Δεν θα μπορούσα με τίποτα να φανταστώ πριν
από λίγους μήνες, ότι το συγκρότημα που προσπαθούσε να κερδίσει την μάχη με τον
χαμένο χρόνο στην σκηνή του Κεραμεικού (στο
πλευρό των Raining Pleasure και των Film),
έκρυβε στις αποσκευές του έναν από τους καλύτερους φετινούς εγχώριους δίσκους.
Η δισκογραφική επιστροφή των Closer με το τρίτο και φερώνυμο
album τους δεν σηματοδοτεί μόνο μια καινούρια αρχή,
μακριά από το πλήθος των προβλημάτων που τους ταλαιπώρησαν τόσο καιρό, αλλά
ουσιαστικά αποτελεί ένα σπουδαίο βήμα ωρίμανσης και υποδειγματικού ελέγχου του νέου
υλικού.     
Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την πρώτη
δισκογραφική εμφάνιση της μπάντας με το 45αρι Fly In The Milk (1996, Studio II), δέκα χρόνια που
πλημμυρίζουν από την ξέφρενη εξελικτική πορεία της μέχρι την σταδιακή
δισκογραφική παύση και την πλήρη απενεργοποίησή της.

Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά των
Closer,
το In The Market (1998, Studio II) θεωρείται μέχρι
σήμερα ένας δίσκος ορόσημο στην κατηγορία των αγγλόφωνων ελληνικών κυκλοφοριών.
Η επιτυχία των Wine,
Blue Pussy και Storm, σε συνδυασμό με τις
διθυραμβικές κριτικές που κερδίζουν απ’ το σύνολο του τύπου, αποτελούν το
κλειδί για την πρώτη τους  συμμετοχή στο Rockwave Festival (1998) στο πλευρό των Sonic
Youth και των Pulp.
Η ραγδαία αυξανόμενη δημοτικότητα της
μπάντας, θα την οδηγήσει άλλες δύο φορές στην σκηνή του Rockwave, το 1999 μαζί με τους Garbage και την Patti Smith και το 2000,
με τους Muse
και τους Oasis,
το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον της βρετανικής ΕΜΙ και του sublabel
Chrysalis.
Το δεύτερο full album των Closer (Suddenly Comes, 2000) θα κυκλοφορήσει
κάτω από την στέγη της βρετανικής εταιρίας, όπως και το single Mystery Falls Down, ένα χρόνο αργότερα,
αποτελώντας το επιστέγασμα της καθολικής αποδοχής που γνώρισαν.
Στο απόγειο της δημοτικότητάς τους, οι Closer εξαφανίζονται από τα
δισκογραφικά δρώμενα και τις live εμφανίσεις, δηλώνοντας
το παρών μόλις πρόσφατα, με την αυθεντική αρχική σύνθεσή τους, και το τρίτο
album τους.
 
Το νέο υλικό τους που έρχεται στην επιφάνεια, αποδεικνύει ότι τα χρόνια που
πέρασαν, δεν άγγιξαν καθόλου την συνθετική δυναμική τους και την στιχουργική
έμπνευσή τους. Είναι τόσο αναπάντεχα γοητευτικές οι συνθέσεις του Closer, που στέκουν
αυτόφωτες, χωρίς να έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχες παραγωγές του
εξωτερικού.

Από
την ρυθμική εισαγωγή του εναρκτήριου Intron, το καταπληκτικό Singles από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, που
μπολιάζεται από τα φωνητικά της Κατερίνας
Παπαχρήστου και την τρομπέτα του Νίκου
Μπαρδή των Διάφανων Κρίνων, και
το new wave ψίθυρο του Breathin’ μέχρι το υπέροχο Honey (που απογειώνει η  δημοφιλής πλέον Mary των Mary & The Boy) και το ηλεκτρονικό beat
του Motel,
ο δίσκος φθάνει  στο 5^ο
κομμάτι, και έχει προλάβει να ξετυλίξει ένα μαγευτικό φάσμα ετερογενών επιρροών
και γοητευτικών ηχοτοπίων.

Η καθαρή παραγωγή, που οφείλεται στο group
και στον Άρη Χρήστου, γνωστό από τις
συνεργασίες του μεταξύ άλλων με τα Διάφανα
Κρίνα, τους Matisse
και τους Nightstalker,
καταφέρνει να δέσει με επιτυχία τις ετερόκλητες συνθέσεις, ομογενοποιώντας ένα
πολύ σταθερό αποτέλεσμα.

Ο τελικός ήχος του Closer, ώριμος και βαρύς, ταλαντεύεται ανάμεσα στον κιθαριστικό
πειραματισμό του Suddenly Comes, στα καινούρια
ηλεκτρονικά στοιχεία, που ανανεώνουν το μουσικό στίγμα της μπάντας (Motel)
και στην εκπληκτική λυρικότητα του ηλεκτρονικού βιολιού του Τάσου Παπαστάμου, σταθερού σημείου
αναφοράς της παλιάς μπάντας.

Το γοητευτικό Empty U, το Wander που περιπλανιέται στα
post rock μονοπάτια των GYBE! και το ταξιδιάρικο Train, αποτελούν και αυτά μικρά διαμάντια που
αστραφτοκοπούν στον καλύτερο δίσκο των Closer μέχρι στιγμής, αφήνοντας τις καλύτερες
υποσχέσεις για τα μελλοντικά δισκογραφικά πετάγματά τους.