Editors - In This Light and On This Evening

1. In This Light and On This Evening 2. Bricks and Mortar 3. Papillon 4. You Don't Know Love 5. The Big Exit 6. The Boxer 7. Like Treasure 8. Eat Raw Meat=Blood Drool 9. Walk the Fleet Road

12 October 2009 - Kitchenware Records

Από το ξεκίνημα τους πίσω στο 2002, όταν και πήραν το τελικό
τους σχήμα και όνομα, οι ΕDITORS βρίσκονταν μπροστά στην πρόκληση της σύγκρισης τους με τους Interpol. Ίσως λόγω της χροιάς της φωνής του τραγουδιστή τους, η οποία μοιάζει πολύ με εκείνη του Paul Banks, ίσως λόγω της γενικότερης
συζήτησης περί αναβίωσης « joy division-ιζώντων»
συγκροτημάτων, ή έστω γιατί στο μουσικό τύπο και στα μουσικά πράγματα
γενικότερα θέλουμε να έχουμε με τέτοια θεματάκια να ασχολούμαστε ,να συγκρίνουμε
 να συζητάμε να βάζουμε ταμπελίτσες κλπ.
Αν αυτό είναι καλό η κακό είναι άλλη κουβέντα, όπως και άλλη κουβέντα είναι το κατά πόσο αυτή η σύγκριση βοήθησε το
συγκρότημα στην πορεία του. Με την κυκλοφορία του τρίτου τους LP και έχοντας ήδη πωλήσεις πάνω από 2
εκατ. δίσκους, οριστικά αποφάσισαν να βάλουν
τέρμα σ'αυτή την κουβέντα. Είπαν «κύριοι εμείς αλλάζουμε κατηγορία, αλλάζουμε «πίστα»
».

Πρέπει να κάτσω πολύ να σκεφτώ ποιος «τρίτος»  δίσκος συγκροτήματος με είχε συναρπάσει τόσο
πολύ. Κυρίως για την στροφή που αποφάσισαν να κάνουν, κινούμενοι σε πολύ πιο
ηλεκτρονικά μονοπάτια, με ήχους πιο ωμούς και άμεσους. Αντίστοιχη  στροφή έχει γίνει κατά το παρελθόν από άλλες
μπάντες αρκετές φορές, αλλά όχι όμως από
τον τρίτο δίσκο-πριν καν προλάβουν  δηλαδή
να καθιερωθούν καλά -καλά σε ένα «είδος». Και αυτό το πέτυχαν χωρίς να χάσουν κάτι απ'
την ταυτότητα τους. Εξαιρετικοί στίχοι, η φωνή του Tom Smith να δίνει πάντα το
στίγμα της και το συνολικό αποτέλεσμα να σε αφήνει το λιγότερο ικανοποιημένο. Να μη ξέρεις ουσιαστικά ποιο κομμάτι να πρωτοβάλεις
στο REPEAT.

Η αλλαγή του παραγωγού σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο, με
τον Μark flood Ellis
στα ηνία, από μόνη της δείχνει και την αλλαγή του τρόπου που η μπάντα ήθελε να
εκφραστεί. Ο κύριος Flood,
με συνεργασίες που κόβουν την ανάσα και δίνουν και το στίγμα του-NIN, Depeche
mode,Nick Cave κ.α.- απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο τη διάθεση της μπάντας να μειώσει
το κιθαριστικό κομμάτι και να το αντικαταστήσει με synthesizers και
πολλά ρυθμικά σημεία στις συνθέσεις. Αυτό το πέτυχε άψογα δίνοντας όγκο στον
ήχο και μια επιβλητική ANTHEMικη  ατμόσφαιρα που συχνά φέρνει στο νου στιγμές
από DEPECHE  MODE μέχρι και.. ΚRAFTWERK. Έχοντας ταυτόχρονα να δουλέψει
και με μια βαθιά, καθηλωτική φωνή σαν αυτή του Tom, που δένει άψογα με τη «μαυρίλα»των synths, εύκολα μπόρεσε να
πετύχει το αποτέλεσμα που ήρθε στα αυτιά μας από την πρώτη νότα του άλμπουμ.  Όλα αυτά όμως,- τα κουμπάκια των studio όπως
τα έχω στο μυαλό μου- σίγουρα παίζουν το ρόλο τους, αλλά τίποτα δε θα είχε αξία
αν οι συνθέσεις δεν ήταν ποιοτικές. Και φαίνεται πως ο κύριος Smith και όλη η μπάντα που διαμορφώνει
την τελική σύνθεση, βρίσκονται στην καλύτερη τους φάση έως σήμερα

Δε θα ήθελα να  σταθώ
σε συγκεκριμένα tracks-αν
και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον παρακάτω θα την κάνω την εξαίρεση μου-γιατί νομίζω
πώς καλύτερο συμπέρασμα βγάζει κανείς από το σύνολο του άλμπουμ παρά
απομονώνοντας τις συνθέσεις. Εκείνο που αξίζει
να τονιστεί  είναι ότι κανείς από τους
οπαδούς των Εditors δε  θα απογοητευτεί -μάλλον οι περισσότεροι θα
ενθουσιαστούν- αλλά σίγουρα θα κερδίσουν και
νέους.

Η εξαίρεση που θα κάνω είναι η αναφορά μου στο πρώτο κομμάτι
του δίσκου. Αμέσως καταλαβαίνεις ότι κάτι καλό θα ακολουθήσει. «Τι έχουμε εδώ??»
ήταν η πρώτη μου αντίδραση γιατί όπως και να το κάνουμε αλλά πράγματα περίμενα
να ακούσω, πιο κιθαριστικά και ενδεχομένως πιο προβλέψιμα. Και έπεσα πάνω σε
μια ηλεκτρονική καταιγίδα. Δε θα πω περισσότερα πέραν του ότι είναι το τραγούδι
της χρονιάς  -μακράν- για εμένα. Και για όσους
«κολλημένους» με το Λονδίνο, όπως εγώ, το κάτωθι στιχάκι -κλασσικός ασαφής
στίχος που βρίσκει κανείς στις συνθέσεις των Editors που αφήνει τον ακροατή να βγάλει
τα δικά του συμπεράσματα- είναι  μια
ανατριχίλα...

I swear to God, I heard the Earth inhale,
moments before it spat its rain down on me. I swear to God, in this light and
on this evening, London's become, the most beautiful thing I've seen.
 

Rating: 8,5 / 10
Παναγιώτης Ιωαννίδης

Editors - Papillon video

 {youtube}Wq4tyDRhU_4{/youtube}