"Departure" by Arthur Rimbaud, 1886

Και γιατί να ξεκινήσει κάποιος το review ενός δίσκου μ'ένα τετράστοιχο του Rimbaud? Πρώτον, γιατί δεν βρίσκει αλλο τρόπο και έχει κολήσει από έμπνευση..Δεύτερον, πιθανόν να θέλει να κάνει τον έξυπνο, κουλτουριάρη, ρομαντικό, αινιγματικό (τι θέλει να πει ο ποιητης..κυριολεκτικα!) κτλ...Τρίτον, γιατί του ταιριάζει νοηματικά με αυτά που θέλει να γράψει. Και τέταρτον, γιατί ο εν λόγω δίσκος ειναι η νέα δουλειά των Εndraum!

''Words are equal to Music are equal to Image. Endraum was a musical vision."
Η πρώτη μου επαφή με τους Endraum ήταν πριν 10 χρόνια περίπου, όταν κυκλοφόρησαν τα 2 πρώτα τους album "zeitenlicht" και "in flimmernder Nacht". Κάλυψαν κατά ένα μέρος, μαζί με groups όπως οι Stoa και οι Rise & Fall Of A Decade, το κενό που δημιουργησε η 4AD στο πρώτο μισό των 90's, όταν και άλλαξε κατεύθυνση.
Οι Endraum ακούγονταν σίγουρα ξεχωριστοί!
"Endraum is creativity, Endraum is melancholy. Endraum is colour, sound and space.....Only melancholy stays constant and an entrance to it must be created - this is Endraum."
Aυτό!! Δεν θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα! Ήχος, χρώμα, εικόνες, μελαγχολία, δημιουργικότητα. Και μια κοινή είσοδος σ'ενα τρισδιάστατο τοπίο. Οι Endraum θα σε ξεναγήσουν αλλά δεν θα σου υποδείξουν..Εσύ επιλέγεις ποιά αίσθηση θα ακολουθήσεις..."important is the feeling!"
To ''traumstaub" έρχεται εν έτη 2004 να επικυρώσει τα παραπάνω με τρόπο σαγηνευτικό. Έχοντας αποφασίσει να γράψω το συγκεκριμένο review, ομολογώ ότι βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση. Πώς θα μπορούσα να περιγράψω αυτό το album με λέξεις? Το λεξιλόγιό μου φαίνεται φτωχό. Ισως απλά οι λέξεις ειναι αδύναμες. Δοκιμάστε να περιγραψετε ένα χρώμα..Το μπλε...Και στην τελική, how can I describe a piece of art without been an artist? A poet maybe..like Rimbaud...
Δηλώνω αδυναμία..Ο μονος τρόπος είναι να το κάνω ορθολογιστικά...

"Blue is the colour within which light can be held without blinding and deceiving.."

Με το πρώτο κιόλας άκουσμα καταλαβαίνεις ότι οι Εndraum στο "traumstaub" έχουν αφήσει την ambient αισθητική των τελευταίων χρόνων και επιστρέφουν ηχητικά στο ύφος του "in flimmernder Nacht". Μελαγχολικές εικόνες και φθινοπωρινά τοπία περνάνε απο μπροστά σου καθώς οι Endraum αναπτύσουν τα μουσικά τους θέματα. Ατμοσφαιρικά συνθεσάιζερς, αναλογικά bass lines, layered guitars, έγχορδα και αυτό το υπέροχο πιάνο..άλλοτε γλυκό και αφηγηματικό, άλλοτε τρικυμειώδες..
Και ένα παιχνίδι λέξεων και συναισθημάτων...όπως στο υπέροχο "an yvon million" με τα ονειρικά του φωνητικά και το μινιμαλιστικό drum machine..like walking in the woods... Το πρωτόγονο μπάσο, η στοιχειωμένη κιθάρα και η ψυχρή, δυνατή φωνή στο "just one kiss" φέρνει τους Endraum πιο κοντά από ποτέ στη μεγαλύτερη επιρροή τους..a tribute to Joy Division maybe? Συγκινητικό....Και τι να πει κανείς για το μεγαλειώδες "ein letztes mal", όπου η αλα- Dead Can Dance χρήση του santour και τα γυναικεία φωνητικά σε υπνωτίζουν και ξεσπάνε σ' έναν tribal στρόβιλο απο κρουστά και electronics μέχρι οι φωνές να ξεψυχίσουν: "μια τελευταία φορά...μια ματιά..μια τελευταία φορά..." Και πριν προλάβεις να συνέλθεις, η αγχωτική εισαγωγή του "korper und haut" σε προειδοποιεί ότι το ταξίδι σου δεν έχει τελειώσει..και εσύ χαιρεσαι...Το κρεσέντο στο πιάνο μοιάζει ν'αγωνιά..σταματάει..ξαναρχίζει... Άφωνος! Μου θύμισε Legendary Pink Dots στις μεγάλες τους στιγμές!

Ο δίσκος θα κλείσει περίπου όπως άρχισε..με την "ονειρόσκονη"
"the dream cannot function without reality and reality becomes a very dull existence without a dream."
Πράγματι! Όπως θα ήταν βαρετή και η μουσική πραγματικότητα χωρίς δημιουργίες όπως το "traumstaub". Πως το εγραψε ο Rimbaud αληθεια?
Enough known.. The pauses of life- O Sounds and Visions!

Rating: 9 / 10
Κώστας Μπρέλλας