Ίσως να αιωρούμαστε μέσα σ'ένα κουτί, όπως ο Han Solo στον Πόλεμο των Άστρων....
Το παραπάνω εκφράζεται ως τρελή-σουρεαλιστική επιθυμία για μελλοντική συναυλία των Detachments και σίγουρα δεν είναι άμεσα πραγματοποιήσιμη. Σαν φαντασίωση όμως έχει όλα εκείνα τα ρετρο-φουτουριστικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν και τον ήχο του συγκροτήματος. Οι Detachments ήταν η έκπληξη της περυσινής χρονιάς, κυκλοφορώντας το καλύτερο ντεμπούτο album του 2010 κατά τη γνώμη μου. Νοσταλγικός minimal wave ήχος, αναλογικά synths και ρυθμοκούτια, στοιχειωμένη η Factory στο background. Μιλάμε με τον συνθέτη και τραγουδιστή της μπάντας, Sebastien Marshal, o οποίος μας λέει για το παρελθόν και το μέλλον του Λονδρέζικου πλέον συγκροτήματος, ενώ δεν διστάζει να εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Martin Gore, τον David Bowie, τους Joy Division και τους My Bloody Valentine. Και σε μια κουβέντα με ένα γνήσιο τέκνο του Manchester, δεν θα μπορούσαμε να μη μιλήσουμε και για ποδόσφαιρο...

 

Κατά την προηγούμενη δεκαετία, πολλά συγκροτήματα προσπάθησαν να αναβιώσουν τον παλιό post punk, new wave, synthpop ήχο. Επίσης αρκετά γκρουπ από τα 80's -περισσότερο ή λιγότερο γνωστά- επανενώθηκαν  για να κάνουν περιοδείες και κυκλοφόρησαν καινούργιο υλικό. Εσείς ως  νέα και πολλά υποσχόμενη μπάντα, τι αποκομίζετε παρακολουθώντας τις πορείες των άλλων, είτε από μουσικούς που έκαναν μεγάλη επιτυχία και χάθηκαν γρήγορα, είτε από θλιβερές και βαρετές επιστροφές παλιότερων group;  Ποιο αγαπημένο παλιό συγκρότημα κατάφερε να ικανοποιήσει περισσότερο τους φαν του, παίζοντας ξανά live, κατά τη γνώμη σας;

Sebastien Marshal: Οι Remote (της εταιρίας RGC του Andrew Weatherall) στους οποίους συμμετείχα το 2002, ήταν το συγκρότημα του αδερφού μου, και έκανε το ξεκίνημά του την εποχή του electroclash ήχου. Ήμασταν απ'τους πρώτους -αν όχι οι πρώτοι- που βγάλαμε προς τα έξω επιρροές από Joy Division στα 00's. Είδα τους New Order ζωντανά, το 2001 νομίζω, και μ'άρεσαν, μόλις είχαν ξεκινήσει να παίζουν κομμάτια των Joy Division. Η φωνή του Barney είναι τέλεια για τη μουσική των New Order αλλά δεν μπορεί να πλησιάσει τη δύναμη που προσδίδει εκείνη του Ian στα κομμάτια των Joy Division. Οι Echo & the Bunnymen δεν τα πήγαν και πολύ καλά αυτή τη δεκαετία. Θα ήθελα να έχω δει τους Section 25. Η συναυλία των My Bloody Valentine πριν από 2,3 χρόνια στο Roadhouse ήταν φανταστική, πραγματικά τα πήγαν περίφημα.

Οι επιρροές σας είναι εμφανείς στον ήχο του άλμπουμ σας. Ποια άλλα διαφορετικά είδη μουσικής σας αρέσουν, που δε θα κατάφερναν ποτέ να ακουστούν στη μουσική των Detachments; Κάτι σαν «κρυφές» προτιμήσεις αταίριαστες με το γκρουπ.

