Δεν χρειάζεται βέβαια βιογραφικό σημείωμα ο Karl Bartos, ούτε οι Kraftwerk στους οποίους συνέβαλε τα μέγιστα κατά την περίοδο 1975 - 1990. Αν και θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε για μια ακόμα φορά πως δίσκοι σαν το The Man Machine, που κοσμεί την παγκόσμια δισκογραφία σαν ένα από τα επιδραστικότερα άλμπουμς στην ιστορία της μουσικής και βασικός καταλύτης για την εξέλιξη της electropop, δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν είχε βάλει ο Bartos το χεράκι του.  

Το "Off The Record" δεν είναι ακριβώς καινούριος δίσκος. Πρόκειται για αρχειακό υλικό που εκτείνεται από το 1975 έως το 1993, το οποίο ο Bartos συγκέντρωσε,  μετέφερε και επεξεργάστηκε εκ νέου στον υπολογιστή του. Ουσιαστικά έχουμε μια δουλειά που βασίζεται στο "μυστικό ακουστικό ημερολόγιο" που συντηρούσε ο Bartos κατά τις εργάσιμες ημέρες του στους Kraftwerk και το αποτέλεσμα είναι οικείο μιας και κινείται στα γνώριμα electro pop θέματα των Γερμανών «ρομποτανθρώπων». Ακόμα και το εξώφυλλο προσκολάται σε αυτή την αισθητική, παρουσιάζοντας ένα unhuman προσωπείο του Bartos να κοιτά το κενό.

Το άλμπουμ ξεκινά με το πομπώδες "Atomium", το σινγκλ που προηγήθηκε του δίσκου, με έντονα μπάσα, κοφτά synths και ρομποτικά φωνητικά γεμάτα vocoder. Τραγούδι φόρος τιμής για το εμβληματικό κτίριο των Βρυξελλών που κατασκευάστηκε για το 1958 World's Fair. "Welcome to one of the most emblematic buildings in the world...". Οι συνειρμοί με Kraftwerk αναπόφευκτοι. Το πράγμα όμως θα έλεγα ότι έχει δύο όψεις. Από την μια έχουμε ένα Karl Bartos να αναλώνεται στα περασμένα μεγαλεία του παλιού συγκροτήματος του και από την άλλη να μας δίνει την ευκαιρία να ακούσουμε κάτι ακόμα από την πρωτοποριακή δημιουργική εποχή τους. Και αν αναλογιστούμε ότι οι εναπομείναντες Kraftwerk έχουν να παρουσιάσουν κάτι νέο εδώ και μια δεκαετία, μάλλον με έλκει η δεύτερη όψη του νομίσματος.

Ακολουθεί το γερμανόφωνο "Nachtfahrt", ένα κλασικό electro pop κομμάτι, σάουντρακ νυχτερινών αστικών περιπλανήσεων κάτω από την λάμψη των neon lights... Το ίδιο ευχάριστα ηχεί και το "International Velvet". Μια φουτουριστική ρετρό μπαλάντα που σε ταξιδεύει στο παρελθόν μεταφέροντας τον ακροατή σε πιο glamorous εποχές (κάπου στην Νότια Γαλλία ας πούμε) άλλα που έχει την ικανότητα να λειτουργεί το ίδιο uplifting και σήμερα. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και το catchy "Without A Trace Of Emotion" όπου στιχουργικά ακούμε μερικά cheesy στερεότυπα τύπου "I wish I could remix my life to another beat" αλλά και μια πιο ανθρώπινη πλευρά "Every single day I am here to let you know / Whatever happens to you I won't let go, I won't let go".

Το "Music Ex Machina" που μοιάζει ότι πιο φρέσκο στο δίσκο, είναι βασισμένο σε σύνθεση των Electronic (Bernard Sumner, Johnny Marr), το b-side "Imitation Of Life", κομμάτι στο οποίο είχε συμβάλει και ο Bartos. Ενώ τα "Instant Bayreuth" και "Hausmusik" ηχούν σαν long lost classics άλλων δεκαετιών που για κάποιο ανεξήγητο λόγο βλέπουν τώρα το φως της μέρας.

Η όλη προσπάθεια εδώ δεν εντυπωσιάζει, ούτε προτείνει κάποια μουσική καινοτομία. Είναι όμως άξια προσοχής και εκτίμησης, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Bartos στα 60 του κατορθώνει ακόμη να προωθεί τις ιδέες που τον βοήθησαν να καθορίσει την μουσική πίσω στη δεκαετία του '70. Μπορεί να μην έχει την τελειομανία των Kraftwerk, κάτι που κάνει το αποτέλεσμα πιο απτό, αλλά πιστεύω γενικά ότι το "Off The Record" θα αρέσει σε όποιον συγκινούν οι πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής μουσικής από το Ντίσελντορφ. Το ότι κυκλοφορεί κάτω από το όνομα του Bartos διευκολύνει τα πράγματα, μιας κι έτσι δεν χρειάζεται να υπερ-αναλυθούν τα πάντα.

Rating: 7 / 10
Νίκος Δρίβας