Η προπώληση μπορεί να άργησε λίγο να ξεκινήσει, οι Inspiral Carpets όμως θα βρίσκονται αυτό το Σάββατο 5 Μαίου στο Fuzz για να μας ξεκουνήσουν με αυτή τη διαολεμένη Farfisa και μια ντουζίνα τουλάχιστον pop ύμνους της δεκαετίας που πέρασε. Αν ποτέ αναρωτηθήκατε για την “cool as fuck” αγελαδίτσα που κοσμεί το merchandise τους τόσα χρόνια, διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησαν παρακάτω. Αν όχι, μπορεί να σας ενδιαφέρει  αν ο C. Ronaldo είναι καλύτερος του Rooney (ε ναι, τι λέμε τώρα...). Μας μίλησαν και για μουσική - τη δική τους και κάποιων άλλων, για τη νέα βρετανική σκηνή, για τις εναλλακτικές τους καριέρες σε μια παράλληλη πραγματικότητα και ναι, αυτή είναι ακόμα μια συνέντευξη που εμπεριέχει την φράση Arcade Fire…

•    Ο Graham Lambert είχε πει κάποια στιγμή το 1991 ότι αυτό που λειτουργούσε για τους Inspiral Carpets ήταν ότι ήσασταν όλοι «ανώριμοι μπάσταρδοι». Τι γίνεται όμως 15 χρόνια μετά; Δεν είστε ανώριμοι πλέον... ή μήπως κάνω λάθος; 

  Tom Hingley: Νομίζω ότι πάντα θα είμαστε κάπως ανώριμοι... Εννοώ, ότι το να παίζεις σε συγκρότημα δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα που θα έκανε ένας υπεύθυνος ενήλικας, έτσι δεν είναι;

•    Πως σας ήρθε αυτό το σήμα με την αγελάδα όταν ξεκινήσατε και πόσο σημαντικό ήταν το merchandise με εκείνα τα σλόγκαν και τα περίφημα “cool as fuck” t-shirts?

  Tom: Κάναμε sex με αγελάδες εκείνη την εποχή... ήταν τέλεια!
  Το merchandise ήταν πάντα δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με τη μουσική. Μπορεί να φοράς ένα t-shirt στο σώμα σου, αλλά ένα τραγούδι το φοράς στην ψυχή σου!

•     Βλέπεις τίποτα «δυνατό» να γίνεται στην Αγγλία τώρα; Kάτι που να μπορεί να συγκριθεί με το hype της σκηνής του Manchester στις αρχές των 90ς; Πως νιώθεις σήμερα για εκίνη την εποχή;

  Tom: Βγαίνει τόσο πολύ καλή μουσική από την Αγγλία στις μέρες μας! Κοίταξε όλα αυτά τα νέα συγκροτήματα: the Arctic Monkeys, the View, the Fratellies, Maximo Park, the Klaxons, Kaiser Chiefs… Είναι πολύ δυνατή εποχή για συγκροτήματα τώρα. Και έχει πολλές ομοιότητες με τις παλιές μέρες της δεκαετίας του 90 νομίζω.

•     Πιστεύεις πως η ταινία 24 Hour party people (στην οποία έκανε και ο Clint Boon ένα πέρασμα) έπλασε μια αρκετά αντιπροσωπευτική εικόνα της σκηνής του Manchester?

  Tom: Δεν την είδα ποτέ... δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα σαν ιδέα. Ήμουν στ’αλήθεια εκεί (όταν συνέβαινε), δεν με νοιάζει να παρακολουθήσω μια Disney-οποιημένη κινηματογραφική ερμηνεία των πραγμάτων.

•     Τι έχεις να πεις για την nu rave ετικέτα; Σου αρέσουν οι Klaxons?

  Tom: Είναι μια χαρά. Οι Klaxons είναι καλοί. Αν παίρνεις πάντα τα καλύτερα στοιχεία από την μουσική του παρελθόντος, θα φτιάχνεις πάντα καλή μουσική.

