικών, τόσο
ανδρικών όσο και γυναικείων, κάνουν την ακρόαση του κάτι παραπάνω από ένα
ευχάριστο μουσικό διάλειμμα. Μόνο μία μελωδία από το In McDonalds μπορεί να σε αιχμαλωτίσει, όπως και το ίδιο
συμβαίνει με το Archangel κάνοντας σε να
αναρωτιέσαι εάν πρέπει να αρχίσεις να κινείς το κορμί σου στο ρυθμό που σε
παρασέρνει ή να μείνεις ακίνητος σωματικά αναδιπλώνοντας το πνεύμα σου…

  Μπορεί τον William Bevan να μην τον γνωρίζουν
ως μουσικό πάνω από πέντε άτομα –εξαιρουμένου της οικογένειας του, όπως ο ίδιος
υποστηρίζει- αλλά είμαι πεπεισμένος ότι με κυκλοφορίες όπως αυτή του Untrue, θα γίνει γνωστή η
μουσική των Burial
σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα –ελέω και του promotion
που τον στηρίζει.