An interview with Ronny Moorings 

Αγαπητοί αναγνώστες , μετά τη συναυλία τους στην Ελλάδα, παραθέτουμε την ιδιαίτερη κουβέντα μας με τον leader των Clan of Xymox, τον ιδιαίτερα προσφιλή στο ελληνικό κοινό, Ronny Moorings!  Τον υποδεχθήκαμε, και όχι μας υποδέχθηκε, στο lobby του ξενοδοχείου του, αφού ο κυριακάτικος περίπατος του στην Αθήνα τον έκανε να χάσει λίγο την αίσθηση του χρόνου…

 

- Ronny, πώς σου φάνηκε το live  που κάνατε χθες? Πραγματικά απολαύσαμε τα κομμάτια από το καινούριο σας album, αλλά ιδιαίτερα το γεγονός ότι ακούσαμε και τραγούδια από την πρώτη περίοδο των Clan Of Xymox.

Ronny: Ώστε σας άρεσε αλήθεια αυτό? Θα ήθελα να πω ότι η επιλογή του συγκεκριμένου συναυλιακού χώρου ήταν πολύ πετυχημένη, γιατί ένας χώρος σαν το Gagarin προσφέρει μεγάλη ελευθερία κινήσεων πάνω στη σκηνή. Στην Ελλάδα έχουμε παίξει σε μικρότερα clubs, όπως το Βug, όπου ναι μεν η ατμόσφαιρα είναι πολύ πιο ζεστή και δημιουργείται μεγαλύτερη επαφή με το κοινό, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος λόγω έλλειψης λειτουργικού χώρου να συγκρουστείς με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Αυτό όμως που θέλω να σχολιάσω σχετικά με το Gagarin, είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά στην καριέρα μου. Δεν είναι λογικό ο ηχολήπτης μας να  βρίσκεται μακριά από τη σκηνή την ώρα του live και ταυτόχρονα σε θέση τόσο κοντά στο ταβάνι, γιατί την ώρα που μιξάρει τους ήχους, είναι αδύνατον να ακούει τη μουσική! Αυτό φυσικά έχει ως επακόλουθο την αδυναμία συνεννόησης μεταξύ μας και πρόβλημα στο ηχητικό αποτέλεσμα του live. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ «φτηνό» από την πλευρά του ιδιοκτήτη να τοποθετεί σε τόσο άσχημη θέση την κονσόλα του ήχου δυσχεραίνοντας έτσι την εκτέλεση ενός live.

Αν εξαιρέσουμε αυτό το γεγονός, όλα πήγαν καλά. Επιλέξαμε να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα τραγούδια από το τελευταίο album “Farewell”. Όσον αφορά στην επιλογή των παλαιότερων κομματιών το playlist είναι κοινό για τις περισσότερες χώρες που επισκεπτόμαστε. Ως ένα βαθμό εξαρτάται από τη χρονική περίοδο, κατά την οποία εμφανιζόμαστε. Δεν είναι εφικτό να αλλάζω συνέχεια το tracklist, ιδιαίτερα όταν π.χ. είναι απίθανο fans από τη Λίμα  (Περού) να παρευρεθούν μελλοντικά και σε συναυλία στην Ελλάδα.

- Ποιος ήταν ο λόγος που ονομάσατε το album “Farewell”? Επιπλέον ακούγοντας το ομώνυμο κομμάτι, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι υπάρχει μια νύξη για το μέλλον των COX?

Ronny: Ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί ο κόσμος συχνά νομίζει, ότι επιλέγοντας εγώ ένα τίτλο, υπονοώ κάτι για μένα και την καριέρα μου. Κατά κάποιο τρόπο το “Farewell” έχει μια χροιά  κυνική, γιατί το ομώνυμο κομμάτι ήταν το πρώτο που έγραψα για το δίσκο κι αν σταθούμε στα λόγια του, θεωρητικά θα μπορούσε να είναι το τελευταίο μου album, παρά τη θέλησή μου, αφού πλέον η μουσική βιομηχανία δεν ευνοεί τους μουσικούς.

