frYars - Dark Young Hearts

01 Jarusalem 02 The Ides 03 Lakehouse 04 Visitors 05 Of March 06
A Last Resort 07 Novelist's Wife 08 Ananas Trunk Railway 09 Olive
Eyes 10 Happy 11 Benedict Arnold 12 Morning

22 September 2009 - Rough Trade

Οι  frYars είναι μία
μπάντα που απαρτίζεται  από τον Benn
Garrett, το ταλέντο του, το θράσος του και την εξόφθαλμη αλλοκοτιά
του.Υποκύπτοντας στα μουσικά του ένστικτα (ή στον περιρρέοντα μανιερισμό) o
Garrett αποφάσισε να εντάξει τους  frYars
στο δημοφιλές κίνημα της αναβίωσης των 80s και του synthpop.Η απεχθής αυτή
επιλογή, αν αναλογιστούμε άλλες παρόμοιες μουσικές απόπειρες, που είχαν ολέθρια
αποτελέσματα, στην προκειμένη περίπτωση ήταν υπέρμετρα σοφή.

Ο Garrett είναι 19 χρονών, ζει στο Λονδίνο και είναι
αυτοδίδακτος μουσικός.Το σημαντικότερο από αυτά τα 3 στοιχεία είναι η ηλικία
του.Το εν λόγω άτομο, τόσο μουσικά όσο και στιχουρχικά, αντιμετωπίζει τα πάντα
με έναν λελογισμένα παιγνιώδη τρόπο, πράγμα που λειτουργεί θετικά στο τελικό
αποτέλεσμα και σε γενικές γραμμές δεν δίνει την υποψία επιτήδευσης.Τα EPs ''The
ides'' και ''The perfidy'' ήταν τα καταλληλότερα πρελούδια του ''Dark young
hearts'', καθώς τα singles ''The ides'' και ''Olive eyes'' αποτελούν τα highlights
του album και συνοψίζουν με ακρίβεια το πνεύμα του Garrett.

Το πιάνο για τον
Garrett είναι νομοτελειακά η μαία των μουσικών ιδεών, καθώς και το εργαλείο
δόμησης των κομματιών.Τα επιμέρους στοιχεία και η ενορχήστρωση είναι
αποκλειστικά προιόν της διάνοιας του Garrett, του υπολογιστή και της αγαστής
συνεργασία αυτών τών δύο.Το ορχηστρικό πλαίσιο είναι δωρικό εκεί που χρειάζεται
και προσεγμένα πλουραλιστικό στα σημεία που πρέπει..Η μουσική του δεν είναι
δυνατόν να κατηγοριοποιηθεί αυτηρά.Οι επιρροές του εντοπίζονται στα pop των 80s
και η δανειοληψία του στους: Patrick Wolf, Simon Bookish, OMD και Associates.Η
φωνή του έχει παραδοσιακές british pop καταβολές αλλά με αναπάντεχα σκοτεινές
απολήξεις (βλ. White lies). Ο ίδιος ο Garrett παραδέχεται ότι εποφθαλμιά την
απαστράπτουσα πορεία του David Bowie και του Damon Albarn.

