Current 93 - Honeysuckle Aeons

1. Kingdom/ 2.Moon/ 3. Pesrimmon/ 4. Cuckoo/ 5. Jasmine/ 6. Lily/ 7.
Pomegranate/ 8. Honeysuckle/ 9. Sunflower/ 10. Planet/ 11. Queendom 

24 March 2011 - Coptic Cat

...ή αλλιώς ‘Εποχές του αγιοκλήματος'. Ένα άλμπουμ ωδή στους Peter Christopherson και  Sebastian Horsley, με ισχυρή ατμοσφαιρική
διάθεση χωρίς να είναι ιδιαίτερα συγκινησιακή και με μουσική σχεδόν απαρατήρητη.
O Tibet σε μια προσωπική αφιέρωση μέσα στο άλμπουμ,
χαρακτηρίζει ως ‘Honeysuckle' και ‘Sunflower' τους δυο ‘αδερφούς' του και αποκαλύπτει τα
κομμάτια -αφιερώσεις σ'αυτούς. Το ενδιαφέρον έγκειται κυρίως σε στοιχεία
περισσότερο ‘εσωτερικά', που αφορούν τη δομή και το σκεπτικό πίσω από τη
δημιουργία του άλμπουμ. Μια προσεκτική παρατήρηση στους τίτλους των κομματιών
και τους στίχους, πιστεύω πως αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Το άλμπουμ αυτό
δεν εστιάζει την προσοχή ούτε στην ενορχήστρωση ούτε στη σύνθεση. Αλλά στην οικεία
αφηγηματικότητα του Tibet. Θα πρότεινα ένα άκουσμα χωρίς τη συγκινησιακή φόρτιση που προκαλούν τα
ονόματα Christopherson και Horsley παρ' ό,τι ενδεχομένως να παίζουν πρωταρχικό ρόλο
στο αποτέλεσμα.

Μέρος Α'

Συνοπτικά στα 35 λεπτά και 77 δευτερόλεπτα του άλμπουμ δεν υπάρχουν ούτε οι
μελωδικές συγκινήσεις του ‘Thunder Perfect Mind', του ‘Island', του ‘Birth Canal Blues', του ‘Baalstorm Omega' αλλά ούτε τα δυναμικά και σκληρά ξεσπάσματα των ‘Black ships ate the sky' και ‘Aleph at the Hallucinatory mountain'. Προσωπική μου γνώμη είναι πως αυτό το άλμπουμ είναι η ‘ήσυχη' συνέχεια
του ‘Aleph at the Hallucinatory mountain' τουλάχιστον από άποψη θεματολογίας.

Η μουσική σχεδόν χωρίς μελωδία αφήνει μια διάχυτη αίσθηση επιτόπιου
πειραματισμού ενώ αυτή τη φορά φαίνεται να συνοδεύει με τρόπο αφαιρετικό,
μινιμαλιστικό τις όποιες ερμηνευτικές διακυμάνσεις του Tibet. Η Baby Dee προσφέρει μελωδίες ιδιαίτερα απλοϊκές και όχι τόσο ενδιαφέρουσες στο πιάνο ενώ
το εκκλησιαστικό όργανο προσθέτει στη μυσταγωγική ατμόσφαιρα των διηγήσεων.  Προσωπικά θα μπορούσα να συγκρίνω το σύνολο
της μουσικής του άλμπουμ με τα ακούσματα της τελετουργίας του τσαγιού στην
Ιαπωνία. Ως ένα αποτέλεσμα αντίστοιχα εγκεφαλικό και φαινομενικά απλοϊκό σε
βαθμό που προσεγγίζει αυτό που ονομάζεται πρωταρχικό άκουσμα. Προσωπική μου
απογοήτευση η παρουσία τόσο ιδιαίτερων μουσικών οργάνων (πιάνο, εκκλησιαστικό
όργανο, theremin ή στα
ελληνικά εθερόφωνο, kalimba ένα
όργανο της οικογένειας των κρουστών που χρησιμοποιείται στη μουσική παράδοση
της Ν.Αφρικής, ούτι, bender)  και η
απουσία ενορχήστρωσης που θα μπορούσε να τα αναδείξει περισσότερο.

