Glen Johnson - Details Not Recorded

1. Brilliant Ships  2. My Horror Mask  3. Late Caller  4. Details Not
Recorded  5. Les Catacombes  6. I Know You Know My Name  7. A Pause In
The Night  8. Save Me  9. Desiderata  10. Loves Like You  11. Quiet
Life

30 March 2009 - Make Mine Music

Ο αγώνας του κάθε καλλιτέχνη με τα προσωπικά του φαντάσματα
είναι πάντα εντυπωσιακός. Πνιγηρός και ανελέητος. Άνισος, γιατί αυτές οι
σκοτεινές υπάρξεις έχουν για όπλα τους το παρελθόν, το άγνωστο, την
αβεβαιότητα. Κατοικούν σε απόκρυφα μέρη του μυαλού, και εξαπολύουν εσωτερικές
φωνές, θολές αναμνήσεις, κλείνουν τα μάτια και μουδιάζουν την καρδιά, μέχρι
τέλους. Ενώ ο καλλιτέχνης, σχεδόν γυμνός, προσπαθεί να τα φέρει στο φως, να τα
κάνει να ακουστούν και με αυτά να φτιάξει τη γαλήνη του. Ηρωικός αγώνας. Ο Leonard Cohen έκανε
αυτή τη μάχη μούσα του και την ακολούθησε με ευλάβεια. Ο Ian Curtis έζησε
για να αποδείξει ότι δε γίνεται να την κερδίσεις. Ο Nick Cave την
έκανε κατάχρηση και ξέσπασε πάνω της, ενώ ο Scott Walker εδώ και δύο δημιουργίες χάνεται και αιωρείται στα βίαια
τοπία της. Αυτοί και πολλοί άλλοι μουσικοί κάποια στιγμή προσπάθησαν να
ξορκίσουν τις φωνές με απομόνωση, ένιωσαν την ανάγκη να χαμηλώσουν την ένταση
της καθημερινής επήρρειας της ζωής. Η μουσική που γεννήθηκε απ'αυτά τα βαθιά
προστάγματα έχει πάντα ένα βάρος. Είτε σε αφήνει άναυδο είτε τη χορεύεις, έχει
πάντα μια δόση μεγαλείου, προδίδει πόνο, και όταν ανακαλύπτεις μια ξεχωριστή
σχέση μαζί της, γίνεται ύμνος στην κόντρα με τις προσωπικές σου αγωνίες.

Ο Glen Johnson των μετά από 9 δίσκους με τους Piano Magic, και κυκλοφορίες με Textile Ranch και
Future
Conditional, μας
προσφέρει το Details not recorded,
ως πρώτο προσωπικό άλμπουμ, το πρώτο με το όνομά του. Αποφάσισε να αρχίσει να
εξαργυρώνει προσωπικά τη δόξα των εξαίρετων κυκλοφοριών του συγκροτήματος; Ή θέλει
να μας βάλει να φτιάχνουμε σενάρια για οικονομικές διαφορές και
ενδοοικογενειακές διαμάχες για δικαιώματα... Στα 11 κομμάτια του, δίνει κάθε
λόγο στην όνομαστική προσωποποποίηση αυτού του συγκεκριμένου δίσκου.  Όσο κι αν η μουσική των Piano Magic βρίσκεται
εκεί και παρά τη συμμετοχή της γλυκειάς Angèle David-Guillou και του drummer των
Piano Magic, Jerome Tcherneyan. Και
μετά από τόσες ακροάσεις έμεινα έκπληκτος με το πόσο ανάγκη ήταν να έχει ονοματεπώνυμο
αυτή η μουσική και οι στίχοι, προσωποποιημένη εικόνα, που να συμπληρώνει νοητά
μα απαραίτητα τον ακέφαλο χειρούργο του πανέμορφου εξώφυλλου. Ο ίδιος ο Glen Johnson, που δεν είναι καλός
στα ψέμματα, δήλωσε ότι δεν μπορούσε να περιμένει τα άλλα μέλη των Piano Magic απ'τις
ασχολίες (ή μη) τους, για να ηχογραφήσουν τα κομμάτια που είχε ετοιμάσει. Είναι
κομμάτια απ'αυτόν γι'αυτόν. Είναι σαν να αποκαλύπτεται όλη η ύπαρξη ενός
άγνωστου ανθρώπου από μια τυχαία σελίδα απ'το προσωπικό του ημερολόγιο,
γραμμένη με ένταση και αυθόρμητη σοφία. Γιατί κάπως έτσι νομίζω ότι τα έγραψε
όλα αυτά. Αντιμέτωπος με το κρυμμένο του χάος, ο μουσικός του φέρεται με
απόλυτη ευγένεια και το μεταμορφώνει σε ρομαντική, σκοτεινή, απόλυτα ειλικρινή  ποίηση.