To Dark young hearts ξεκινάει με το ''Jerusalem'' , που
αρχίζει με ένα βαθύτατα απαρχαιωμένο αλλά πραγματικά ταιριαστό σύνθι.Το
μετριοπάθες κουπλέ οδηγεί σε ένα μετρημένα και ευθύβολα θαλερό ρεφραιν, έτσι
ώστε να σου κολλάει στο μυαλό χωρίς να σου δημιουργεί ενοχές σοβαροφάνειας.Το
επόμενο κομμάτι, το ''The ides'', είναι όπως προείπα από τις καλύτερες στιγμές
του album.To πιάνο στην αρχή θυμίζει 
ευφορικό μιούζικαλ, εντύπωση που έρχεται να διαψεύσει το ρεφραίν:''Υou
should have died that very night/good job for you I wasn't born a killer''.Με
το σχετικό synthpop beat από πίσω το κομμάτει σε κερδίζει εύκολα.Το
''Lakehouse'' αποτελεί μία από τις χλιαρές φάσεις του δίσκου.Η μουσική ευρηματικότητα
εξαντλείται γύρω από τον φορμαλισμό και τη μίμηση των προαναφερθέντων
προτύπων.Κομμάτια που η σύνθεση τους φαντάζει ρέπλικα των επιρροών  του Garrett είναι το ''Of March'' και το
''Ananas Trunk Railway''.Στο τέταρτο κομμάτι βρίσκεται μία λαμπερή και  κολακευτική στιγμή για τον Garrett.Στο
''Visitors'' ο Dave Gahan σκορπάει τη ''νεραιδόσκονή'' του, αναλαμβάνοντας
δεύτερα φωνητικά.Ο πάστορας της electro pop ψήθηκε να χαρίσει τις ευλογίες του,
μάλλον επειδή διέκρινε τον εαυτό του στον 19χρονο Garrett και ίσως λίγη από την
αυταρέσκειά του.

Το ''Last resort'' είναι από τα πιο μελωδικά και ραφινάτα
κομμάτια του δίσκου.Η εναρκτήρια κιθάρα δένει άψογα με την πεντακάθαρη φωνή και
ο στίχος ''I'm in insurance/i fuck up my future'' επισφραγίζει την ιδιάζουσα
ομορφιά του τραγουδιού.Παρόμοια ισχύ έχει και στο ευρηματικό ''Novelists wife''
ο στίχος:''Now you can see there's a mess you' re in/No problems solved without
ketamine/And it's probably best that you stay in your home/For i'd rather stick
to my ethanol''. Το ''Olive eyes'' ήταν το δεύτερο single. Με ενορχήστρωση που
μοιάζει με παρωδία των πρώιμων Pet shop boys,
ο Garrett καταπιάνεται με το μάλλον απροσδόκητο θέμα της αιμομιξίας:''Μarried
to a man your parents raised, your own brother!''. Το ευφυέστατο ''Happy'' είναι
μια αλέγκρo καταγγελία του πολέμου μέσα από έναν παραλληλισό με τα στοιχήματα
του Pascal:''We wage wars like Pascal waged wagers/And its on Pascal's wager we
send sergeant majors to fight''. Γενικά, οι στίχοι του Garrett αποτελούν ένα
αμάλγαμα μαύρου χιούμορ και σκωπτικής ειρωνίας και για να το ορίσεις χρειάζεται
να παραφράσεις μία ρήση του Βολταίρου: ''Ό,τι είναι πολύ ειρωνικό για να
ειπωθεί, τραγουδιέται.''. Το τελευταίο κομμάτι του Dark young hearts ακούγεται
σίγουρα πολύ ανάρμοστο σε σχέση με εκείνα προηγήθηκαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι το
υποτονικό ''Morning'' δεν είναι άρτιο κομμάτι. Η ετερότητα του μάλιστα  μαρτυρά την υφολογική εκκόλαψη των frYars.

O Dave Garrett,
όντας 19 χρονών βρίσκεται σε κατάσταση αναζήτησης και εξέλιξης του προσωπικού του
ήχου και αναμφισβήτητα με το ντεμπούτο όχι μόνο 
δημιουργεί την επιθυμία στον ακροατή να γίνει μάρτυρας της καλλιτεχνικής
του εξελιξής, αλλά του εμφυσεί και την απαιτούμενη αισιοδοξία για αυτό το
σκοπό.Εκτός από μερικές αναμενόμενες στιγμές μετριότητας το Dark young hearts
μπορεί κάλλιστα να γίνει αντικείμενο λατρείας για ανέλπιστα αρκετό καιρό. 

Rating: 8 / 10
Γιώργος Λεονταρίτης

frYars - Visitors (featuring Dave Gahan)

 {youtube}aoON8AC3UuM{/youtube}