Fuck Buttons - Tarot Sport

1.Surf Solar/ 2.Rough Steez/ 3.The Lisnon maru/ 4.Olympians/ 5.Phantom Limb/ 6.Space Mountain/ 7.Flight of the Feathered Serpen

14 October 2009 - ATP Recordings

O τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι πετάνε λέξεις όπως πειραματισμός και avant-garde θα νόμιζε κανείς ότι τα πετάνε σαν ψίχουλα για τα περιστέρια. Οι Fuck Buttons όμως δεν είναι avant-garde. Σίγουρα το άλμπουμ ντεμπούτο τους Street Horising περιγράφεται από τα ουρλιαχτά τύπου βασανιστηρίου, τα ατέλειωτα loops και τις ονειρικές τους μελωδίες θυμίζοντας Black Dice και Yo la tengo αλλά αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζουν τον ασυνήθιστο και μοναδικό ήχο τους.

Ο καινούργιος δίσκος τους με τίτλο Tarot Sport κυκλοφόρησε μετά από μια 18μηνη περίοδο παίζοντας μόνο τον δίσκο Street Horising, κερδίζοντας κοινό που ολοένα και μεγάλωνε. Οι διαφορές με τον πρώτο δίσκο είναι εμφανείς από το πρώτο κιόλας κομμάτι τους με τίτλο Surf Solar, δείχνοντας μια χορευτική διάθεση που μοιάζει να προσπαθεί να φτάσει σε στο ζενίθ του, αλλά χωρίς να το καταλάβεις, μπαίνει το δεύτερο κομμάτι το οποίο σε ξαναρίχνει σε ένα ναδίρ από παρόμοια beat και χαρωπά mixes.

Θα έλεγε κανείς ότι αυτό δεν είναι ότι καλύτερο για την μουσική τους, αλλά κατά την προσωπική μου άποψη αυτή η νοοτροπία (του ύψους και του βάθους) είναι αυτό που τους δίνει ένα ξεχωριστό στίγμα. Από την άλλη ίσως το έκαναν και με την προοπτική του live, δηλαδή να δίνουν στο κοινό μια ευκαιρία να ξαποστάσουν λίγο από το τρελό χορό και τα ναρκωτικά... Έγραψα λέξη-ταμπού, όμως η σχέση δημιουργού-καλλιτέχνη με το δημιούργημα και το ακροατήριο του, έχει αρκετές φορές πολλά να οφείλει σε παραισθησιογόνες ουσίες και εδώ κάτι τέτοιο γίνεται αντιληπτό, καλώς ή κακώς (ένα κοινωνικό μήνυμα, προσφορά των «φαρμακο»βιομηχανιών). Μεγάλη κουβέντα, όχι για εδώ, μια και ήδη ο αρχισυντάκτης έχει αρχίσει να μου πετσοκόβει το κείμενο..

Anyway, προσπερνώντας το παραπάνω χωρίς να τρέχει και κάτι, μπήκε πάλι χωρίς να το πάρω χαμπάρι το τρίτο κομμάτι με τίτλο Lisbon Maru, το οποίο το θεωρώ μαζί με το Olympians (τέταρτο κατά σειρά) τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Το πρώτο (Lisbon Maru) ξεκινάει με πλήκτρα διακρίνοντας σιγά σιγά ένα beat από πίσω σαν να βλέπεις την ανατολή ταυτόχρονα με την δύση ένα πράγμα και καθώς προχωράει το κομμάτι τα beat μετατρέπονται σε ένα είδους στρατιωτικού εμβατηρίου χωρίς όμως να λείπει και ο ήχος των synths. Το δε κομμάτι Olympians διάρκειας σχεδόν 11 λεπτών (εντάξει αυτό το κατάλαβα πως άλλαξε) φαίνεται σαν ένα συνονθύλευμα από synths δίνοντας και μια αίσθηση από έναν ενορχηστρωμένο γαλαξία που περιστρέφεται γύρω από μια νότα…την ντο για παράδειγμα. Τα υπόλοιπα κομμάτια ακολουθούν ένα ίδιο μοτίβο με τα υπνωτικά ατέλειωτα-ατέρμονα beats και τον ταλαντευόμενο ήχο να δίνει και να παίρνει φανερώνοντας έτσι και την πειραματική διάθεση των Brits Andrew Hung και Benjamin John Power και την ανατρεπτική φαντασία τους με την απουσία όμως των ουρλιαχτών που ήταν έντονο χαρακτηριστικό του πρώτου δίσκου. Αυτό ίσως είναι και καλό διότι αποκαλύτπει την διάθεση για μη επανάληψη της μουσικής τους και την περιέργεια για εξερεύνηση καινούργιων ήχων.

Η μουσική βιομηχανία έχει ανάγκη για τέτοια, ανοιχτά σε επιρροές, μυαλά και ανάλογη διάθεση και πιστεύω ότι έχουμε να δούμε πολλά ακόμα από το τρελο-δίδυμο των Fuck Buttons.

Rating: 8 / 10
Θρασύβουλος Μπαρκούζος

Fuck Buttons - Surf Solar

 {youtube}OFbE3lHTcuo{/youtube}