Οι στιγμές που ξεχωρίζουν κατά τη γνώμη μου είναι το ‘Persimmon' η σχεδόν διαφανής
μουσική μετάβαση από το ‘Kingdom' στο ‘Moon', οι σαφείς αναφορές στη μουσική παράδοση της
Ανατολής, ειδικά στα κομμάτια ‘Cuckoo' και ‘Lily', ο ‘διάλογος' (όπως αποκαλύπτουν οι στίχοι στο
δεύτερο πρόσωπο) στο ‘Honeysuckle' με τον P.Christopherson τον οποίο, ο Tibet χαρακτηρίζει
ως Honeysuckle (αγιόκλημα) στην
αφιέρωση του άλμπουμ. Αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό είναι η διάχυτη αίσθηση που
αφήνει ότι βρισκόμαστε σε κάποιου είδους απροσδιόριστο φυσικό τοπίο όπου
κυριαρχεί η φωνή ενός τριζονιού η οποία συνοδεύει ως αναπόσπαστο στοιχείο τη
μουσική διήγηση του Tibet...Ονειρική ατμόσφαιρα.

Αυτό είναι όλο, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε να σταματήσετε την
ανάγνωση αυτού του κειμένου εδώ.

Μέρος Β'

Υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο απαγορεύεται να αγνοείται σε οποιαδήποτε
έκφραση γνώμης σχετικά με δουλειές με τόσο έντονη ιδεολογική- φιλοσοφική
ταυτότητα. Αναφέρομαι συγκεκριμένα σε μουσικές ανθρώπων όπως ο David Tibet, οι οποίοι ταυτίζουν
το σύνολο σχεδόν της μουσικής που γράφουν με την κοσμοθεωρία τους σε όλα της τα
επίπεδα.

Έχουμε στα χέρια μας και τα αυτιά μας ένα άλμπουμ για τη φύση και όχι μόνο,
αλλά κυρίως γι' αυτήν, ή τουλάχιστον αυτό είναι το στοιχείο που από μια πρώτη
προσεκτική παρατήρηση, έχει επιλεχθεί να προβάλλεται σ' αυτό το άλμπουμ. Αν
προσέξετε, το πρώτο κομμάτι διάρκειας 41'' τιτλοφορείται ‘Kingdom' και το τελευταίο
διάρκειας 44''  ‘Queendom', ενώ ενδιάμεσα όλα τα
υπόλοιπα κομμάτια δεν έχουν σχέση με πρόσωπα αλλά με φυτά πολλά από τα οποία
έχουν διάφορες συμβολικές και άλλες ιδιότητες σε διάφορες εθνικές παραδόσεις.
Τα θέματα των στίχων είναι πολλές και περίπλοκες ιστορίες που ξεκινούν με
αφορμή τους τίτλους των κομματιών αλλά απλώνονται με φρενήρη ταχύτητα και σε
ανυπολόγιστη ποσότητα πεδίων. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο είναι
αδύνατο να αναπτύξω το σκεπτικό μου στον περιορισμένο χώρο ενός τέτοιου
κειμένου, σχετικά με τις αιτίες και τις σημασίες της συνύπαρξης τόσων θεμάτων
σε 11 τραγούδια πόσο μάλλον να κάνω τη νοηματική τους σύνδεση με τους τίτλους τους.
Για παράδειγμα είναι αδύνατο να περιγράψω συνοπτικά πώς ένα κομμάτι που
τιτλοφορείται ‘Ρόδι' (Pomegranate) ξεκινώντας από μια αφαιρετική αναφορά στους
πλανήτες εν μέσω αφήγησης μια προσωπικής (προφανώς) ιστορίας, καταλήγει μεταξύ
άλλων να αναφέρεται στον πρώτο δολοφόνο και αδελφοκτόνο.

Ολόκληρη άλλωστε η μουσική πορεία του Tibet είναι τόσο πυκνή νοημάτων που νομίζω τελικά πως αυτό που ξεχωρίζει το κάθε
νέο άλμπουμ εντοπίζεται κυρίως στη δομή του όπως αυτή αποκαλύπτεται από το
μουσικό ύφος, τους ρυθμούς και το βασικό θέμα που εντοπίζεται στους τίτλους των
κομματιών και στη νοηματική τους σύνδεση.

Αναγνωρίζοντας λοιπόν πως οι Current 93 είναι μια ξεχωριστή άκρως προσωπική υπόθεση
για τον καθένα εκ των πιστών ακροατών τους και ως το επόμενο άλμπουμ...

‘Meanwhile there was a ghost in my life and the pomegranate blues descended...'

Rating: 6 / 10
Νάντια Σαββοπούλου

  
{youtube}p7UW-X1iom0{/youtube}