Liars - Sisterworld

01. Scissor / 02. No Barrier Fun / 03. Here Comes All The People / 04. Drip / 05. Scarecrows On A Killer Slant / 06. I Still Can See An Outside World / 07. Proud Evolution / 08. Drop Dead / 09. The Overachievers / 10. Goodnight Everything / 11. Too Much, Too Much

9 March 2010 - Mute records 

Αποτελεί κοινό τόπο, φαντάζομαι, πως στον ομολογουμένως
χονδροειδέστατο χαρακτηρισμό «πειραματικός» στοιβάζονται μουσικές πράξεις τόσο διαφορετικές
ως προς την ουσία τους, που θα ήταν άστοχο να μην επιχειρηθεί, τουλάχιστον, μια
προσέγγιση με σχετικό εύρος κριτηρίων. Αν τώρα απομονώναμε ως τέτοια το
ενδιαφέρον της πειραματικής διαδικασίας και επιπλέον, την αναλογία του με την
εθιστικότητα του αποτελέσματος, μάλλον θα προέκυπταν τρεις κατηγορίες
συγκροτημάτων του είδους. Αρχικά, ο τύπος Animal Collective, που πληρεί επαρκώς το πρώτο κριτήριο, καθώς δεν είναι
δύσκολο για κάποιον με καλή προαίρεση να εκτιμήσει τις πολυεπίπεδες συνθέσεις
του «Merriweather Post Pavilion»,
παραμένει, όμως, εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον θα θυμάται έστω και ένα
τραγούδι μετά το πέρας της ακρόασης, ακόμα κι αν δεχτεί ότι αυτοί οι
επιβεβλημένοι πρωτοπόροι κατόρθωσαν μετά από καμιά δεκαπενταριά εξουθενωτικές
κυκλοφορίες να ηχογραφήσουν ένα δίσκο-ορόσημο για το μέλλον του «εναλλακτικού»
ήχου. Η δεύτερη κατηγορία αφορά όσους αποπειρώνται να πετύχουν και τους δύο
στόχους και αποτυγχάνουν με την ίδια μεγαλοπρέπεια στην κάθε περίπτωση, με πιο
πρόσφατο παράδειγμα τους These New Puritans,
οι οποίοι απορροφημένοι με τις «δανεικές» αναζητήσεις τους δεν προλαβαίνουν να
στήσουν τα μεταμφιεσμένα hitάκια
που στην πραγματικότητα ονειρεύονταν. Από την τρίτη κατηγορία, τέλος, έρχεται
το νέο άλμπουμ των Liars,
το οποίο ισοπεδώνει τα όρια των κριτηρίων μέσα από το ατέλειωτο κάψιμό του,
τοποθετώντας την εθιστικότητα ακριβώς εκεί που ξεκινούν οι πειραματικές του
εξάρσεις. 

Δεν υπάρχει, βέβαια, κάποια έκπληξη εδώ. Οι Liars ανέκαθεν
επιδείκνυαν συνέπεια ως προς το παραπάνω στοιχείο, κάτι που σε συνδυασμό με την
αξιοζήλευτη ασυνέπειά τους προς έναν συγκεκριμένο ήχο, τους έχει από καιρό καταστήσει
μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις σύγχρονων συγκροτημάτων. Το
υποψιαζόμασταν όταν στο αριστουργηματικό ντεμπούτο τους περνούσαν από το
παραμορφωτικό τους φίλτρο τις προσταγές των Gang Of Four, προσφέροντας μια προκαταβολική κοροϊδία στον post-punk revival παροξυσμό
που θα ακολουθούσε, σιγουρευτήκαμε με το χαοτικό μεγαλείο του «Drum's Not Dead» και πλέον απλά το
επιβεβαιώνουμε με κάθε νέο τους πόνημα.

