Χμμμ...μάλλον ήρθε η ώρα να ξεσκονίσετε τα στερεοφωνικά σας. Όχι, δεν το λέω αυτό επειδή το συγκεκριμένο cd είναι από αυτά της νέας χαζής έμπνευσης των δισκογραφικών να μη παίζουν σε PC και Mac για να καταπολεμήσουν τη πειρατεία (κούνια που σας κούναγε..), αλλά οι Covenant στο "northern light" δημιουργούν τέτοιες ατμόσφαιρες και τέτοιο ήχο ( το Η κεφαλαίο ) που τα πλαστικά ηχεία ενός υπολογιστή είναι αδύνατον ν’ αναδείξουν.

Πέμπτο album λοιπόν για τους Covenant και οι μέρες του “sequencer” και της ebm νοοτροπίας τους απ’ ότι φαίνεται έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι ματιές στο παρελθόν λίγες και φευγαλέες. Ο ήχος τους φρέσκος και πιο μελωδικός από ποτέ. Η παραγωγή εκπληκτική, αψεγάδιαστη και η φωνή του Eskil στα καλύτερά της. Ερμηνεύει πλέον με αυτοπεποίθηση, με πάθος και ναι, στις χαμηλές φέρνει στο μυαλό μου τον Phil Oakey ( Human League) και αυτό είναι στα υπέρ του!

Το “northern light” σε κερδίζει από τις πρώτες νότες, με το “monochrome” που προλογίζει το album να σε βάζει για τα καλά στο κλίμα: τα cut-off frequencies & τα resonances στο bass-line ανεβοκατεβαίνουν ασταμάτητα και η επιβλητική φωνή του eskil να οδηγεί και να οδηγείται από το ξεσηκωτικό drum machine.
Το "call the ships to port" με το μανιασμένο beat και τα haunted etherials είναι ήδη κλασικό. Όσες φορές όμως και αν το ακούσω, εκείνη η χαμηλή νότα στο vox ( τη στιγμή που ο Eskil λέει ‘spin the wheel of fortune” ) θα μου κόβει την ανάσα...
Στο "bullet" (το καινούριο single), οι Covenant αναπτύσσουν στιχουργικά τις ανησυχίες τους για τον χρόνο.."time is like a bullet from behind"..χα! πανέμορφο κομμάτι, που μας πάει στις παλιές καλές μέρες των Cassandra Complex.
Η έκπληξη όμως έρχεται από το απρόσμενα μελωδικό "invisible & silent". Ωραίο μελαγχολικό ρεφρέν και στο τέλος ο Eskil ανεβαίνει ( ναι! ναι! ) ημιτόνιο με κίνδυνο να τον αποκηρύξουν όλοι οι παλιοί σκληροπυρηνικοί fans.  Κάπου στη μέση βρίσκουμε και την κορυφαία στιγμή του album. "We stand alone" μας λένε οι Covenant, πάνω σε μια δίνη από synthesizers που στροβιλίζονται αδιάκοπα και σε ζαλίζουν παρασύροντάς σε σ’ έναν ξέφρενο χορό!  Ενδιαφέροντες οι funky αναφορές στο "we want revolution", με τα robotic vocals να ξενίζουν λίγο, αλλά η ερμηνεία είναι απολαυστική.. catchy one! Τέλος στο “scared” οι Covenant σ’ ένα στοιχειωμένο μινιμαλιστικό μοτίβο επιμένουν σε 2 φράσεις : "i feel so scared...i feel so sad.."  Παράξενο τραγούδι...

Το "northern light" δεν είναι συνέχεια του "united states of mind". Είναι διαφορετικό. Οι Covenant δεν επιχειρούν εδώ να μας δώσουν 2-3 “dead stars” ακόμα και να κατακτήσουν τα απανταχού underground dancefloors. Το "northern light" είναι ένα ηλεκτρονικό album, κάπως αργό στο σύνολό του, αλλά ουσιαστικό. Οι Apoptygma Berzerk μπορούν να κάθονται ήσυχοι στο θρόνο του πιο δημοφιλούς (commercial) group του είδους. Οι Covenant δεν θα κάτσουν στη θέση τους. Και ξέρετε γιατί? Γιατί πολύ απλά δε τους νοιάζει! Και αυτό είναι προς τιμή τους.

Εγώ πολύ απλά να τελειώσω το review με τις λέξεις που κλείνει και ο δίσκος:
"...i'm just trying to survive
and perhaps i'll dream again,
but i will find my cross
and i will take us home,
but i guess...
...i won't save the world today…”