Hot Chip - Made in the Dark

 
01.Out At The Pictures, 02.Shake A
Fist, 03.Ready For The floor, 04.Bendable Poseable, 05.We're Looking For  A Lot Of Love, 06.Touch Too Much, 07.Made In
The Dark, 08.One Pure Thought, 09.Hold On, 10.Wrestlers, 11.Don't Dance,
12.Whistle For Will, 13.In The Privacy Of Our Love

5 February 2008 / DFA 

 

Ωραία περίπτωση συγκροτήματος οι Hot Chip... Μετρώντας ήδη
μία οκταετία ζωής, κατάφεραν με το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Coming On Strong”
του 2004 να προσελκύσουν το ενδιαφέρον της μουσικής βιομηχανίας και ένα
πολυπόθητο συμβόλαιο με την DFA στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η συνέχεια
λίγο-πολύ γνωστή. Το “The Warning” του 2006 αποθεώθηκε -δικαιολογημένα- από το
σύνολο σχεδόν των κριτικών, τους έβαλε στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα
της χρονιάς και άνοιξε διάπλατα τις λεωφόρους της επιτυχίας. Οι Βρετανοί
μουσικοκριτικοί βρήκαν το συγκρότημα που για νιοστή φορά θα σώσει το
ηλεκτρονικό γόητρο του νησιού, η καθολική αποδοχή των LCD Soundsystem (στους
οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, συμμετέχει το μέλος Αl Doyle) αποτελεί το ιδανικό  όχημα για την κούρσα της επιτυχίας και το
τρίτο άλμπουμ “Made In The Dark” καταφθάνει γεμάτο όνειρα και προσδοκίες. Σαν
παραμύθι... 

Και όπως κάθε
παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του, ξεκινάει καλά. Το πρώτο κομμάτι Out At
The Pictures ξεκινάει ακριβώς από το σημείο που τελείωσε το The Warning.
Ένα γρήγορο, χορευτικό, αρκούντως εθιστικό κομμάτι που δεν αργεί να βάλει τον
ακροατή στο παιχνίδι, προμηνύοντας μία (τουλάχιστον) απολαυστική επόμενη ώρα. Η
αίσθηση αρχίζει να χαλάει στην πορεία. Το Shake A Fist (ομολογουμένως
παράξενη επιλογή για πρώτο single) ξεκινάει με ρυθμούς τεμπέλικους εως...
ανατολίτικους για να καταλήξει σε ένα θορυβώδες, αυτοσχεδιαστικό ηλεκτρονικό
όργιο, το οποίο όμως πιο πολύ γεννάει την αίσθηση ότι απλά... παίρνεις μάτι τις
δυνατότητες της μπάντας στο στούντιο παρά ότι συμμετέχεις σε ένα ολοκληρωμένο
μουσικό έργο. Το δεύτερο single Ready For The Floor επιτείνει αυτή την
αίσθηση της ανισότητας, ένα άνευρο και ανούσιο κομμάτι που αναλώνεται σε φτηνά
pop τεχνάσματα και γλυκανάλατες ασκήσεις διπλών φωνητικών. Γίνεται πλέον σαφές
ότι η ακρόαση έχει εν πολλοίς χάσει τον απολαυστικό χαρακτήρα της και λαμβάνει
τον χαρακτήρα της παρακολούθησης ενός αγώνα πάλης των αντικρουόμενων όψεων της
μπάντας μεταξύ τους.

