Empusae - Symbiosis
Ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα ξαναέγραφα για τον Sal-Ocin ή αλλιώς Empusae τόσο σύντομα. Δεν μου αφήνει, όμως, άλλη έντιμη επιλογή. Σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς μεγάλες φανφάρες, βγάζει αν όχι την καλύτερη κυκλοφορία του (γιατί η σύγκριση με το Error 404: Metaphorical Loss θα τον στοιχειώνει πάντα), σίγουρα την πιο προσβάσιμη στο ευρύτερο κοινό της σκοτεινής εναλλακτικής μουσικής.
Χωρίς φανφάρες λοιπόν, παρά την ύπαρξη γνωστών ονομάτων στις συνεργασίες αυτού του δίσκου. Ονόματα που μετασχηματίζουν το δίσκο από το συνηθισμένο μελωδικό σκοτεινό και ρυθμικό ταξίδι σε κάτι ακόμα πιο φορτισμένο συναισθηματικά. Η ψυχρότητα υποχωρεί λίγο, αλλά η μοναξιά παραμένει. Οι Ordo Rosarius Equilibrio στο υπέροχο σχεδόν 9λεπτο one and the same, αν και ακούγονται λίγο πνιγμένοι πίσω από την μέτρια παραγωγή, εμφανίζονται σαφώς λιγότερο βατοί από ότι στον τελευταίο τους δίσκο. Υπνωτικοί και ανατριχιαστικοί όπως πάντα, ακούγονται αυτή τη φορά μαζί με (και όχι μπροστά από) βαριά και δυνατά τελετουργικά drums. Το αποτέλεσμα βυθίζει τον ακροατή σε κατακόμβες και μυστήρια όχι πολύ διαφορετικά από αυτά που περιγράφει το κόμιξ Extra-Muros στο οποίο αποφασίζει να ξανααποδώσει φόρο τιμής ο Sal-Ocin.
Πιο ταξιδιάρικοι και μελωδικοί οι Arcana δίνουν μια ethereal νότα στον ήχο των Empusae. Εδώ η παραγωγή δουλεύει πολύ πιο καλά, μετατρέποντας τις φωνές σε άλλο ένα μακρόσυρτο και πένθιμο όργανο, χωρίς όμως να γίνεται αργός ο ρυθμός. Αυτός ακριβώς ο σχετικά γρήγορος ρυθμός που συνδυάζεται με τα μακρόσυρτα φωνητικά και μελωδίες κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση κατά τη διάρκεια αυτού του άλμπουμ, και το κάνει να κυλάει αβίαστα. Και ακόμα και για τους πιο επιρρεπείς στην υπνηλία, η σκληρότητα των In Slaughter Natives δίνει μια ανατριχιαστική και απειλητική χροιά στα ηχοχρώματα του δίσκου. Το La Rivière Noire αποφορτίζει αυτή την ένταση, με ψιθύρους στα γαλλικά που δίνουν μια αίσθηση soundtrack.
Το ρεπερτόριο του Sal-Ocin, όμως, δεν έχει εξαντληθεί. Ξαναδοκιμάζει τη συνεργασία με τον Nick Grey και αυτή τη φορά του βγαίνει. Πολύ πιάνο, μια πολύ ενδιαφέρουσα συναισθηματική ερμηνεία και μέχρι να το καταλάβουμε έχουν περάσει άλλα 9 λεπτά. Τα 12 tribal-ambient του Kralizec είναι το κερασάκι στην τούρτα: έχει περάσει όλος ο δίσκος και πάμε για repeat γιατί αφαιρεθήκαμε κάπου στη μέση!
Ποτέ άλλοτε ένας δίσκος των Empusae δεν ακουγόταν τόσο εύκολα από την αρχή μέχρι το τέλος, έχοντας τόσο μεγάλο εύρος. Οι συνεργασίες είναι όλες διαμάντια, αν και θα ήθελα να περνούσε λίγο παραπάνω χρόνο ο Sal-Ocin με την παραγωγή για να ξεχωρίζουν καλύτερα οι ήχοι και οι φωνές σε κάποια σημεία. Επίσης, τόσα κόμιξ βγάζει το Βέλγιο, καιρός να ασχοληθεί με κάποιο άλλο στην επόμενη κυκλοφορία του ;).
Πέρα όμως από την πλάκα, ελάτε στις 5/5 που έρχεται στην Αθήνα. Με αυτή την κυκλοφορία απέδειξε ότι αξίζει να ξεπεράσει τα στενά όρια του κύκλου των λίγων μυημένων στην σκοτεινή ατμοσφαιρική μουσική.
tec-goblin
The Best Albums Of The 1980s
