Kryptic Minds - Can't Sleep

01. Brief Passing / 02. The Things They Left Behind / 03.
Just After Sunset / 04. Fade To Nothing / 05. No More No Less / 06. Can't Sleep
Feat. Alys Be / 07. Alone / 08. Myth / 09. The Fifth / 10. Depth Of Field / 11.
Arcane Feat. Youngsta / 12. A
Glimpse Of Hope / 13. 1000 Lost Cities

1 April 2011 - Black Box

Είναι οι μέρες που ο κόσμος της dubstep -και όχι μόνο-
περιμένει να ακούσει και να βγάλει τα συμπεράσματά του, για την νέα δουλειά του
William Bevan.
Κατά κόσμο, Burial. Μας
έδωσε ένα μικρό δείγμα γραφής του με το 12΄΄ "Street Halo". H όρεξη
μάς έχει ανοίξει για τα καλά με τα τρία κομμάτια που μας παρουσίασε, έτσι η
αναμονή για το τρίτο του άλμπουμ είναι μεγάλη. Η συγκεκριμένη κριτική όμως δεν
γράφει πουθενά Burial,
αλλά Kryptic Minds. Σωστά.
Υπάρχουν όμως κάποια στοιχεία που τους συνδέουν. Οι μουσικές τους είναι
παρεμφερείς και προέρχονται και τα δύο σχήματα από το νοτιοανατολικό Λονδίνο.
Άλλωστε δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάποιον που μένει στο βόρειο μέρος της
πόλης ή στο δυτικό, και να γράφει dubstep. Αν υπάρχει, τότε το κάνει για το φαίνεσθαι και μόνο. Κάποια
άλλη φορά ίσως γράψω δυο λόγια για την ιδιοσυγκρασία αυτής της μουσικής.

Νοτιοανατολικό Λονδίνο λοιπόν. Σαν να λέμε
Millwall, West Ham, Upton Park, Bromley...dubstep. Όταν με το καλό βρεθείτε σε
εκείνα τα μέρη ακούστε το Μyth ή το No More No Less από την τελευταία τους δουλειά. Ίσως δείτε με άλλο μάτι τόσο
την περιοχή, όσο και την συγκεκριμένη μουσική.

Όταν πριν από μία δεκαετία περίπου, οι Brett Bigden και Simon Shreeve ξεκινούσαν της μουσική τους καριέρα, ο ήχος που τους
ενδιέφερε ήταν αυτός της drum n' bass. Φυσικά καθόλου
πρωτότυπο για το παρελθόν όλων των μουσικών της dubstep. Τα σημεία των καιρών τούς
οδήγησαν να καταπιαστούν με αυτό τον ήχο που μπορεί στις μέρες μας να ξενίζει
πολύ κόσμο, αφού έχουν στο μυαλό τους της εύκολη λύση να κατηγορήσουν κάτι
επειδή είναι hype, ή
επειδή είναι τόσο απλό ως μουσική δομή. Επιδερμικές προσεγγίσεις από άμουσους
και αδαείς. Δεν είναι ανάγκη να ασχοληθώ περισσότερο επί τούτου.

Τα διαπιστευτήρια τους οι Kryptic Minds τα είχαν δώσει  πριν από δύο χρόνια με το πολύ καλό ντεμπούτο
τους "One Of Us". Φτάνουμε έτσι στο σήμερα να
ακούσουμε τα 13 κομμάτια -συνολικής διάρκεια 70 λεπτών περίπου- του νέου τους
άλμπουμ "Can't Sleep". 13 κομμάτια!!
Όντως είναι πολλά και ορθώς θα αναρωτηθείτε αν καταντάει βαρετή η ακρόασή του.
Το αντίθετο θα έλεγα. Και δεν το υποστηρίζω ελέω της δήλωσης που έκαναν ότι, με
τη ολοκλήρωση του "Can't Sleep", ενώ είχαν στο
μυαλό τους αρχικά να μειώσουν τον αριθμό των κομματιών, αποφάσισαν να τα
αφήσουν όπως είναι, αφού τους άρεσαν όλα. Ούτε ότι τους ταιριάζει να φτιάχνουν
άλμπουμ αντί singles θα
συμπληρώσουν. Τίποτε από τα παραπάνω. Η δεύτερη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους
είναι ότι πιο βαθύ, πιο σκοτεινό, πιο δυνατό, πιο εγκεφαλικό έχει φτιάξει αυτή
η σκηνή μέχρι σήμερα. Μόνο οι ίδιοι μπορούν να το αλλάξουν αυτό. Επειδή όμως
μας ενδιαφέρει το παρόν, και το παρόν στην προκειμένη περίπτωση λέγεται "Can't Sleep", ας δούμε αν
όντως μένουμε άυπνοι ή μας παίρνει τελικά ο ύπνος.

Στο "One Of Us" με το αποτέλεσμα
χωρίς να είναι καθόλου κακό, ο ακροατής συναντούσε έναν μονοδιάστατο ήχο.
Μπορεί στα πρώτα ακούσματα να ήταν όντως εντυπωσιακός, αλλά από ένα σημείο και
μετά έψαχνες να βρεις τι άλλο θα ακούσεις. Πολύ δύναμη - ελάχιστο συναίσθημα. Δηλαδή
στο "Can't Sleep" υπάρχει και
συναίσθημα; Ακούστε τον επίλογο του άλμπουμ, 1000 Lost Cities, και θα καταλάβετε αμέσως. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό
που βρίθει από μία ατμόσφαιρα που ισορροπεί μεταξύ μουσικής αρμονίας και ατέρμονης
πολυμορφίας. Μπορεί στο συγκεκριμένο κομμάτι οι επιρροές από το "Untrue" των Burial να είναι κάτι παραπάνω
από εμφανείς, αλλά στην καλύτερη ίσως στιγμή του άλμπουμ, The Things They Left Behind, η δύναμη που ξεχύνεται σαν
λάβα καλύπτει -για να μην γράψω ισοπεδώνει- την όποια αμφιβολία για την clubbish πλευρά των Kryptic Minds. Στο single του
άλμπουμ, που είναι και το ομώνυμο κομμάτι, συναντούμε την Alys Be στα φωνητικά, με την οποία είχαν
συνεργαστεί και στο εκπληκτικό Time Flies (κρίμα που δεν βρίσκεται ανάμεσα στα υπόλοιπα
κομμάτια). Η δουλειά που έχει γίνει στο τομέα των ντραμς είναι αξιοθαύμαστη,
και τα μονίμως 140 bpm
δείχνουν το σεβασμό τού γκρουπ προς τις μουσικές τους καταβολές. Υπάρχει ένας
συνεχείς πόλεμος στο "Can't Sleep", μία αέναη σύγκρουση του
άτσαλου με το εκλεπτυσμένο, του συμπαγές με το ρευστό. Αυτή είναι η μαγιά που
έχουν ρίξει μέσα στις νότες οι Brett Bigden και Simon Shreeve. Αυτός ο κυκεώνας συναισθημάτων
άλλοτε ξεσηκώνει, άλλοτε ηρεμεί. Ένα είναι το σίγουρο όμως. «Δεν μπορείς να κοιμηθείς...»

 {youtube}oXi_tHDJUfA{/youtube}