Τα τραγούδια που ακολουθούν σε σπάνιες περιπτώσεις ξεφεύγουν
από τον απλό χαρακτηρισμό ως “συμπαθητικά”. Διαθέτουν μεν αρχή μέση και τέλος
και ρυθμολογία που περνάει τη βάση, αλλά επιδίδονται συχνότατα σε άσκοπες
φωνητικές απόπειρες που κουράζουν και μπερδεύουν. Εκεί κρύβεται εν πολλοίς και
ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια του “Made in the dark” : στα άνευρα και
αποπροσανατολισμένα φωνητικά του. Εξαιρετικά για τις ήπιες μπαλάντες τους
(ειδικά το ομώνυμο Made In The Dark είναι ένα γλυκό, τρυφερό κομμάτι που
γεννάει την έντονη αίσθηση ότι κάπως έτσι θα ήθελαν να είναι ολόκληρος ο δίσκος
τους), δένονται σαν άγκυρα στα περισσότερα από τα άλλα τραγούδια, εμποδίζοντάς
τα να απογειωθούν. Δεν λείπουν οι ωραίες στιγμές, φυσικά. Το Hold On
είναι ένας εξάλεπτος δυναμίτης που αποδεικνύει πόσο καλό κάνει η παρέα με τον
κύριο Μurphy των LCD, ενώ τόσο το Touch Too Much όσο και το One Pure
Thought φανερώνουν ότι εύκολα μπορούν να στήσουν ένα ωραίο τραγούδι και
είναι κρίμα που η πορεία του δίσκου τους προδίδει. Τους προδίδει γιατί  στην προσπάθειά τους να παντρέψουν ένταση και
μελωδία, ρυθμό και δυναμικότητα ξέχασαν ότι το σύνολο δεν ισούται πάντα με το
άθροισμα των επιμέρους τμημάτων, ότι η έλλειψη συνοχής και προσανατολισμού
απογυμνώνει συναισθηματικά την προσπάθειά τους, ότι η αμηχανία είναι εμφανής σε
περισσότερα σημεία απ' όσα θα έπρεπε και ότι οι καλές στιγμές δεν μπορούν να
απαλύνουν την αίσθηση ότι το άλμπουμ μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.

Λένε ότι αν μία γυναίκα πει για έναν άνδρα “είναι καλό
παιδί”, τότε όχι μόνο ερωτικά δεν τον βλέπει, αλλά μπορεί κιόλας να τον θεωρεί
νερόβραστο. Σίγουρα ο απλουστευμένος αυτός αφορισμός δεν έχει 100% ισχύ στους
Hot Chip, έλα όμως που έρχεται με αυξημένη συχνότητα το συναίσθημα εκείνο που
δε σε αφήνει να τους λατρέψεις και δεν ξέρεις και το γιατί, από πάνω... Ίσως
και να σε στενοχωρεί κιόλας αυτό. Δεν είναι προβλέψιμη η μουσική τους, κάθε
άλλο. Οι εναλλαγές και οι διακυμάνσεις είναι παρούσες, τα συναισθήματα δεν
απουσιάζουν και τελείως, ενώ η προσπάθεια είναι εμφανής σε κάθε κομμάτι, στίχο
και νότα τους. Προβλέψιμο καταλήγει να είναι το συναίσθημα που σου αφήνουν, η
αίσθηση ότι αυτό που άκουσες δεν πρόκειται να σου λείψει, ότι το κουμπί του
repeat δε θα πατηθεί, ότι έχεις μία ομάδα που μπορεί να παίξει φουλ επίθεση και
κλείνεται στην άμυνα, σε ένα παιχνίδι που (έπρεπε να) είναι δικό της. Κατέληξαν
έτσι σε έναν δίσκο clean-cut και πολιτικά ορθότατο, πλην όμως άνισο και
κατώτερο σε γενικές γραμμές από το “Warning”. Για να μην παρεξηγηθούμε, ο
δίσκος δεν είναι κακός και οι Hot Chip δεν παύουν αν είναι συγκρότημα του
οποίου κάθε κυκλοφορία αξίζει την προσοχή, γιατί είναι γνωστή η αξία και η
δυναμική τους. Το ότι οι δυνατότητές τους δεν βρήκαν την τέλεια διέξοδο στο
“Made In The Dark” δεν σημαίνει κιόλας ότι είναι ανύπαρκτες. Είπαμε, είναι καλά
παιδιά, δε μπορείς να τους κρατήσεις και κακία...

Rating: 6,5 / 10
Κωνσταντίνος Γούλας

Hot Chip - ready for the floor video

 {youtube}AW94AEmzFhQ{/youtube}