Sebastien Marshal: Πάντα μ'άρεσε η hip hop. Λατρεύω τους My Bloody Valentine. Για να γράψω το Art of Viewing, άκουγα πολύ τα πρώτα των Beatles και το Diamond Dogs του Bowie.

 

Κάπου διάβασα ότι εκτιμάς όλες τις κυκλοφοριες  της Factory. Δηλαδή δεν βρίσκεις κακούς δίσκους στον κατάλογο της συγκεκριμένης εταιρείας?

Η λέξη «εκτιμώ» είναι πολύ διαφορετική από το «γουστάρω τα πάντα». Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα οι Happy Mondays και ο δίσκος των Northside ήταν εμφανώς προχειρογραμμένος.  Επίσης αρκετές από τις πρώτες κυκλοφορίες της Factory ήταν άστοχες, αλλά συνολικά εκτιμώ το πνεύμα και την ιδεολογία της εταιρείας.

Αν ο δίσκος σας κυκλοφορούσε στη Factory, τι κωδικό αριθμό θα θέλατε να έχει; FAC...;

Sebastien Marshal: Δε φαίνεται να έχουμε και πολλή τύχη ως τώρα, όταν μπορεί να πάει κάτι στραβά για τους Detachments, πηγαίνει. Μάλλον θα διαλέγαμε το FAC 13.

Πώς ένιωσες όταν παίξατε Live παλιά τραγούδια των New Order μαζί με τον Peter Hook στο μπάσο?

Sebastien Marshal: Δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι πράγματι συνέβαινε. Ευτυχώς ήμουν αρκετά μεθυσμένος, οπότε όλα ήταν θολά και μου ήρθε πιο μαλακά. Πάντως ακόμα και σαν ανάμνηση μου φαίνεται εντελώς σουρεάλ, κάτι φανταστικό που έγινε πραγματικότητα.

 

Η «βάση» σας είναι το Λονδίνο, άλλα ο καθένας σας προέρχεται από διαφορετική πόλη (Manchester, Leeds, Antwerp), που η κάθε μία έχει και ξεχωριστό μουσικό παρελθόν. Ποια είναι η αγαπημένη σας μπάντα από αυτές τις πόλεις;

Sebastien Marshal: Leeds - Nightmares on Wax (για το Aftermath) και οι Gang of Four.

Manchester - με αξιολογική σειρά, Joy Division, The Smiths, New Οrder, The Chameleons, 808 State, Stone Roses.

Blackpool (ο Bastien πήγαινε σχολείο εκεί) - Section 25 και Pet Shop Boys.

Antwerp - dEUS

Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο όσον αφορά τις μουσικές σκηνές ; Βλέπεις καθόλου μέλλον στο γενικότερο μουσικό χαρακτήρα της πόλης;

Sebastien Marshal: Ζούσα στο Shoreditch στα 00's, οπότε παρακολουθούσα κάπως τη σκηνή του Weatherall (dj και παραγωγός). Σήμερα ζω στο Upper Holloway/Archway αποκομμένος από οποιοδήποτε τέτοιο μέρος.

 

Ας ξεχάσουμε για λίγο τις συνηθισμένες ταμπέλες για τη μουσική σας. Πώς θα την περιγράφατε χρησιμοποιώντας συναισθήματα, εικόνες, ονόματα, αντικείμενα κλπ;

Sebastien Marshal: Χρόνια ερημιάς, παρακολούθηση, χειραγώγηση, η σημασία της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, η αγάπη, το μίσος, συναισθήματα, και η προσπάθεια να εξουδετερωθούν. Κέντρο της πόλης του Λονδίνου, δέντρα, η τούνδρα, τα δάση, ομίχλη, αυτοκίνητα dodgem. Rollercoaster υπό επήρεια οπιούχων. Από το «Sorrows of Young Werther» σε φτηνιάρικα πακέτα διακοπών. Pop Art. Roy Lichenstien. Vintage sci-fi. Η κατάρρευση της ανθρωπότητας, το σύμπαν και ο θρυμματισμός της πραγματικότητας. Γκρι, αργυρά, άσπρο, σκούρο πράσινο αίμα κρυμμένο κάτω από επιδέσμους. Κατεστραμμένα λευκά δέντρα πνιγμένα από λευκό αναρριχητικά φυτά και βρύα. Η λάμψη του θανατηφόρου ήλιου της ερήμου. Το μέντιουμ. Κεριά, διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος.

