Cylix - Alpha

1. Enter /
2. So Much for Love / 3. Miles
Divide / 4. Heal Me / 5. Don't Let Me Fade / 6. Keine Zeit / 7. In My Veins /
8. Deepest Fear / 9. Exit / 10. So Much for Love: Lights of Euphoria Cafe Mix /
11. Heal Me: Psyche After Hours Mix
 

December 2010 - Life Is Painful

«Έχουμε πολύ ακόμα μέχρι
το Ωμέγα Παπα-Στρουμφ;»

Χρειάστηκαν
δέκα χρόνια για το Α, για να γίνει το πρώτο άλμα από το αθηναϊκό δίδυμο. Δέκα
χρόνια αφοσίωσης στα ακούσματα που ξύπνησαν τη futurepop και synthpop σκηνή στην Ελλάδα. Από αυτά τα
ακούσματα οι Cylix
φαίνονται να έχουν κρατήσει πιο κοντά στην καρδιά τους τους De/Vision, τους Depeche Mode και τους VNV Nation - και, προς αποφυγή παρεξηγήσεων,
αναφέρομαι ιδιαίτερα στους VNV
του 1999-2001: στο απλό
δυνατό beat
και τα eurotrance synths.

Δεν
χωρά αμφιβολία ότι οι Cylix
θα ήταν στο στοιχείο τους κατά την άνθηση των futurepop κλώνων στις αρχές της προηγούμενης
δεκαετίας. Τα περισσότερα από τα κομμάτια φαίνονται να έχουν γραφτεί από παλιά
(ακόμα και τα ρεμίξ από Lights
of Euphoria και Psyche δεν είναι πρόσφατα). Όμως φτάσαμε στο
2011 και το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται αλλόκοτο: το άλμπουμ δίνει την εντύπωση
ότι δεν έχουν προσπαθήσει να κάνουν κάτι καινούριο και ότι ό,τι έκαναν το
έκαναν από αγάπη για τα ακούσματά τους. Για να δουλέψει λοιπόν το εγχείρημα, θα
πρέπει η εκτέλεση να είναι πολύ καλή. Αν δεν ξεπερνάει τα πρωτότυπα σε
φαντασία, να τα ξεπερνά τουλάχιστον σε προσοχή στη λεπτομέρεια, να ευφραίνει το
αυτί και να ξυπνά τη νοσταλγία. Το καταφέρνουν αυτό οι Cylix;

Από
φωνή πάμε καλά. Αυτό αναδεικνύεται όχι μόνο στα αργά κομμάτια, αλλά και στις
επιλογές των καλλιτεχνών που έκαναν τα ρεμίξ. Ειδικά οι Psyche θέλησαν ξεκάθαρα να αναδείξουν το
δυνατότερο σημείο του συγκροτήματος, ντύνοντας τη φωνή με απλό piano synth.

Από
μελωδία... περίεργα τα πράγματα. Οι μελωδίες είναι απλές και επαναλαμβανόμενες.
Όταν καταφέρνουν  να μας παρασύρουν είναι
με τα την υπνωτική τους αρμονία (Miles
Divide,
Heal
Me). Δυστυχώς, σε άλλα κομμάτια ούτε καν
η αρμονία δεν επιτυγχάνεται: το πρωτότυπο So Much For Love μοιάζει
με Syrian στις πιο
ατυχείς τους στιγμές: συνθ σε κλίμακες που δεν ταιριάζουν με τα άλλα όργανα,
ένα δυσαρμονικό χάος που σώζεται όμως στο ρεμίξ των Lights of Euphoria.

Από
παραγωγή η έμφαση δεν είναι στην πρωτοτυπία και τους νέους ήχους, αλλά στη
σωστή ισορροπία των ηλεκτρονικών και της φωνής, της αποτελεσματικότητας στα clubfloors και της ποπ ευαισθησίας, κάτι που
επιτυγχάνουν. Υπάρχουν σημεία στα οποία τα χορευτικά κομμάτια κλιμακώνονται εξαιρετικά
(για παράδειγμα στο τέλος του Deepest
Fear). Δυστυχώς, από τότε τα μεγάλα
συγκροτήματα έχουν ανανεώσει το εύρος των ήχων τους, κάνοντας για άλλη μια φορά
το Alpha να μοιάζει
βγαλμένο από το 2002. Ειδικά η εμμονή στο ξερό μονότονο beat των πρώιμων VNV Nation (για το οποίο οι VNV Nation τις άκουγαν από το 97) φλερτάρει με
τον παραλογισμό. Λίγα παραπάνω ακούσματα σε trance και techno μόνο ωφέλιμα θα μπορούσαν να είναι
για το εύρος των ήχων που έχει το συγκρότημα στη διάθεσή του.

Εν
ολίγοις, το Alpha
μοιάζει να άργησε υπερβολικά πολύ να κυκλοφορήσει. Τώρα όμως που το συγκρότημα
βρήκε στέγη, μπορεί να δώσει την ενέργειά του σε κάτι πιο τολμηρό. Αναμένουμε!

 {youtube}LdgRIipMHgA{/youtube}