Δυστυχώς η κατάσταση γίνεται ολοένα και δυσκολότερη. Ο κόσμος προτιμά να αγοράζει κινητά τηλέφωνα αντί cds και τα κοπιαρισμένα cds έχουν αντικαταστήσει τα πρωτότυπα, γιατί είναι φτηνότερα. Με αφορμή αυτή την ερώτηση θα ήθελα να τονίσω, ότι στις μέρες μας όλα τα συγκροτήματα προβληματίζονται για τις πωλήσεις τους. Όποτε, αν εσείς προτιμάτε να διασκεδάζετε με Britney Spears και Kylie Minogue, εμείς θα πουλάμε όλο και λιγότερο! H Dark Scene θα παραμείνει, μολονότι συνεχώς συρρικνώνεται.

Το όλο θέμα με τις Εταιρείες Παραγωγής και τις Εταιρίες Διανομής έχει γίνει μια διαρκής μάχη επιβίωσης, καθώς καθημερινά υπάρχει η απειλή της χρεοκοπίας. Σήμερα ο κόσμος φτιάχνει μουσική μέσω των computers, έχει την άνεση να κάνει download ολόκληρων δίσκων από το Internet μέσα σε 10 λεπτά ,ενώ από την άλλη πλευρά οι μουσικοί πασχίζουν 2-3 χρόνια να φτιάξουν ένα δίσκο. Άρα τελικά ποιο είναι το νόημα?

 

- Και τώρα μια ερώτηση που συνηθίζουμε να κάνουμε και σ’ άλλους συναδέλφους σου: Πιστεύεις ότι σήμερα με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορεί οποιοσδήποτε να συνθέσει μουσική, χωρίς απαραίτητα να διαθέτει μουσικό ταλέντο?

Ronny: Το αν κάποιος έχει ταλέντο όμως, δεν εξαρτάται πάντα από την οπτική γωνία που το βλέπει ο θεατής? Εννοώ, ότι είναι προσωπική υπόθεση του καθενός να αποφασίσει, αν κατά τη γνώμη του ο καλλιτέχνης είναι ταλαντούχος ή όχι. Σαφώς η τεχνολογία βοηθάει και είναι ωραίο, που μέσω των computers και των προγραμμάτων υλοποιούνται οι μουσικές ιδέες. Αλλά για μένα, αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο το ταλέντο, όσο το προσωπικό γούστο. Γνωρίζω ανθρώπους με μουσική παιδεία, ικανούς να παίξουν άψογα ό, τι τους ζητηθεί, ανίκανους όμως να συνθέσουν ή να γράψουν στίχους. Λέγεται ότι το ταλέντο είναι 99% διαπνοή (transpiration) και 1% έμπνευση. Η αφοσίωση σε αυτό που κάνεις είναι το κλειδί της επιτυχίας και δεν συνδέεται τόσο πολύ με τη δεξιοτεχνία.

 

- Πώς είναι άραγε να είσαι ο Leader του συγκροτήματος? Ποιες είναι οι υποχρεώσεις που καλείσαι να αναλάβεις και πώς κατορθώνεις να διατηρείς την ισορροπία ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος?

Ronny:  Μα η μόνη ισορροπία είμαι εγώ, γιατί εγώ είμαι το συγκρότημα. Κάνω τα πάντα, γράφω τους στίχους και τη μουσική, ηχογραφώ τα τραγούδια και όταν θέλω να κάνω συναυλίες, τότε φτιάχνω το συγκρότημα καλώντας φίλους μουσικούς που ζουν στο Άμστερνταμ και τους υποδεικνύω τι πρέπει να κάνουν live on stage. Όσον αφορά την ιστορία των Clan of Xymox, πάντα λειτουργούσα έτσι και θα συνεχίσω το ίδιο.

 

- Δεν είναι κουραστικό να πρέπει να κάνεις εσύ όλη τη δουλειά? 

Ronny:  Δεν είναι δουλειά, είναι ανάγκη. Είναι ανάγκη μου να γράφω τραγούδια και να κάνω δίσκους. Με ενδιαφέρει να γίνονται όλα με βάση αυτό που έχω σκεφτεί, επομένως δεν υπάρχει λόγος να επέμβει κανείς σ’ αυτή τη διαδικασία. Δεν θέλω καθόλου να συζητάω με άλλους τέτοια θέματα. Κι επιπλέον το στούντιό μου είναι πολύ μικρό, δεν χωράνε μέσα 2 άτομα! 

- Ποιες ήταν οι μουσικές σας επιρροές, όταν δημιουργούσατε το “Farewell”?

