High Level Static - Carrier Waves
Ένα πόνημα τόσων χρόνων, αποσπάσματα του οποίου άκουγα πριν καν φύγω από την Ελλάδα αν θυμάμαι καλά, είναι πολύ δύσκολο να το βάλεις στο χειρουργικό τραπέζι και να το τεμαχίσεις, να δεις τα μέρη του και να αξιολογήσεις ανεξάρτητα τα όργανα που δεν έχουν ρόλο έξω από το σώμα.
Αν λοιπόν ξέρετε ποιοι είναι οι High Level Static και είχατε χάσει κάθε ελπίδα ότι θα κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ, μη διαβάσετε παρακάτω. Το άλμπουμ είναι επιτέλους εδώ, μπορείτε να το απολαύσετε. Αν πάλι όχι, και θέλετε μια γνώμη, μιας και δεν είναι διαθέσιμο σε συνδρομητικά ηλεκτρονικά μουσικομάγαζα ώστε να το δοκιμάζατε δωρεάν και άκοπα, μπορεί να σας φανώ λιγάκι χρήσιμος.
Οι High Level Static κινούνται στο χώρο του EBM, με επιρροές (φυσικά) από τα διαφορετικά τους ακούσματα. Εδώ και χρόνια μού είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον το blade runner, αν και σαφώς δεν μιλάμε για μια διαφορετική κατεύθυνση από το πρώτο άλμπουμ που δεν με είχε ενθουσιάσει. Και γιατί να αλλάξουν κατεύθυνση; Δεν ζούμε στο 2002, όταν δεν είχαμε τι να κάνουμε όλα αυτά τα γκρουπάκια EBM που ξεπηδούσαν σαν μανιτάρια.
Το άλμπουμ σε μια πρώτη ακρόαση δείχνει το χρόνο που χρειάστηκε να φτιαχτεί. Κάθε κομμάτι είναι δυνατό και catchy. Κάθε κομμάτι, από το γρήγορο psygon ως το χαρούμενο (σε ήχο, όχι στίχο) ghosts (inside) έχει κάποιον ήχο, drums ή λούπα που δικαιολογεί την ύπαρξή του, και όλα μαζί δένουν από τη χρήση κοινών συνθ και τα φωνητικά του Ερμή. Αχ αυτά τα φωνητικά... Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά για μένα είναι από τα σημεία που το συγκρότημα θα μπορούσε να βελτιώσει, γιατί ακούγονται πνιγμένα και υπνωτικά. Βέβαια, προς τιμήν του δεν τα βυθίζει σε ένα τόνο παραμόρφωσης: αντιθέτως είναι από τα μελωδικά στοιχεία των κομματιών.
Είναι λοιπόν δύναμη ο χρόνος που πέρασε για αυτό το άλμπουμ; Όχι όση θα έπρεπε. Τα κομμάτια δίνουν την εντύπωση ότι γράφτηκαν όλα τότε. Ότι το breakcore, το TBM, η σημερινή παραγωγή, η dutch trance (για να δώσω μόνο μερικά παραδείγματα πιθανόν επιρροών) δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτό δεν είναι από μόνο του κακό, αλλά αν δεν εμπλουτίζεις την τράπουλα θα πρέπει να είσαι τελειοποιήσεις το παίξιμο με τα χαρτιά που έχεις. Και οι High Level Static σηκώνουν κάποια ακόμα δουλίτσα σε αυτό το θέμα. Σχεδόν πάντα οι λούπες τους μπαίνουν χωρίς προετοιμασία και μένουν πιο πολύ απ' όσο πρέπει. Υπάρχει κάποιο όριο στο πόσο μπορείς να κρατήσεις την επανάληψη 8 catchy νοτών χωρίς να παίξεις με κάποια παράμετρό τους.
Και να που εκεί που πάω σαν γερο(λολ)γκρινιάρης να κλείσω με μια άσχημη αίσθηση, μου πετούν ένα Thoughtforms II και γλυκαίνουν τα πάντα. Ενδιαφέρουσες drumlines, ωραίο χτίσιμο, πολύ συναίσθημα στο οποίο η φωνή ταιριάζει, ένα κομμάτι που λικνίζει το μυαλό και το σώμα και σε βυθίζει σε μια όμορφη χαλάρωση. Ε ναι λοιπόν άξιζε τελικά!
tec-goblin
The Best Albums Of The 1980s
