Kasabian - Empire

1. Empire / 2. Shoot The Runner / 3. Last Trip [In Flight] / 4. Me Plus
One / 5. Sun Rise Light Flies / 6. Apnoea / 7. Be My Side / 8. Stuntman
/ 9. Seek And Destroy / 10. British Legion / 11. Doberman

 RCA / 19 September 2006

 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μεγαλύτερος
εχθρός που είχε να αντιμετωπίσει η η δισκογραφική επαναδραστηριοποίηση
των Kasabian ήταν το εχθρικό κλίμα που δημιούργησε η ίδια η συμπεριφορά
της μπάντας. Συγκρινόμενοι με την αυτοκαταστροφική μεγαλοστομία των
Oasis (τους οποίους διόλου τυχαία θεωρούν ινδάλματά τους), οι δηλώσεις
των μελών των Kasabian στο Uncut περί σύγκρισης του νέου δίσκου τους με
αντίστοιχα αριστουργήματα των Led Zeppelin και των Rolling Stones, και
οι απαξιωτικές δηλώσεις τους για πλήθος καλλιτεχνών, από τον Julian
Casablancas και τον Pete Doherty μέχρι τους Automatic και τους Test
Icicles, μπορεί να έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας αρχικά στο πρόσωπό
τους, ουσιαστικά όμως υπερκάλυψαν κάθε αποστασιοποιημένη προσέγγιση στο
καινούριο υλικό τους.

Αν και το Empire ανήκει στην κατηγορία των δίσκων που δύσκολα θα αφήσει
κάποιους ασυγκίνητους, διχάζοντας το κοινό σε πολέμιους και
υποστηρικτές, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καν ένας κακός δίσκος.
Μπορεί η εγωκεντρική συμπεριφορά της μπάντας, που πήρε το όνομα της από
την Linda Kasabian (μέλος της κοινότητας του Charles Manson), να
προκαταβάλει αρνητικά και να τοποθετεί υψηλά τις προσδοκίες των οπαδών
τους, υπερτονίζοντας στην ουσία τις αδυναμίες του δίσκου, υπάρχουν όμως
αναμφίβολα ορισμένες αρκετά ενδιαφέρουσες στιγμές στις έντεκα συνθέσεις
που φέρνει στην επιφάνεια.

Το δεύτερο δισκογραφικό πέταγμα τους
μπορεί να απομακρύνεται από το ανώριμο παιχνιδιάρικο ιδίωμα του πρώτου
δίσκου τους, αφήνει όμως αυθεντικές αποδείξεις του μουσικού ταλέντου
τους. Για πρώτη φορά το κεντρικό ηχητικό τους σύνθημα ταλαντεύεται στο
ψυχεδελικό glam rock των ‘70's, πασπαλισμένο με την αστραφτερή
ασημόσκονη του Gary Glitter, ή όπως περιγράφουν οι ίδιοι οι Kasabian ο
ήχος τους μοιάζει σαν o  "Marc Bolan is smoking crack with Doctor Who".

Δίχως να αποβάλλουν εντελώς τον πειραματισμό με τα keyboards και τις
κιθάρες (ιδίως στο εξαιρετικό «By My Side» και το «Stuntman»), που
πρώτοι τόλμησαν οι Primal Scream, οι Kasabian καταφέρνουν να
ομογενοποίησουν τις ετερόκλητες επιρροές τους, υπογράφοντας τα
ενδιαφέροντα εν δυνάμει singles «Empire» και «Shoot The Runner». 
Η ψυχεδελική προσέγγιση τους μπορεί να προσγειώνεται ανώμαλα στο
«Αpnoea», απόδειξη ότι η μπάντα έχει αρκετό δρόμο να διανύσει για να
μπορεί να αυτοτοποθετείται στο πάνθεον των σύγχρονων μουσικών ηρώων, το
καταληκτικό όμως «Doberman» που μας αποχαιρετά (ένα πομπώδες
Morricone-ικό συνονθύλλευμα που πνίγεται σε λυτρωτικά πνευστά) είναι
τόσο ιδιοφυές, που σκορπά ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες για τον επόμενο
δισκογραφικό σταθμό τους.

Αν και δύσκολα μπορεί κάποιος να προβλέψει την εμπορική και
καλλιτεχνική μετεξέλιξη των αυτοκαταστροφικών Kasabian (εξάλλου μπορεί
και οι Oasis να είχαν μια εντελώς διαφορετική αναγνώριση, αν δεν
υιοθετούσαν την bully συμπεριφορά τους), και δύσκολα μπορεί κανείς να
προεξοφλήσει το επόμενο μουσικό τους στοίχημα, οφείλει πάντως να τους
αναγνωρίσει την τόλμη να εγκαταλείψουν τις ασφαλείς (εμπορικά) εκρήξεις
του άνισου πρώτου δίσκου τους και την προκλητική αυθάδεια του Empire
που προσκαλεί τους πάντες να το αγαπήσουν ή να το απορρίψουν.

Rating: 8  / 10
Βασίλης Παπαευσταθίου

comments & discussion