•     Το “This is how it feels” ήταν το πρώτο single για την Μute και παραμένει τραγούδι-ορόσημο για τους Inspiral Carpets.  Κάποιοι λένε ότι η διασκευή από τους Carter USM ήταν ακόμα καλύτερη και προχώρησε ένα υπέροχο pop τραγούδι ένα βημα πιο πέρα. Σου αρέσει αυτή η διασκευή; Μήπως τελικά κάποια στιγμή βαριέσαι τα ίδια σας τα hits?

  Tom: Oχι, ποτέ δεν τα βαριέμαι. Οι επιτυχίες μας είναι κάτι για το οποίο έιμαστε πολύ περήφανοι. Η διασκευή των Carter ήταν τρομερή, δεν έχω πρόβλημα όταν άλλοι καλλιτέχνες παίζουν τραγούδια μας. Ισα ίσα που το θεωρώ πολύ κολακευτικό.

•     O Noel Gallagher ήταν roadie (και υποψήφιος τραγουδιστής) για τους Inspirals μερικά χρόνια πριν τις δοξασμένες μέρες των Oasis. Θα τον ξαναπροσλαμβάνετε αν δεν έβρισκε δουλεια; Μετά από όλες τις «διάσημες» ατάκες και διαμάχες του, πόσο διαφορετικός σου φαίνεται σε σύγκριση με τότε?

  Tom: Δεν τον βλέπω καθόλου πλέον. Ο Noel είναι ένας σπουδαίος τραγουδιστής και κιθαρίστας, που έγινε χίλιες φορές πιο πετυχημένος από εμάς, καλό γι’αυτόν. Δε νομίζω να ξαναδούλευε ποτέ για μας και δεν θα του ζητάγαμε ποτέ έτσι και αλλιώς. Εχουμε ήδη όλα όσα χρειαζόμαστε στους Inspirals.

•     Σε μία πρόσφατη συνέντευξη του ο Martyn Walsh (μπασίστας των IC) είπε πως θα ήθελε να κλειστεί σε ένα ασανσέρ με το Ιησού και τον Ian Curtis. Aς το πάμε λίγο πιο πέρα, για τι θα μιλούσαν οι 3 τους?

  Tom: Για Pot Noodles φαντάζομαι...

•     Θεωρώ ότι το “Τhe beast inside” είναι ο καλύτερος δίσκος που ηχογραφήσατε, αλλά δυσκολεύομαι να βρω κάποιον να συμφωνεί μαζί μου. Υπάρχει κάποιος στο συγκρότημα που να έχει την ίδια άποψη με μένα ή και εσείς προτιμάτε το “goldfish”?

  Tom: Είμαστε περήφανοι για όλα τα album μας, όλα έχουν υπέροχα τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου και του “beast inside”. Εχεις πολύ καλό γούστο πάντως...

•    Έχετε μήπως ηχογραφήσει νέα τραγούδια? Υπάρχουν σχέδια για ένα νέο Inspiral Carpets album στο μέλλον και ίσως και ένα νέο συμβόλαιο με τη Mute?
  Καμία περίπτωση το “Keep the Circle: b sides and udder stuff” να κυκλοφορήσει σε cd ίσως?

  Tom: ‘Οχι, το “Keep the Circle” δεν θα κυκλοφορήσει σε cd, ήταν εξαρχής προορισμένο για ψηφιακή κυκλοφορία (iTunes) μόνο. Όχι και όσον αφορά ένα νέο συμβόλαιο με τη Mute, αυτοί έχουν νέες μπάντες τώρα (να ασχοληθούν) και εμείς όλοι έχουμε προχωρήσει, αν και μας ευχαριστεί ιδιαίτερα να δουλεύουμε ξανά με τη Mute στα παλιά μας τραγούδια. Δεν έχω απάντηση σχετικά με νέο υλικό από τους Inspirals… Σίγουρα θα ήταν ωραία αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε δισκογραφικό συμβόλαιο και είμαστε και όλοι πολύ απασχολημένοι με τις προσωπικές μας καριέρες. Ίσως κάποια μέρα να συμβεί, αν τα τραγούδια είναι αρκετά καλά και νιωθαμε οτι θα είναι ευχάριστη εμπειρία.

•     To γεγονός ότι η τελευταία σας κυκλοφορία ήταν αποκλειστικά από iTunes  σημαίνει ότι παραστέκεστε στα ηλεκτρονικά media και την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με το internet?