Ronny: Η δική μου έμπνευση. Δεν ακούω συγκροτήματα για να εμπνευστώ. Ακούω μουσική όλη την ώρα. Είμαι  D.J. !  Παίζω όλων των ειδών τις μαλακίες!!!

 

- Πιστεύεις ότι με την αναγνώριση που έχουν κερδίσει οι Clan of Xymox όλα αυτά τα χρόνια, είναι ευκολότερη η επιτυχία για κάθε νέο δίσκο σας που κυκλοφορεί, ανεξαρτήτως του ήχου που τον χαρακτηρίζει?   

Ronny:  Πιστεύω ότι ο ήχος του κάθε δίσκου παίζει σημαντικό ρόλο στην θετική ή αρνητική αποδοχή του από το κοινό. Ο ήχος βέβαια των Clan of Xymox είναι πλέον  αναγνωρίσιμος, παρόλο που τα άλμπουμ μεταξύ τους μπορεί να διαφέρουν. Σε κάθε δίσκο εισάγονται νέα στοιχεία, γιατί υπάρχει εξέλιξη, τα γούστα διαφοροποιούνται. Κι άλλωστε δεν έχει νόημα να μένεις ίδιος. Το θέμα είναι ότι οι fans μας παραμένουν πιστοί.

 

- Δεν αισθάνεσαι όμως τώρα πιο ασφαλής από παλιότερα, στο να πειραματιστείς με τα τραγούδια σου, χωρίς να φοβάσαι μήπως αυτό επηρεάσει αρνητικά την αποδοχή ενός νέου δίσκου των Clan of Xymox από το κοινό? 

Ronny:  Αυτό που έχει σημασία είναι να θέτω τους προσωπικούς μου στόχους και να προσπαθώ να τους πραγματοποιώ. Με κάθε νέο δίσκο που κάνω, επιχειρώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου και αποφεύγω, όσο είναι εφικτό, να επαναλαμβάνομαι. Μπορεί να επιλέξω να πειραματιστώ με 1-2 τραγούδια κάθε φορά. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι οι fans δεν έχουν φραγμούς, θα πουν τη γνώμη τους ελεύθερα και ωμά για το αν αξίζεις ή όχι. Μ’ ευχαριστεί πολύ το γεγονός ότι το τελευταίο μας άλμπουμ «Farewell» πήρε καλές κριτικές και υπήρξε θετική ανταπόκριση από το κοινό.

 

-Σας έχει απογοητεύσει ποτέ το κοινό στη διάρκεια της καριέρας σας ή εν ώρα Live?

Ronny:  Όχι, ποτέ.

- Αλήθεια Ronny, για ποιον ή για τι θα έφτανες «Στα Άκρα» (Into Extremes)?

Ronny: Για τον εαυτό μου. Αλλά μάλλον αναφέρεστε στο τραγούδι “Into Extremes”. Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να εξηγώ τα τραγούδια μου στον κόσμο. Προσωπικά βρίσκομαι στα άκρα τις περισσότερες στιγμές της ζωής μου. Όμως τα τραγούδια μου δεν αντικατοπτρίζουν τους τελευταίους 6 μήνες της ζωής μου, πριν αρχίσω να  γράφω, ούτε μιλώ συγκεκριμένα για κάτι που βίωσα σε ηλικία 8 χρονών. Δεν πρέπει να δίνεται η εντύπωση στο κοινό πως γράφω για κάτι που έχει συμβεί π.χ. τα τελευταία 2 χρόνια. Στην πραγματικότητα μπορεί να αναφερθώ σε ο, τιδήποτε, που ίσως να μην συνέβη και ποτέ! Για μένα είναι πιο σημαντικό να ακούγεται το Story ενδιαφέρον και ν’ αφορά ένα συναίσθημα ή συναισθήματα, κι όταν δέσει καλά με το τραγούδι, τότε το αποτέλεσμα είναι υπέροχο!

Υπάρχουν φορές που αναφέρομαι σε προσωπικά βιώματα. Συχνότερα αναφέρομαι σε βιώματα άλλων ανθρώπων. Τραγουδάω δηλαδή σε πρώτο πρόσωπο, ενώ στην πραγματικότητα μιλάω για κάποιον άλλο, για άτομα που γνωρίζω ότι έχουν  προβλήματα στη ζωή τους, στη σχέση τους ή σε άλλους τομείς – όλα αυτά μου δίνουν έμπνευση!

