Μια παλιότερη εποχή, ο Ζαν Ζενέ μετά την αποφυλάκισή του, έγραψε το έκφυλο
αριστούργημά του ‘'Η Παναγιά Των Λουλουδιών''. Αντιστοίχως, ο περιώνυμος Varg
Vikernes,  μετά
την έκτιση των 16 ετών της ποινής του, κυκλοφόρησε το ‘'Belus'',
ένα δίσκο προς τιμήν του Λευκού θεού της σκανδιναβικής μυθολογίας, η οποία
εμπεριέχει όλες τις νεο-παγανιστικές αξίες που καθορίζουν τη ζωή του, όπως
υποστηρίζει. Απαξιώνοντας το black metal
κοινό
και αποκαλώντας ευθαρσώς ‘'white niggers''
τα ‘'ανθρωπάρια'' που το απαρτίζουν, απευθύνθηκε αποκλειστικά στην Burzumική
κοινότητα και υποσχέθηκε ένα album πιστό στις
απαρέγκλιτες μουσικές αρχές του. Αντ' αυτού, παρέδωσε το πιο άρτιο δείγμα της
καλλιτεχνικής του διάνοιας, αποδεικνύοντας ότι το τελευταίο πράγμα που
χρειάζεται η μουσική του είναι να παρασιτεί σε κάποια στείρα κατηγορία του metal.

Τα
2 dark ambient albums
που προηγήθηκαν,
κυκλοφόρησαν όσο ήταν ακόμα στη φυλακή και μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο ως
ατοπήματα που περιμένουν να συγχωρεθούν. Η γενεσιουργός αιτία τους ήταν απλά η
ύπαρξη ενός αστείου synthesizer στο κελί του Vikernes,
λόγω του ότι του απαγόρευσαν την κιθάρα.

Ευτυχώς
όμως, ‘'Κανείς δεν ξεχνάει που έχει θάψει το τσεκούρι''. Στο εναρκτήριο κομμάτι
λοιπόν, το ‘'Belus' død'',
ανασύρει από την synth τραγελαφικότητα τη
μελωδία του ‘'Daudi Baldrs'' και της δίνει, έστω και τόσο αργά, την
πρέπουσα στυγερή μεγαλοπρέπεια. Το tremolo της κιθάρας, έχοντας
επιβιώσει από τις αλλόφρονες στιγμές του ‘'Filosofem'',
καθώς και από τα 16 χρόνια φορτισμένης σιωπής,  κρατάει στο ‘'Belus''
μια σειρά απαράμιλλα riffs υπό τη διαφθορά του.

Η
πομπώδης τραχύτητα του ‘'Belus'' πιστώνεται στο
ακάθαρτο wall of sound
από μια
πλειάδα distorted κιθάρων που αρέσκεται να οικοδομεί ο Vikernes,
ένα βιτσιο του εξαιρετικά καλοήθες. Όπως καλοήθης είναι και ο έκδηλος αυτισμός
κομματιών όπως το 11λεπτο ‘'Glemselens elv'',
με τις μελωδίες του να γίνονται αυτάρεσκα επαναληπτικές αλλά και θρασύτατα
υποβλητικές. Τοιουτοτρόπως, προκύπτει μια ηχώ των πιο εθιστικών riffs
στο κεφάλι
του ακροατή, καθώς ο Vikernes επιλέγει με προσοχή
ποιά μελωδία θα ξεχειλώσει σε διάρκεια.

Τα
φωνητικά κατά τον ίδιο τον Varg αποτελούν δυνατό
στοιχείο του album και φαίνεται να είναι περήφανος για τον τρόπο
που τραγουδάει τώρα σε σχέση με το παρελθόν, και περιφρονεί φυσικά αυτούς πού
άρχισαν τα αστειάκια για βιασμούς στη φυλακή και πίπτοντα σαπούνια. Άλλες
εξαιρετικές στιγμές του δίσκου είναι το progressive,
σχεδόν αιρετικό ξέσπασμα στο Kaimadalthas και αναμφίβολα το
Morgenrøde, του οποίου η αρχική μελωδία, χωρίς την απροσμέτρητη παραμόρφωση, θα
μπορούσε να έχει γραφτεί για τα έγχορδα των Thee
Silver Mt. Zion.

Ο
 ‘'Count
Grishnackh'' που μια εποχή έκανε την πυρπόληση
εκκλησίας mainstream activity και
τον Euronymous με τις 23 μαχαιριές κάτι παραπάνω από talk
of the town,
και αργότερα επιχείρησε μια στυλιστική μεταστροφή σε σαρδόνιο νέο-ναζί και μία
απόδραση, έχει πλέον καλμάρει. Χρωστώντας στην πόλη του Oslo
23 εκατομμύρια για τις εκκλησίες, και χωρίς φίλους, έχει αποσυρθεί στη φάρμα
του, καθότι παγάνας φυσιολάτρης και το ειδεχθέστερο έγκλημα που θα μπορούσε να
τον φανταστεί κάποιος να κάνει είναι να φονεύσει ένα ερίφιο της φάρμας και να
ραντίσει με το αίμα της κάποιο βωμό λατρείας. Ενδεχομένως τον δικό του.

Rating: 8,3 / 10
Γιώργος Λεονταρίτης

burzum @ myspace