Το «Sisterworld»
φαίνεται αρχικά να συνεχίζει ορισμένους ηχητικούς και θεματολογικούς
προσανατολισμούς του προηγούμενου «Liars», πράγμα καθόλου σύνηθες για διαδοχική κυκλοφορία του
συγκροτήματος. Όμως, αυτή τη φορά δεν είναι η κατάβαση στην εφηβεία η αφορμή
για την εκ νέου επεξεργασία των μουσικών τους καταβολών και οι ανάγκες για φυγή
και αναζήτηση του εαυτού τώρα διοχετεύονται, διόλου κατευνασμένες, σε νέες
κατευθύνσεις. «We're interested
in the alternate spaces people create in order to maintain identity in a city like
L.A. Environments where outcasts and loners celebrate a skewered relationship to
society», δήλωνε η μπάντα μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ. «Sisterworld is Liars' own space», συμπλήρωνε το δελτίο τύπου
και αν ισχύει έστω και στο ελάχιστο, πρόκειται για έναν απολαυστικά
κατεστραμμένο χώρο.

Στο εναρκτήριο «Scissors» ο Angus Andrew ξεκινά να τραγουδά σαν ένας υπέρμετρα μαστουρωμένος Cave (ή χωρίς πλεονασμούς σαν
τον Cave μια δεκαετία πριν) με συνοδεία αέρινων χορωδιακών φωνητικών μέχρι
που ο καθησυχαστικός κιθαριστικός ορυμαγδός στο 1:40 φέρνει τα πράγματα στη
θέση τους: «I dragged her body to the parking lot/....Just then I began to quiver/when I saw her blinking eye/she was alive». Το «No Barrier Fun»
που ακολουθεί θα ήταν το ιδανικό υπόγειο single του δίσκου, ένα λιγότερο αρρωστημένο «It Fit When I Was A Kid», ενώ στο «Here Comes All The People» λοξοκοιτούν
διακριτικά προς τους Floyd
του «Α Saucerfull Of Secrets»,
χωρίς, ασφαλώς, να φαίνονται διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τις διαστροφικές
τους τάσεις. Τις τελευταίες διατηρούν και στο «Scarecrows On A Killer Slant», όπου ο Angus εξαντλεί τα ουρλιαχτά
του και στο τέλος παραδίδεται με τη βοήθεια των υπολοίπων σε εκτάσεις φωνηέντων
και επιφωνήματα, παραδόξως κάθε άλλο παρά αφελή κάτω από το εκρηκτικό ριφάκι-
παράφραση των Dead Kennedys.
Το μόνο κομμάτι που θα μπορούσε να λειτουργήσει παρενθετικά στην επίμονη
αποστροφή τους προς οτιδήποτε θα ακουγόταν συμβατικό, το «Too Much, Too Much», τοποθετείται περιέργως
στο κλείσιμο του άλμπουμ, αλλά η εμμονοληπτική επανάληψη του «I am dead...», με το οποίο σβήνει, αφήνει την αναγκαία μετέωρη
αίσθηση και ολοκληρώνει κατάλληλα το πέμπτο επιτυχημένο εγχείρημα των Liars.    

Ο Angus Andrew
ομολογούσε σε μια συνέντευξή του ότι το μυστικό αυτής της επιτυχίας είναι ότι
«απλά δεν ξέρουν πώς να το κάνουν». Αλλά μετά από μια δεκαετία κυκλοφοριών που
συναρπάζουν με υπολογισμένα διαφορετικό τρόπο η καθεμία, μπορεί κανείς με
ασφάλεια πλέον να μην εμπιστεύεται τις ομολογίες των συγκεκριμένων ψευτών. Και
παρόλο που το «Sisterworld»
δε διαθέτει την αφοπλιστική ωμότητα του «They Threw Us All In A Trench...» ή τη μηδενιστική αοριστία του «Drum's Not Dead», γεγονός παραμένει ότι ελάχιστες παρόμοιες προσπάθειες
σήμερα διαθέτουν τις γνήσια καμένες αρετές του. 

Rating: 8 / 10
Παναγιώτης Πουλάκης

 {youtube}_ZzjH8vWOfI{/youtube}