Julian Plenti is... Skyscraper

01. Only If You Run 02. Fun That We Have 03. Skyscraper 04. Games for
Days 05. Madrid Song 06. No Chance of Survival 07. Unwind 08. Girl
on the Sporting News 09. On the Esplanade 10. Fly as You Might 11. H

4 August 2009 - Matadors Records

Για να πω την αμαρτία μου, εδώ και ώρα μετανιώνω που δεν
έκατσα να γράψω γι'αυτήν την κυκλοφορία δυο, τρεις βδομάδες νωρίτερα, γιατί
τελικά όταν ακούς μουσική και είσαι δίπλα στη θάλασσα, πολλά πράγματα σ'αυτή δεν
έχουν σημασία. Mια χαρά
μου ακουγότανε η πρώτη προσωπική δουλειά του Paul Banks, τραγουδιστή των Interpol, όταν ταξίδευα με το καράβι. Γενικά κατάλαβα ότι έχουν
μια φασαρία οι καλοκαιρινές ώρες υπεύθυνη για πολλά «περίεργα» στις μουσικές
αντιλήψεις μας αυτή την εποχή. Δεν πιστεύω ότι φταίει που πλέον σκοτεινιάζει
νωρίτερα ή που ξαφνικά πάλι πολλοί γίναμε, αλλά το "Julian Plenti is ... Skyscraper" τα βρήκε σκούρα και
έκανε σύντομα αναγκαστική προσγείωση στην πρώτη του πτήση σε συννεφιασμένο
ουρανό. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι σαν να ήξερε από πριν ο frontman των
αγαπητών Interpol αυτήν την εξέλιξη, και χωρίς φιλοδοξία έγραψε κομμάτια που
δεν επιθυμούν να ξεφύγουν από συναισθηματικά και μουσικά όρια, ούτε να
φανερώσουν κάτι περισσότερο απ'ότι γνωρίζαμε για το δημιουργό τους. Ο Paul Banks που
με τη φωνή του αποτελεί υπογραφή για τον ήχο και φυσικά την επιτυχία των Interpol, έφτιαξε έναν κενό και
αδιάφορο χαρακτήρα και τον άφησε να παιδεύεται στο αναίτιο μπέρδεμα των
κομματιών του δίσκου. Καημένε Julian
Plenti...

Δε θεωρούσα ότι ο Paul Banks είναι ο καλύτερος μουσικός, ο πιο
ταλαντούχος αν θέλετε, από τα μέλη των Interpol, πάντως σίγουρα δεν περίμενα ποτέ να κυκλοφορήσει
προσωπικό δίσκο. Πριν συναντήθεί με τους Carlos Dengler, Greg Drudy και Daniel Kessler, έγραφε κάποια κομμάτια και τα παρουσίζε ζωντανά με την
κιθάρα του σε μαγαζιά της Νέας Υόρκης. Μαζί με καινούργιο υλικό, νέες
εκτελέσεις εκείνων των κομματιών αποτελούν το "... Skyscraper". Το οποίο, για να
ξεκινήσουμε απ'τα σίγουρα, δεν αποτελεί concept δίσκο, δεν είναι μια συγκεκριμένη
πρόταση, δε δείχνει να έχει καλλιεργηθεί από μια αφορμή, μια ιδέα. Θυμίζει σίγουρα
το δραματικό ήχο των Interpol,
χωρίς την ένταση που δίνουν τα τύμπανα του Fogarino, με μεγαλύτερο εύρος στην ενορχήστρωση, το ρυθμό, τον
τρόπο που τραγουδάει ο  Banks. Σαν να κινείται στην ασφάλεια του
ήχου της μπάντας και να δοκιμάζει, χωρίς να δείχνει να πολυνοιάζεται για το
αποτέλεσμα, διαφορετικά είδη και συστατικά στη δομή των κομματιών.

Τον έξυπνο ρυθμό του εναρκτήριου Only if you run, θα τον
ξεσήκωσε από κάποιο έτοιμο κομμάτι των Interpol, πάντως ο δίσκος ξεκινά πολύ ευχάριστα, χωρίς βέβαια να
επιβεβαιώνεται όποιος περίμενε κάποια έκπληξη απ'τον κύριο Julian Plenti, αλλά μένει κανείς με
την ικανοποίηση ότι θα ακολουθήσει ένα μουσικό σύνολο - δώρο στους φαν των Interpol. Το Fun that we have θα είχε θέση στο Our love to admire, και το φαντάζομαι να
αποτελεί επιχείρημα για όσους αγάπησαν το συγκεκριμένο δίσκο αλλά και για όσους
τον βρήκαν χειρότερο από τους δύο προηγούμενους. Αργό και σκοτεινό, με
επαναλαμβανόμενες μεταβολές στο ρυθμό του, αλλά σε κάτι τέτοια κομμάτια οι Interpol του
Turn on the bright Lights (πχ
Obstacle 1 και 2) βγάζανε
μια αγχωτική ένταση που προκαλούσε, όχι και τόσο τραβηγμένα, συγκρίσεις με πρωτοποριακές
post punk εμπνεύσεις και
δημιουργίες.