Δεν θα ήθελα να ζω σε μια μόνιμη κατάσταση «αγωνίας», μια κατάσταση που αναφέρεται στα τραγούδια μου αρκετές φορές. Δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω.  Συναντώντας όμως κόσμο που αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα, σου δίνεται το έναυσμα για να σκεφτείς πάνω σ’ αυτό και να δημιουργήσεις. Έτσι αντί να  σκέφτομαι μόνο, κάνω τραγούδια. Πραγματικά πολλοί φτάνουν «στα άκρα» ανά τον κόσμο...

 

- Πώς αντιδράς συνήθως όταν εισπράττεις αρνητική κριτική και γιατί?

Ronny:  Γίνομαι αμυντικός, αλλά με διακριτικότητα. Πιστεύω ότι, ως μουσικός, πρέπει να αμύνομαι απέναντι στην αρνητική κριτική, γιατί διαφορετικά φαίνομαι επιρρεπής στις γνώμες των άλλων ή πως δεν έχω σαφή στόχο. Αν κάποιος δεν έχει βρει την ταυτότητά του ή δεν είναι σίγουρος ακόμα γι’ αυτό που κάνει, τότε η κριτική μπορεί να τον βοηθήσει. Στην δική μου περίπτωση όμως, κάτι τέτοιο δεν έχει λόγο ύπαρξης, γιατί το μόνο που αισθάνομαι από την πλευρά του κόσμου είναι μια απόπειρα να με αλλάξουν, να με κάνουν κάτι που δεν είμαι στην ουσία. Μόνο όταν ξέρεις έναν άνθρωπο πολύ καλά, μπορείς να τον κρίνεις σε διάφορες πτυχές της δουλειάς του. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν είναι δυνατόν ούτε καν να προσεγγίσεις τα κίνητρά του για την επιλογή ενός ήχου ή τη δημιουργία ενός τραγουδιού.    

- Δεν ισχύει όμως και το ίδιο, όταν οι Fan σου εκφράζουν την άποψή τους για το Live σου?

Ronny: Ναι, σαφώς είναι το ίδιο και με την ίδια λογική που μπορεί να σχολιάσουν το Live σου, μπορούν να κριτικάρουν και την εμφάνισή σου, κ.ο.κ. Ως μουσικός όμως θα δώσω βαρύτητα και θα λάβω υπόψη μου απόψεις ανθρώπων που εμπιστεύομαι την κρίση τους και που έχω μαζί τους μια επαφή και μια επικοινωνία.    

 

- Πόσο μακριά θα έφτανες ή τι θα ήσουν διατεθειμένος να κάνεις, προκειμένου  να προωθήσεις τη μουσική σου?

Ronny: Όχι πολύ μακριά φαντάζομαι, αφού ασχολούμαι με underground πράγματα. Δεν θα έβαζα πάλι τον εαυτό μου στο λούκι του Commercial World και στο κυνήγι των μεγάλων Εταιριών, της διαφήμισης και ό, τι άλλο αυτό συνεπάγεται. Το έχω κάνει, το έχω δει, το μίσησα και αποφάσισα ποτέ ξανά!!! Έχουμε κάνει, όπως μπορεί να μην ξέρετε, 2 albums στο παρελθόν για μια μεγάλη εταιρία, την Polygram που πλέον λέγεται Universal, αλλά τώρα τα πάντα άλλαξαν, έγιναν πολύ εμπορικά. Στόχος τους είναι η πολύ έντονη προβολή στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση και τον τύπο, οι αμέτρητες περιοδείες! Είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος που γίνονται τα πράγματα στην σημερινή «βιομηχανία». Δηλαδή, αν θέλεις να κάνεις ένα album, για να το προωθήσεις, είσαι υποχρεωμένος να πηγαίνεις σε μεγάλες περιοδείες.

Είναι πολύ εκπαιδευτικό για κάθε νέο συγκρότημα να μπει σ’ αυτό το σύστημα, να δοκιμάσει. Θα σύστηνα στους νέους μουσικούς να το κάνουν για να δουν, πώς είναι, ώστε μετά να καταλάβουν τι παίζει γενικότερα έξω και να μη σε δείχνουν με το δάχτυλο σαν τον μοναδικό που δεν είναι σε μια μεγάλη δισκογραφική... Πρέπει να μιλάς με πολλούς ηλίθιους, όταν είσαι σε μια τέτοια εταιρία και να προσπαθείς να τους πείσεις γι’ αυτά που θες και ονειρεύεσαι. Να μιλάς σε άτομα που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι κάνεις! Γι’ αυτούς σήμερα είσαι εσύ, αύριο είναι κάποιο άλλο συγκρότημα. Σου δίνουν 3 εβδομάδες promotion και αυτό είναι. Τέλος πάντων, ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς? Εγώ πάντως όχι!

