Her Name Is Calla - The Quiet Lamb

1. Moss Giant/ 2. A Blood Promise/ 3. Pour More Oil/ 4. Interval 1/ 5. Condor And River/ 6. Long Grass/ 7. Homecoming/ 8. Thief/ 9. Interval 2/ 10. The Union I Worship A Golden Sun/ 11. The Union Recidivist/ 12. The Union In The West

8 November 2010 - Denovali Records

Υποτεθείσθω, ότι μια παρέα ίνες στη μονόχρωμη μοκέτα σας, θέλει να τραβήξει την προσοχή σας. Ας ονομάσουμε την παρέα ‘'Calla'' για να μην επαναλαμβάνομαι, και το χρώμα pompadour post rock. Θεωρητικά, με τη βοήθεια του σύμπαντος και μια καλή χημεία μπορεί να λερωθεί ανεπανόρθωτα και να πετύχει το στόχο της.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως, αυτό που συνέβη ήταν να έρθουν οι iliketrains και οι twilight sad και να φτύσουν, ώστε να μην τους ματιάσουν, και οι πρώτοι μάλιστα να τους πάρουν σε περιοδεία μαζί τους. Και τώρα δεν μιλάμε για τη μοκέτα σας. Όπως διάβασα, οι iliketrains έπεφταν για ύπνο νωρίς μετά από κάθε συναυλία και έκραζαν τους Calla που άραζαν και μεθοκοπούσαν αγρίως. True story. Με το ντεμπούτο τους λοιπόν, The Quiet Lamb, οι άγγλοι Her Name Is Calla, έρχονται να σου προτείνουν μια ξεκάθαρα μπαρόκ άποψη του post rock, και ήδη από το εναρκτήριο κλασικίζον  ‘'Moss Giant'' σου ψιθυρίζουν, ‘'αν ο Handel υπήρχε σήμερα, θα ήταν ένας από εμάς''.

Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπάντας, Tom Morris με τον πρώτο κιόλας στίχο σε αναγκάζει να τον βαφτίσεις Thom, και το ακόμα καλύτερο; Είναι από το York της Αγγλίας. Το συγκεκριμένο κομμάτι λειτουργεί διπολικά, καθώς η αρχική δωρική και ευχάριστη μελωδία κιθάρας και φωνής, οδηγεί τον Thom και τα υπόλοιπα τέσσερα μέλη σε μια επική φωνασκία, όπου ιδίως η ενορχήστρωση, φαντάζει να κουβαλάει όλο το βάρος του ελισαβετιανού δράματος. Γενικά φαίνεται να αρέσκονται να φορτώνουν μέχρι εσχάτου βαθμού τα κομμάτια τους, όχι μόνο με τα βασικά όργανα του είδους που παίζουν, αλλά με διάφορα έγχορδα και χάλκινα και να τα στέλνουν όλα αυτά σε εκκωφαντικά και φανφάρικα κρεσέντα. Ότι ακριβώς συμβαίνει στο ‘'Pour More Oil''.

Οι επιρροές τους αρχίζουν να αναδύονται, πολύ έκδηλα πλέον στο ‘'Condor And River'', το οποίο μοιάζει να είναι μια καλή replica κομματιού των Grails, κατά το ήμισυ τουλάχιστον καθώς διαρκεί 17 λεπτά. Ολόκληρο το album διαρκεί πάνω από 75 λεπτά και έχει μόνο 12 κομμάτια.

Ο μικρούλης Thom μέσα στον Tom κάνει πάλι την εμφάνισή του στο ‘'Long Grass'' με τη συνοδεία κιθάρας, μαντολίνου και ούτω καθεξής. Παρ' όλα αυτά, το ‘'Thief'', παρουσιάζει παραδόξως ένα πιο μετρημένο και λιγότερα επιτηδευμένο ύφος, και αναρωτιέμαι αν οφείλεται στο γεγονός ότι το έγραψε η Sophie Green, η βιολίστρια της μπάντας. Ακόμη, είπε ότι το συγκεκριμένο κομμάτι το έκανε δώρο στον Tom ‘'when he was feeling down''. Τον Thom σίγουρα τον βοήθησε.

Η καλύτερη στιγμή του album είναι το πρωτοφανώς ευθύβολο και συνολικά άρτιο ‘'The Union I Worship A Golden Sun''. Ακόμα και η ενορχηστρωτική κορύφωση στο τέλος μοιάζει για πρώτη φορά να έχει λόγο ύπαρξης.

Όταν ρωτήθηκε τι εννοούσε όταν είπε σε άλλη συνέντευξη ότι θεωρεί τους Calla μπάντα που αποτελείται από ‘'thinkers'', απάντησε ότι πιθανότατα ήταν μεθυσμένος όταν το είπε, και με αυτό τον τρόπο απέφυγε δυστυχώς αυτή την υπέροχη ερώτηση. Επίσης, όταν ρωτήθηκε για το όνομα της μπάντας, η καλύτερη απάντηση που κατάφερε να δώσει, ήταν ότι η  Calla είναι ένα προσωποποιημένο γεγονός. Στο όνομα τους πάντως βρίσκεται η πεμπτουσία τους και τα όνειρα τους. Σα να τους βλέπω, να λιώνουν στο ποτό και να οραματίζονται τη μέρα που η γλώσσα του κόσμου, θα έχει εξοικειωθεί τόσο πολύ μαζί τους και ακριβώς σαν τους Godspeed,  θα είναι για όλους μας απλά και μόνο οι ‘'Calla''.....Kala.

Rating: 7 / 10
Γιώργος Λεονταρίτης

HNIS @ Denovali Records

 {youtube}o4JWl53_m1s{/youtube}