Περίεργη στιγμή το Skyscraper... Κατάφερε και
χώρεσε πολλή μελαγχολία, ίσως και κάποια δείγματα αυθεντικότητας, μέσα σε ένα σύνολο
που άλλοτε είναι εύκολα προβλέψιμο και άλλοτε δεν είναι αρκετό για να σε
εκπλήξει. Instrumental στη μεγαλύτερή του διάρκεια, με κιθάρα, βιολί, κυλάει αβίαστα
και τείνει να συγκινήσει όταν ο Paul Banks ψιθυρίζει στοιχειώνοντας την έγχορδη θλιμμένη ακολουθία "shake me, shake me, skyscraper". Προσπαθώντας όμως να
δημιουργήσει αναλόγως μια πιο ονειρική ατμόσφαιρα στο No chance survival, καταλήγει επιτηδευμένα σε μια πλήρως φαντασιόπληκτη
στιγμή, μεγαλεπίβολη όσο και άστοχη. Αυτή είναι και μία από τις αρκετές
ανισορροπίες και διακυμάνσεις του δίσκου. Μια άλλη είναι για παράδειγμα το
πέρασμα από τη διαφορετικότητα του Unwind στο
μονότονο Girl on the sporting news. Το Unwind μπαίνει δυνατά, η τρομπέτα ιντριγκάρει ευχάριστα για μια
προσεγμένη upbeat στιγμή, και ο Banks αφήνοντας τη συνήθη δομή των τραγουδιών των Interpol ουσιαστικά
επαναλαμβάνει στίχους και λέξεις προσαρμόζοντάς τα φωνητικά σε ένα συνεχόμενο pop ενθουσιασμό.
Είναι απ'αυτά τα σημεία που δικαιολογούν το ψάξιμο ενός μουσικού χωριστά από τα
μέλη της μπάντας του, τα σημεία που ο ίδιος δίνει χώρο στην έμπνευσή του για να
εκφραστεί και ταυτόχρονα χώρο σε όσους επιθυμούν να εμβαθύνουν στη συνεισφορά
του και να κατανοήσουν την εσωτερική του διαδρομή προς τη δημιουργία. Μα
κομμάτια σαν το μελαγχολικό μα τόσο αναίτιο στιχουργικά Girl on the Sporting news, τερματίζουν κάθε τέτοια
διάθεση. Ίσως η μελωδία και το μυστήριο του τελευταίου να πιάνουν τόπο, αλλά
αδιάφορα, χωρίς να προκαλούν την παραμικρή ένταση...Απογοητευτικό; Πόσο μάλλον μινιμαλιστικές
ορχηστρικές παρεμβάσεις τύπου H, λες και η εξερεύνηση
του κινηματογραφικού -που παρεμπιπτόντως προσεγγίζουν με ιδιαιτερότητα οι Interpol μέσα
από ηλεκτρισμό και συναίσθημα- μπορεί να χωρέσει σε μια άκυρη προτροπή για
αιώρηση διάρκειας 2:38.

Ο Paul Banks αποφάσισε να κυκλοφορήσει
τις προσωπικές του ιδέες, με την εμφανή θέληση να πηγάζουν όλα όσο το δυνατον
περισσότερο από τον ίδιο. Περπάτησε στον ήχο του συγκροτήματός του και
συνδυάζοντας διαφορετικά πράγματα προσπάθησε να περιγράψει πράγματα ήδη γνωστά,
χωρίς φαντασία και όραμα. Ίσως οι αφορμές που τον έκαναν να γράψει τα παλιότερα
κομμάτια να έχουν σβήσει ως δημιουργικές αναμνήσεις, ή όπως προτιμά να μην
ξεχωρίζει το ρόλο του στους Interpol έτσι και να μην επιτρέπει στον εαυτό του να ξεφύγει
όσο θέλει από αυτά που έχει ήδη εκφράσει. Είμαι σίγουρος πως ο καθένας θα
ξεχωρίσει κάποια πράγματα σ'αυτό το άλμπουμ όχι όμως όπως χρειάζεται για να τα
ακολουθήσεις, να τα ψάξεις και γενικά να σε εμπνεύσουν. Έρημος και ανέκφραστος
μας κοιτάζει ο Julian Plenti χωρίς να έχει να πει κάτι ιδιαίτερο, κι αν τυχόν αρχίσει να μιλά για τη
μαγεία της θέας από έναν ουρανοξύστη, εύκολα καταλαβαίνεις ότι πολύ απλά δεν
την έχει δει ποτέ.

Rating: 6.8 / 10
Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

 {youtube}O1aoW6nPUrc{/youtube}