  Tom: Απλά είναι μια πραγματικότητα. Το 2007 ένα συγκρότημα σαν τους Inspiral Carpets που θέλει να κυκλοφορήσει υλικό παγκοσμίως πρέπει να χρησιμοποιήσει την ψηφιακή διανομή. Δεν θέλουμε να είμαστε αντίθετοι με τις νέες μεθόδους κυκλοφορίας της μουσικής. Για μας είναι μια χαρά.

•     Θα μπορούσες να κάνεις μια λίστα από τα προσωπικά σου all-time αγαπημένα album? Ακόμη, ποιος ήταν ο τελευταίος δίσκος που αγόρασες και σου άρεσε?

  Tom: Τα all-time αγαπημένα είναι υπερβολικά πολλά για να τα παραθέσω αλλά η τελευταία αγορά ήταν το “Neon Bible” των Arcade Fire. Really life affirming stuff.

•      Από μία συνέντευξη σας του 2003: “Q: ….are you surprised/flattered that the trademark organ sound has recently been picked up by some of the emerging bands? A: probably in the same way that The Stranglers were flattered when we openly ripped them off - ha ha!”
  Μέσα σε αυτόν τον ατέρμονο κύκλο των μουσικών επιρροών (ή κλεψιών αν προτιμάτε) μπορεί ακόμα να υπάρξει αυθεντικότητα στις μέρες μας ή μήπως τα 90s σηματοδότησαν και το θάνατό της?

  Tom: Όχι υπάρχει ακόμα αυθεντικότητα αν ψάξεις, σίγουρα δεν πέθανε στα 90s. Απλά πρέπει να ξέρεις που να κοιτάξεις...

•     Στην τελευταία σας συναυλία στην Αθήνα ο κόσμος χοροπήδαγε σαν τρελλός, ήταν αναμφιβολα ένα εξαιρετικό live. Αυτό μας αφήνει και με μεγάλες προσδοκίες για την επερχόμενη. ‘Εχετε καθόλου άγχος για την αντίδραση του κόσμου τώρα ή είσαστε πάντα “cool as fuck”?

  Tom: Είμαστε οι Inspiral Carpets, είσαστε η Αθήνα... Θα είναι ακόμα καλύτερα από την τελευταία φορά.

•      Κατά τη διάρκεια της πάυσης σας σαν Inspirals, πως ένιωθες αλήθεια? Μετανιώνεις για τον καιρό που ήσουν μακριά από την μπάντα και τη σκηνή, μιας και τα πρόσφτα gigs είναι τόσο επιτυχημένα και cool? Μπορεί ένα μουσικός ποτέ να αποσυρθεί?

  Tom: Ποτέ δεν έφυγα από τη μουσική. Έχω κάνει πολλά solo πράγματα (4 albums συγκεριμένα). Ο Clint έκανε τους Clint Boon Experience που ήταν πολύ καλοί. Ο Martyn έφτιαξε τους DC10, και αυτό ήταν cool. Δεν θα αποσυρθώ ποτέ από τη μουσική.

•     Φαίνεται πως όλοι επανασυνδέονται ή έχουν ήδη επανασυνδεθεί στις μέρες μας. Σχεδόν όλοι... δεν έχουμε δει τους Smiths ή τους Stone Roses ακόμα. Κάποια διαλυμένη μπάντα που θα ήθελες να ξαναδείς?

  Tom: Με ενδιαφέρουν περισσότερο οι καινούριες μπάντες από το να επικεντρώνομαι μόνο στις παλιές.

•     Manchester United για τη νίκη (όσον αφορά το champions league)? Rooney ή Ronaldo, ποιόν παίκτη προτιμάς?

  Tom: Τον Ronaldo.

•      Εάν οι Inspiral Carpets δεν είχαν συμβεί ποτέ, πως πιστεύεις ότι ο καθένας από το συγκρότημα θα είχε καταλήξει στη ζωή?

  Tom: Ο Graham Lambert στη λιανική πώληση τυριού, ο Martyn Walsh σπιτονοικοκύρης, ο Graig Gill ένας εκατομυριούχος ακίνητης περιουσίας, ο Clint Boon ένας rock star!