 

- Θεωρείστε αρκετά κοινωνικοί σαν συγκρότημα. Πιστεύεις ότι αυτό σας έχει κάνει καλό ή κακό?

Ronny: Είναι καλύτερο να σε λένε κοινωνικό, παρά αλαζόνα και ψώνιο, είναι η προσωπική μου άποψη. Γνωρίζω καλλιτέχνες που είναι πολύ περήφανοι για να καταδεχθούν να μιλήσουν στον κόσμο και προσωπικά το μισώ αυτό. Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που είναι σνομπ. Για μας, είναι πάντα σημαντικό μετά από μια συναυλία να μιλάμε με τον κόσμο, να παίρνουμε feedback, αν τους άρεσε το live ή όχι. Το feedback που λαμβάνεις, σου δίνει μια κατεύθυνση για τις επόμενες live εμφανίσεις σου.

Το να παίζεις live δεν είναι μόνο σημαντικό για εμάς, αλλά και για τους fans μας. Το κοινό αγοράζει τα cd σου, μαθαίνει τη μουσική σου και τα τραγούδια σου και περιμένει με χαρά να τα ακούσει live – κι εσύ ως μουσικός βάζεις τα δυνατά σου να  είσαι πάνω στη σκηνή όσο καλύτερος γίνεται. Επομένως, αν δεν μιλήσεις με τον κόσμο, αν δεν έρθεις σε επαφή μαζί του, πώς θα καταλάβεις τι αρέσει?

Χάρη σ’αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς μας, γνωρίζουμε τόσα ενδιαφέροντα άτομα από διάφορες πόλεις κι έχουμε την ευκαιρία να μας ξεναγούν στην πόλη τους, να πηγαίνουμε μαγευτικές βόλτες σε μέρη που ενδεχομένως δεν θα ανακαλύπταμε ποτέ μόνοι μας, να διασκεδάζουμε. Φυσικά υπάρχει και η άλλη λύση, για όποιον δεν θέλει να λειτουργήσει κατά τέτοιο τρόπο: Μπορεί να κάτσει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του όλη τη μέρα, διατηρώντας το προφίλ του απλησίαστου και αλαζόνα και την επομένη να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής και να γυρίσει πίσω στη μίζερη ζωή του!!!

 

- Θεωρείς ότι η μουσική των Clan of Xymox έχει επηρεάσει τα νεώτερα μουσικά σχήματα που κινούνται στον ίδιο μουσικό χώρο?

Ronny:  Γνωρίζω πολλά συγκροτήματα που ισχυρίζονται, ότι επηρεάστηκαν από την μουσική μας και αυτό είναι θαυμάσιο. Άλλωστε όλοι επηρεάζονται από τη δισκογραφία που προϋπάρχει και υποθέτω ότι, εκείνοι, στους οποίους έχει απήχηση η μουσική των Clan of Xymox, θα επηρεάζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

 

- Τί κρατάς και τί αφήνεις από τα χρόνια που έχουν περάσει?

Ronny: Δεν κρατάω τίποτα. Είμαι συλλέκτης συναισθημάτων, ακούω τις ιστορίες των ανθρώπων. Απορρίπτω πολλά πράγματα.

- Όσον αφορά στους Clan οf Xymox?

Ronny: Όχι, δεν απορρίπτω τίποτα όσον αφορά στους Clan of Xymox. Βασικά το μόνο που θα «πετούσα», είναι ο κόσμος γύρω μου. Θα προτιμούσα να ζω μόνος μου. Αυτό προσπαθώ να κάνω με τους Clan οf Xymox. Να μένω μόνος μου, να δημιουργώ ένα κουκούλι και να ζω μέσα στον δικό μου Μικρόκοσμο. Προτιμώ να προσαρμόζω την πραγματικότητα γύρω από τον Μικρόκοσμό μου (στο μέτρο του δυνατού), παρά να πρέπει να παλέψω με τον έξω διαμορφωμένο κόσμο, (κάτι που φυσιολογικά θα αναγκαζόμουν να κάνω, αν δεν ήμουν διαφορετικός). Η βασική αξία για τον άνθρωπο έγκειται στο να είσαι «Κύριος του Εαυτού σου» και να μη χρειάζεται να απολογείσαι σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό σου. Έτσι, για όλες τις ενέργειες σου και τις αποφάσεις που παίρνεις, ο μόνος υπεύθυνος θα είσαι εσύ.