 

Το Detachments είναι ένας πολύ ωραίος δίσκος και φυσικά απασχόλησε πολύ κόσμο. Πιστεύεις ότι όλη αυτή η δημοσιότητα μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που γράφετε μουσική;

Sebastien Marshal: Αυτό δε συμβαίνει. Η μουσική μου έρχεται εντελώς φυσικά, προσπαθώ να την κρατάω αυθεντική. Τα πάντα έρχονται από μόνα τους στα όνειρα, χωρίς να παρεμβάλλονται σκέψεις.

 

Ο James Ford έχει κάνει παραγωγή σε μερικούς πραγματικά σπουδαίους δίσκους για την προηγούμενη δεκαετία. Ειδικά το album των Last Shadow Puppets ήταν ένα τέλειος ρετρο-φουτουριστικός ποπ δίσκος. Πως και δουλέψατε μαζί του? Η συμβολή του ήταν σημαντική στον τελικό ήχο του album σας ή ο ρόλος του ήταν απλά διεκπαιρωτικός?

Sebastien Marshal: Είχε ακούσει το τραγούδι μας Fear No Fear και ο Ivan Smugghe ήθελε να το κυκλοφορήσει μόλις του το έδωσε ο Andrew Weatherall.  O James Ford είχε εμπλακεί στον ήχο, ήταν και τα δύο. Πραγματικά ενοποίησε και συμμάζεψε τα πάντα. Εντρύφησε στην σκοτεινή πλευρά των Detachments και το κλειδώσαμε μαζί με τον minimal-wave ήχο. Νομίζω ότι το Fear No Fear παραμένει ο πυρήνας του album, παρόλο που η συγκεκριμένη version είναι λιγότερη εκρηκτική.  

 

Μου αρέσει ο αναλογικός, ρετρό ήχος των synthesizers στον ήχο σας. Χρησμοποιήσατε πραγματικά παλιά αναλογικά synths ή το καταφέρατε με software?

Sebastien Marshal: Το 90% των ήχων στο album έγινε από πραγματικά synths (Korg, Solina,Siel, Roland) και drum machines (Linn Drum, TR 808), όλα από τα late 70's και τα 80's. Τα ηχογραφήσαμε στο studio του James Ford, το The Premises στο Hackney (Λονδίνο).  Υπάρχουν και κάποια λίγα samples και soft-synths που τα είχα κάνει export από το προσωπικό μου home-studio,  αλλά είναι μόνο background ήχοι σε μερικά τραγούδια. Περάσαμε τα πάντα με αυθεντικό reverb και delay σε ταινίες, χρησιμοποιώντας μηχανήματα και εξοπλισμό από τα1970's/ 80's.

 

Έχετε καμιά τρελή επιθυμία για κάποια υποθετική μελλοντική συναυλία; Για παράδειγμα να παίξετε σε κάποιο περίεργο μέρος, χρησιμοποιώντας κάτι ιδιαίτερο όσο αφορά ήχο και εικόνα, κάποιον ειδικό καλεσμένο...

Sebastien Marshal: Ίσως να αιωρούμαστε μέσα σ'ένα κουτί όπως ο Han Solo στον Πόλεμο των Άστρων: Empire Strikes Back. Ή να επιπλέουμε σε μια δεξαμενή. Στην Ανταρτική, στο φεγγάρι ή σε έναν διαστημικό σταθμό χωρίς βαρύτητα. Καλεσμένος; Μπα... Ίσως ο Bowie... ή ο Prince! Ίσως θα μπορούσαμε να έχουμε τον Giggs (Λονδρέζος ράπερ) στο «You never knew me».

