Dolores O'Riordan - Are You Listening?

 01. Ordinary Day
02. When We Were Young
03. In The Garden
04. Human Spirit
05. Loser
06. Stay With Me
07. Apple Of My Eye
08. Black Widow
09. October
10. Accept Things
11. Angel Fire
12. Ecstasy

Sanctuary / 7 May 2007 

Ορισμένοι κάνουν τα πάντα για να
κερδίσουν μερικά λεπτά δημοσιότητας, φυτρώνοντας παντού, φορώντας εκείνο το
πλαστικό χαμόγελο και ποζάροντας επί τόπου όταν δουν φωτογράφο μπροστά τους.
Στην περίπτωσή μας, η πρωταγωνίστρια δε χρειάζεται καν να κοιτάξει κατάματα το
φακό, ακόμα και στο εξώφυλλο του debut solo άλμπουμ της κοιτάζει πλάγια αφήνοντας να φανεί το προφίλ της μόνο και το
όνομά της πιο δίπλα: Dolores O' Riordan.

Μία απόλυτα αναγνωρίσιμη φωνή και μια
πρωταγωνίστρια για κάποια φεγγάρια των ‘90s με τους Ιρλανδούς Cranberries επιστρέφει
μερικά χρόνια μετά. Αφού πρώτα έκανε οικογένεια, δύο κόρες, άφησε μακριά τα
μαλλιά της (για να δούμε και τι χρώμα έχουν επιτέλους...), μπήκε στο στούντιο με
καινούρια παρέα για να γράψει τον πρώτο προσωπικό της δίσκο. Έχουν περάσει
χρόνια βέβαια από το Zombie που έφερε τους Cranberries ψηλά στις προτιμήσεις μας και κάμποσα επίσης από το Wake Up And Smell The Coffee με το οποίο
και έπιασαν πάτο.

Αν υποθέσουμε ότι οι Cranberries ήταν ένα alternative rock σχήμα, στο Are You Listening? θα χρειαστεί μάλλον να βγάλουμε τη λέξη alternative και να την αντικαταστήσουμε με τη λέξη
pop. Έτσι
θα το είχε σκεφτεί και η ίδια διαλέγοντας τη μπάντα που θα την πλαισίωσε και
στο στούντιο και στην περιοδεία της: Graham Hopkins στα drums (ex-Therapy?), Marco Mendoza στο μπάσο, (ex-Whitesnake, ex-Thin Lizzy) και κάποια
αδέρφια Demarchi στην κιθάρα και στα κήμπορντς (ex-σχεδόν
τίποτα).

Η αλήθεια είναι ότι στο πρόσφατο live της στο
Λυκαβηττό δεν είχα πάει διαβασμένος. Έχοντας φυσικά ακούσει το single Ordinary Day (καλή μελωδία
που έχει σκίσει στα airplay των ερτζιανών) το υπόλοιπο άλμπουμ το
άκουσα 2-3 φορές στα κλεφτά. Χωρίς καν να φτάσω στο τελευταίο και ονειρικό track, το Ecstasy, ουσιαστικά η
πρώτη επαφή με το δίσκο ήταν ζωντανά στο θέατρο του Λυκαβηττού. Έκτοτε όμως έπαιξε αρκετές φορές στη σιντιέρα μου, δείχνοντας ότι είναι περισσότερο
ένα No Need To Argue άλμπουμ και
πολύ λιγότερο ένα Everybody Else Is Doing It... έχοντας και
κάποια νεότερα στοιχεία ή πειραματισμούς: στο Stay With Me μου ήρθαν στο
μυαλό οι Evanescence και στο Black Widow η Sinead O' Connor. Μετά κόλλησε
η βελόνα στα αμιγώς Dolores τραγούδια: When We Were Young, In The Garden και October, συναυλιακά
και ραδιοφωνικά, από αυτά που αναδεικνύουν την έξοχη φωνή της. Για να μην το
κουράζουμε δε θα αναφερθώ στα υπόλοιπα tracks ένα προς ένα,
αλλά το γεγονός είναι ότι ο δίσκος μετά από μερικά ακούσματα κυλάει από μόνος
του λες κι έχει πατηθεί το repeat χωρίς να το ξέρεις. Αναίμακτα,
χωρίς καμία επανάσταση, εύπεπτα από ένα σημείο και μετά, ανώδυνα θα έλεγα.

Δε θα σε βάλει να σκεφτείς, καθόλου, αλλά θα μείνεις εκεί να ακούς τις
μελωδίες να εναλλάσσονται και τη φωνή της να ανεβοκατεβαίνει ακούραστα και
αβίαστα. Άλλωστε ποιος θέλει να κάθεται να σκέφτεται καλοκαιριάτικα.
Κιθαριστική ποπ με μελωδίες που ίσως να έχουμε ξανακούσει, κιθάρες που αντί να
ενοχλούν σου χαιδεύουν το αυτάκι και ένα ζόρικο θηλυκό που γεμίζει το χώρο με
τη φωνή και την παρουσία της.

Καλοκαίρι μπήκε παιδιά, χαλαρά και όμορφα.
Να βάλω μια ακόμα μαργαρίτα λεμόνι?

Rating: 7,2 / 10
Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος

 
Dolores O'Riordan - Ordinary Day video
{youtube}Zm1SWYzGtOM{/youtube}

comments & discussion