 

- Έχεις εμμονή με την εμφάνισή σου?

Ronny: Ναι!!! Όλοι δεν έχουν? Δεν έχω γνωρίσει ένα άτομο στη ζωή μου που να μην είναι...

- Θεωρείς τον εαυτό σου  “Goth Sex Symbol” ?

Ronny: (Όλο το team ξεσπάμε σε γέλια)… Δε θα το έλεγα! Όχι...

- Ξέρεις τα κορίτσια όμως έτσι σε βλέπουν...

Ronny: Αλήθεια??? (Γέλια). Και νόμιζα ότι η καμπάνα χτυπάει για τον τραγουδιστή των HIM…

 

- Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το πάθος όσον αφορά στα πράγματα που κάνουμε?

Ronny: Εξαρτάται από το τι κάνεις. Αν πάω για ψώνια στο supermarket, τότε το πάθος μου είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Αλλά για πράγματα σημαντικά, το πάθος είναι προϋπόθεση, π.χ. δεν προσπαθώ να γράψω ένα τραγούδι, αν δεν το νιώθω. Ξέρω ότι δεν θα μου βγει. Κι ακριβώς, επειδή δεν είναι εφικτό να γνωρίζω από πριν, πότε θα θελήσω να γράψω ή να συνθέσω, έχω φτιάξει το δικό μου studio, ώστε ανά πάσα στιγμή της ημέρας ή της νύχτας που έρχεται η έμπνευση, ανοίγω την πόρτα, μπαίνω μέσα και δουλεύω την ιδέα μου. Αυτό είναι μια σημαντική διαφορά, γιατί στο παρελθόν έγραφα πρώτα το album και μετά έμπαινα στο studio. 

Η σημερινή τεχνολογία βοηθάει πολύ περισσότερο, γιατί πιστεύω ότι συλλαμβάνει άμεσα τις αυθόρμητες προθέσεις: τη στιγμή ακριβώς που έχεις οίστρο, απλά ανοίγεις  τα μηχανήματα και ηχογραφείς! Ενώ στο παρελθόν δεν ήταν δυνατόν να πας στο studio, έπρεπε να το κανονίσεις και μετά να υλοποιήσεις το project σου σε διάρκεια 30 κουραστικών ημερών. Μιλάμε για διαφορετικού είδους πίεση τότε. Τώρα απλά μπαίνω κατευθείαν στο studio μου. Άλλωστε είναι πιο οικονομικό για όλους να δουλεύουν έτσι, τόσο από θέμα χρημάτων όσο και χρόνου.

- Σχετικά με το πάθος που λέγαμε...

Ronny: Ναι... για να μπορέσω να ηχογραφήσω, πρέπει πάντα να πιστεύω πολύ σε κάτι, σε ένα συναίσθημα, να έχω μια κατεύθυνση. Μου είναι εύκολο να εξωτερικεύσω αυτό το συναίσθημα, αν έχω κέφι να γράψω μουσική . Απλά παίζω με τη φωνή μου, με το κομπιούτερ μου ή με τα πλήκτρα. Και κάπου εκεί εισβάλλει ξαφνικά το πάθος: αν πετύχω τις σωστές νότες, τότε μπορεί να μείνω εκεί και για 12 συνεχείς ώρες!

- Ποιο είναι το Motto σου για τη ζωή?

Ronny: Δεν τα πιστεύω αυτά για να είμαι ειλικρινής. Δεν πιστεύω σε Logos.

- Πόσο συχνά μετανιώνεις για αποφάσεις που έχεις πάρει?

Ronny: Πάντα μετανιώνω για πράγματα, όλη την ώρα. Ο καθένας το κάνει. Έτσι κι εγώ...