Επειδή κι εγώ είμαι fan του David Bowie, ποτέ δεν κατάφερα να αποφασίσω : Ziggy Stardust ή Low? Ισοπαλία ή μήπως όχι?

Sebastien Marshal: Νομίζω ότι σίγουρα θα νικούσε το Low, αλλά μάλλον θα πήγαινε στην διαδικασία των πέναλτι!

 

Άκουσες το τελευταίο album των Human League? Τι γνώμη έχει γι αυτούς?

Sebastien Marshal: Άκουσα μόνο το single και μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Θύμιζε κάπως το υλικό τους από τις αρχές των 80's. Όμως και πάλι δεν το ξανάκουσα και δεν ασχολήθηκα να ακούσω και το υπόλοιπο album, δεν μου φαινόταν ότι θα είχε και πολύ νόημα. Είμαι από αυτούς που πάντα πίστευαν ότι ακόμα και οι New Order δεν θα έπρεπε να κυκλοφορήσουν νέο υλικό στα 90's. Θα έπρεπε να ξεθάψουν παλιές ανέκδοτες ηχογραφήσεις από τα 80's, αν τις είχαν κρατήσει βέβαια.

 

Ξέρω ότι ήσουν και είσαι fan των Depeche Mode. Ποιό πιστεύεις ότι είναι το στοιχείο που κάνει την συνθετική ικανότητα του Martin Gore τόσο ιδιαίτερη και μοναδική?

Sebastien Marshal: Υπάρχει μια πραγματικά έντονη και ζωηρή ατμόσφαιρα στις συνθέσεις του και όλα του τα τραγούδια δημιουργούν πολύ δυνατές φανταστικές εικόνες. Ο Martin έχει την δική του απόκρυφη εικόνα για τον κόσμο και τα τραγούδια του συνήθως ήταν ικανά να ανοίξουν μια εναλλακτική διάσταση. Ειδικά το Black Celebration σίγουρα έχει αυτή τη δύναμη. Οι ενορχηστρώσεις σε αυτό το album είναι άψογες, υπάρχει τέλεια ισσοροπία μεταξύ των ηχοστρωμάτων, πλούσιες και ασθησιακές. Φοβεροί ρυθμοί επίσης.

 

Αν ήσουν DJ στο γαμήλιο πάρτι του πρίγκηπα William, τι τραγούδια θα έπαιζες?

Sebastien Marshal: Manic Street Preachers 'Repeat', Stone Roses 'Elizabeth My Dear', The Smiths 'The Queen is Dead', Sex Pistols ‘God Save The Queen', Nirvana 'Penny Royal Tea', Erasure 'I Love to Hate you', The Clash 'Hate & War'.

Manchester United vs Barcelona στον τελικό του Champions League. Κάνε πρόβλεψη ή ευχή...

Sebastien Marshal: Ως οπαδός της Manchester City, θέλω η United να ΧΑΣΕΙ, ΝΑ ΧΑΣΕΙ, ΝΑ ΧΑΣΕΙ! Η City ήδη πέταξε έξω την United από έναν στόχο της για φέτος (το FA Cup) και πλέον έχει ήδη ΑΠΟΤΥΧΕΙ να κάνει το tremble. Έλα Barca! 2-1 η Μπαρτσελόνα.

 

Σε μερικές μέρες είναι η συναυλία σας στην Αθήνα. Θα ακούσουμε κάποιο καινούριο κομμάτι?

Sebastien Marshal: Υπάρχει σίγουρα το Human Shield, ένα τραγούδι που δεν έχουμε ηχογραφήσει ακόμα και πάει πολύ καλά στις συναυλίες μας. Έχει φτιαχτεί για να παίζεται Live!

 

Συνέντευξη: Κώστας Μπρέλλας - Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

  Μετάφραση: Κ. Μπρέλλας - Β. Γιαννακόπουλος

intro text: Κ. Μπρέλλας