Εσωστρέφεια. Το εναρκτήριο Brilliant Ships δανείζεται τον επιβλητικό τόνο
και τα χρώματα από το βαρύ βροχερό τοπίο που δίνει ο David Sylvian στα
δικά του ξεκινήματα. Βουητό και απομόνωση. Κανονική εισαγωγή, όπως στο Artists rifles, πως αλλιώς να
εξηγήσει άλλωστε... Όχι σαν τα πλήρη, δυναμικά καλωσορίσματα των υπόλοιπων
άλμπουμ των Piano Magic.
Στο My Horror Mask η
κιθάρα, το βιολί και η απαγγελία καθιερώνουν τον Glen Johnson μοναχικό ήρωα, τρομαχτικό
ξένο πίσω από ένα ξένο προσωπείο, που αποτραβηγμένος ζει στη θεατρικά φτιαγμένη
αποξένωση του Late Call. Ο μονότονος ψίθυρος του Glen Johnson και
η απειλητική ατμόσφαιρα σ'αυτό το κομμάτι το κάνουν ίσως το πιο σκοτεινό του
δίσκου, αργόσυρτο και ημιτελές. Πού η γλυκειά απόγνωση του Disaffected, όταν ο ίδιος μουσικός μελαγχολούσε
με μια μικρή δόση αυτοσαρκασμού για τα τότε συναισθηματικά του αδιέξοδα... Εδώ
σ'αυτό κιόλας το σημείο νοιώθεις ότι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Το υπέροχο Details not recorded είναι
ο ήχος της απογοήτευσης, ερωτικής, υπαρξιακής, είναι η ηχογράφηση της ισχυρής
δύναμης της απόρριψης. Πρέπει να είσαι ο Glen Johnson για να χωρέσεις στο
ίδιο πεντάλεπτο την
απόλυτα κυνική φύση της (Your bedroom is a cinder / In the black
hearth of the night / You are sleeping with the singer / Though the drummer
fucked you twice) μαζί με τόσο ρομαντισμό και να
εφεύρεις και την
ποιητική αποκάλυψή της (I loved you from a distance /
Like a bird surveys the dawn / It hesitates to get involved / Though beautiful
the morn). Λίγοι ηλεκτρονικοί ήχοι, η διακριτική παρέμβαση της
Angèle David-Guillou για να έρθει.... εκείνη η κιθάρα του Sunrise απ'το Klaxon των
And Also the Trees, ίδια, λίγο πιο
κρυμμένη αλλά κόβει με τον ίδιο τρόπο, χαράζει την κορυφαία στιγμή του Details.

Η γαλήνη βρέθηκε στις σκοτεινές κατακόμβες, στην
μελωδικότατη instrumental περιήγηση σε σκοτεινές και υγρές διαδρομές. Μας φέρνουν ίσως
για πρώτη φορά ξεκάθαρα στη 4ad αισθητική των Piano Magic, και στο μινιμαλισμό του Popular Mechanics. I know you know my name. Κατά πόσο θα μπορούσε άραγε να δει κανείς αυτό το δίσκο
σαν άναρχες ματιές του Glen Johnson σε όλα αυτά που τον επηρέασαν; Σ'αυτά που ακουμπάει όταν τα
πράγματα μπερδεύονται μέσα του, το αχνό μέρος του παρελθόντος που εμπιστεύεται
για να αποσαφηνίσει το υπόλοιπο.Ίσως στην αμεσότητα και στα πρωταρχικά δομικά
υλικά του A pause in the night. Κιθάρα και ποιητική ειλικρίνεια. Ή τα πλήκτρα στο Save me που ξεκινούν αυστηρά,μετρημένα και μαζί με τα τύμπανα
ανεβαίνουν σταθερά και φτάνουν στον ουρανό των Dead Can Dance. Είναι μέρος της
μαγείας του Details not recorded να ακούγεται τόσο μοναχικό, να είναι διαρκώς φανερό ότι
φτιάχτηκε από έναν άνθρωπο. Η μουσική του κυλάει και συμπαρασύρει αρκετή
ποσότητα σιωπής που δένεται σε κάθε νότα και κυρίως στην αφήγηση της φωνής. Το Desiderata θα μπορούσε να είναι γλυκό
μελαγχολικό νανούρισμα, η απαλή μελωδία του Loves like you μια γαλήνια εσωτερική φωνή για να
ξεμπλέξει την ταλαιπωρημένη συνείδηση. Το άλμπουμ κλείνει με το Quiet Life, ένα
ποίημα που αφήνει τα πάντα εκεί απ'όπου ξεκίνησαν. Παράκληση για ηρεμία ή μια
αβέβαιαη ανάγκη, σε μπερδεμένο ηλεκτρονικό φόντο.

Ο συναισθηματικός κόσμος των Piano Magic βρίσκεται παντού στο Details not recorded μαζί με την αγνή διαφορετικότητα της μουσικής τους. Η αμεσότητα και η
ευρύχωρη μελαγχολία των Red House Painters, ακόμα και η ακουστική ambient διάθεση των Slowdive. Απλά εκεί που οι τελευταίοι έκαναν τις νότες τους
πουλιά που πέταγαν προς κάθε κατεύθυνση, ο Glen Johnson τις εγκλώβισε στους τέσσερις τοίχους της
καθημερινής ζωής, των αδιεξόδων, της φθοράς του χρόνου και της διαμάχης του
μυαλού και της καρδιάς. Θα ήθελα να ήξερα τις συνθήκες και την ένταση της
ηχογράφησης αυτού του πραγματικά προσωπικού δίσκου. Όπως και τις εκφράσεις του
χαρισματικού αυτού μουσικού σε μια ζωντανή απόδοση των κομματιών, ή τις σκέψεις
του όταν είδε το εξώφυλλο...κι όλες αυτές τις λεπτομέρειες που δεν ηχογραφήθηκαν.
Αυτές που αποτελούν το χώρο για αυτόν που θα ακούσει τα κομμάτια ώστε να
φτιάξει το δικό του πεδίο αναμέτρησης με την άγνωστη εσωτερικότητά του και θα
κάνουν το Details not recorded ένα αληθινό καταφύγιο.
 

Glen Johnson @ Myspace