 

- Μερικοί λένε ότι μετανιώνουν γι’ αυτά που δεν έχουν κάνει…

Ronny: Όχι, εγώ μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει. Όλες μας οι πράξεις στη ζωή, μας κάνουν τα άτομα που είμαστε σήμερα. Κάθε μικρή αλλαγή στην «αλυσίδα» της ζωής μας, επηρεάζει τα πάντα. Υπάρχει μια συνέχεια, από το παρελθόν μας ως τώρα. Η ζωή δεν είναι ένας μονόδρομος με δοκιμές και λάθη που επαναλαμβάνεται. Προχωράμε και μαθαίνουμε, ωριμάζουμε! Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος.

Αλλά σίγουρα δεν βοηθάει κανένα να σκέφτεται «εύχομαι να είχα κάνει αυτό ή εκείνο». Τότε αγαπητέ, όλη σου η ζωή θα ήταν διαφορετική! Επομένως δεν θα καθόσουν εδώ να το συζητάς , γιατί θα ήσουν κάπου αλλού – ένας θεός ξέρει πού. Αυτό είναι το τρομαχτικό σχετικά με κάθε απόφαση που παίρνεις στη ζωή σου. Αναρωτιέμαι βέβαια, αξίζει να μετανιώνεις? Καλύτερα νομίζω να μην μετανιώνεις τίποτα, γιατί αλλιώς δεν θα ήσουν ό,τι έγινες μέχρι σήμερα.

 

- Ο κόσμος συνηθίζει να λέει για την έκβαση καταστάσεων πώς, “ό,τι κι αν συνέβη, σε τελική ανάλυση ήταν για καλό”.

Ronny: Δεν μου αρέσουν αυτές οι πεποιθήσεις. Μου θυμίζουν θρησκόληπτους ανθρώπους που πιστεύουν στη μοίρα και στο πεπρωμένο.

- Αγαπημένοι Καλλιτέχνες του RONNY σε όλο το φάσμα των τεχνών?

Ronny: Σίγουρα ο Hans Rudi Giger, ένας πολύ αυθεντικός καλλιτέχνης που σχεδίασε τη φιγούρα Alien, ο Gaudi που σχεδίασε τον περίφημο καθεδρικό στην Βαρκελώνη, ο Ισπανός σουρεαλιστής ζωγράφος Dali κι ο Egon Schiele, με τρελαίνουν οι φρικιαστικοί πίνακές του!

- Νιώθεις επιτυχημένος? Πιστεύεις ότι έχεις κερδίσει όσα ονειρεύτηκες όσον αφορά στους Clan Of Xymox?

Ronny:  Όχι. Μέχρι στιγμής βέβαια, είμαι ικανοποιημένος που μπορώ να πειραματιστώ, όπως θέλω με το συγκρότημα. Αν θελήσω να κυκλοφορήσω ένα δίσκο ή να παίξω κάπου, έχω την ευχέρεια να το κάνω. Από την πλευρά αυτή, είμαι πολύ τυχερός! Δουλεύουμε όμως σκληρά για να επιτύχουμε κάθε στόχο. Έτσι θεωρώ, ότι μας αξίζει να περνάμε όμορφα, όταν περιοδεύουμε κι έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο. Αυτές είναι οι μικρές μου απολαύσεις και αυτό μου αρέσει περισσότερο στις περιοδείες.

- Είναι οι mini σας διακοπές δηλαδή...

Ronny: Δεν θα τις χαρακτήριζα ως διακοπές, γιατί προσωπικά βρίσκω τις διακοπές πολύ βαρετές. Όταν είσαι τουρίστας σε μια ξένη χώρα, πας μόνο σε 5-10 ευρέως γνωστά μέρη. Δεν έχεις, όπως εμείς τώρα, γνωστούς-ντόπιους να σε πηγαίνουν σε εστιατόρια, ωραία φυσικά τοπία ή clubs, που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα τα έβρισκες μόνος σου!!!

- Ποια η προσωπική σου εκτίμηση, όσον αφορά την αρχαιοελληνική Αρχιτεκτονική, με βάση ό, τι γνωρίζεις και έχεις δει από κοντά?  

Ronny: Τι να πω? Πολύς κόσμος νομίζει ότι η Ελληνική αρχιτεκτονική σταματά μόνο στην Ακρόπολη και κάποιους ναούς. Όταν κάποιος επισκεφτεί την Αμερική ή τη Ρώμη, διαπιστώνει ξεκάθαρα την Ελληνική επιρροή σε όλο της το μεγαλείο!

 

Επιμέλεια / Μετάφραση: Ντίμη Θεοδωράκη