“Ελα στη θέση τους και μετά να σε δω αν έχεις το ίδιο ημι- ξινισμένο ύφος..” Αυτό άκουγα από την inner space-vocoded voice μου όση ώρα ετοιμαζόμουν να γράψω για το νέο album των Covenant.< Από την άλλη, γιατί παρακαλώ να μπω στη θέση τους? Δεν έχω ιδιαίτερη διάθεση, αλλά ακόμα κι αν είχα, οι Covenant θα με άφηναν? Οχι! Οπότε μπορώ να πιάσω το στυλό μου αποστασιοποιημένος.
Και ξεκινώντας το αμερόληπτο review μου συνειδητοποιώ ότι είναι η δεύτερη φορά που βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα δίσκο των Covenant και με καταλαμβάνει μια ανησυχία...Ψάχνοντας λοιπόν εκείνη την αρχαία κριτική για το "northern light” διαπιστώνω ότι με τρόπο μαγικό έχω μπει ουσιαστικά στη θέση τους! Ο φόβος της δικής μου επανάληψης αρχίζει να μου δημιουργεί ψήγματα ιδιαίτερης κατανόησης και συμπάθειας προς τους τρεις Σουηδούς και κοιτάζω πλέον το εγχείρημα του “skyshaper” διαφορετικά.
Η επιστροφή στη δισκογραφία για τους Covenant δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Η πολύχρονη αναμονή αυξάνει ούτως ή άλλως τις προσδοκίες, πόσο μάλλον όταν έχει προηγηθεί ένα τόσο καλό και οριακό album όπως το “northern light”. ( Kαλά τα πάω! Η κατανόηση έχει αρχίσει να χτυπάει κόκκινα!)
Αρχικά, η πρώτη εντύπωση είναι ότι η προσέγγιση των Covenant στο “skyshaper”, ενορχηστρωτικά τουλάχιστον, είναι από μινιμαλιστική ως αφαιρετική, καταφέρνοντας εν τέλη να ασκεί μια (μεταφυσική) γοητεία στον ακροατή μεν, αφήνοντας την αίσθηση του ανικανοποίητου δε...
Χαρακτηριστική περίπτωση το opener ‘ritual noise”, που ξεκινάει εντυπωσιακά με vocoder, trademark ατάκες και μπόλικο ντάπα-ντούπα, αλλά κάπου προς τη μέση κουράζει και σε κάνει να θέλεις να φωνάξεις ‘που΄ναι τα μπάσα? Οεο!’
Η απάντηση (για τα μπάσα ντε...) έρχεται από τους ίδιους τους Covenant στο ‘pulse” που ακολουθεί: “Tα μπάσα ήταν σε ένα παλαιομοδίτικο 80ς χιτάκι που λέγεται ‘living on video”. Tα βρήκαμε έτσι όμορφα και vintage, τα κοπιάραμε, γράψαμε και 5 στίχους εμπνευσμένοι από το βιβλίο του Jeff Noon “falling out of cars” και να η πρώτη πολύ καλή στιγμή του album! Δεν ακούγεται υπέροχα electroclashy?” Ομολογουμένως...
Και μια που βρήκαμε τα μπάσα και αρχίσαμε να μιλάμε με ειλικρίνεια, μπορώ να σου πω και εγώ ότι προσωπικά πολύ το γουστάρω αυτό το computer-pop κουκλοθέατρο στο ‘happy man”, αλλά καλό θα ήταν να αποδεχτείς κάποια στιγμή ότι είσαι ο Eskil από το Helsingborg και όχι ο Phil από το Sheffield..Kι ας έχει μακρύνει η φρατζούλα!

Μισό...διάλειμα:
“where is the promised land, where is a brave new world…..” ταν-ταραν-ταν...
Πιανάκι ρυθμικά αναπτυσσόμενο σε rough-sounded beats, low voice ερμηνεία...good old Covenant sound. Πολύ ωραία!
Και πόσο πιο ωραία θα ήταν αν το ‘the men” συνοδευόταν με videaki..Κάτι εικαστικό έστω, να μη πάει χαμένη η tres chic γκαρνταρόμπα, το απλανές βλέμμα και πάνω απ’ όλα τα ζυγωματικά! Εε?

THE MEN!

Με τη ψευδο-teknonoise παρόρμηση του ‘sweet & salty” καλύτερα να μην ασχοληθώ γιατί θα στεναχωρηθούμε, ένα βήμα μάλιστα πριν τη πραγματικά μεγάλη στιγμή του skyshaper:
“Greater than the sun” σε ένα ιδιαίτερα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό background με μυστηριακό bassline, μελαγχολικά synthesizers από το παρελθόν και αφηγηματική ερμηνεία.
Το “20 Hz” που ακολουθεί θα μπορούσε να βρίσκεται κάλλιστα και στο northern light, ενώ το “spindrift” έχει σίγουρα το πιο ενδιαφέρον ηχητικά concept, με τους minimal ρυθμούς, τα θορυβώδη samples και ένα περίεργα βιομηχανοποιημένο αραβικό μοιρολόι. Αυτό ακούστε το και με headphones και δεν θα χάσετε!

"The lights are going out,
we knew we had to go, one day......."
Μια στιγμή ρε παιδιά...που πάτε? Ok, δεν είναι και ότι καλύτερο έχουμε ακούσει το δισκάκι σας, αλλά με αυτό το "the world is growing loud" με στεναχωρήσατε και έχω μείνει παγωμένος να κοιτάω τον τοίχο και δε μπορώ να ξεκολήσω..
Sorry αν έγραψα κάτι που σας πείραξε, επανορθώνω με πάσα ειλικρίνεια:
Λοιπόν, το "skyshaper" σίγουρα δεν περιέχει τραγούδια ύμνους που θα μείνουν κλασικά όπως τα "like tears in the rain", "call the ships to port", "go film", etc...Το "skyshaper' ΔΕΝ δίνει, όπως όλοι θα θέλαμε, μια γερή κλωτσιά στη μετριότητα των δεκάδων ατάλαντων laptop-nerds που έφτιαξαν συγκρότημα και κυκλοφορούν δίσκους τα τελευταία χρόνια. Απλά τους βγάζει τη γλώσσα κοροιδευτικά και τους αφήνει να ελπίζουν και να ταλαιπωρούν τ'αυτιά μας.
Το "skyshaper" όμως είναι το νέο album των Covenant, και παρά τις αδυναμίες του αποπνέει μια ποιότητα (με συνέπειες εξάρτησης) που ελάχιστοι δίσκοι στην electro/ebm σκηνή έχουν. So, repeat please..

Και τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω από βάθη καρδίας τον Clas που με άφησε έστω και για λίγο να μπω στη θέση του και να ολοκληρώσω το review μου όσο αυτός ασχολιόταν με τη μαγειρική. Τώρα μπορεί να επιστρέψει στο group, να ισιώσει τα μπουκλάκια του και να τελειοποιήσει εκείνο το απίστευτο χορευτικό που όλοι αγαπήσαμε!
Ουπς!

Κώστας Μπρέλλας