Loscil - Endless Falls

1. Endless Falls / 2. Estuarine / 3. Shallow Water Blackout / 4. Dub For Cascadia / 5. Fern And Robin / 6. Lake Orchard / 7. Showers Of Ink / 8. The Making Of Grief Point
 

1 March 2010 - Kranky

Δεν
γνωρίζω την σχέση σας με την βροχή, αλλά ασφαλώς υπάρχουν κάποια πράγματα που
μπορούν να μας κάνουν να την δούμε με διαφορετικό μάτι και ποιος ξέρει, ύστερα
από την ακρόαση του Endless Falls να την αγαπήσουμε κιόλας. Τα φυσικά φαινόμενα, αλλά
και η τοπογραφία, παίζουν έναν σημαντικότατο ρόλο στην σύνθεση τής μουσικής και
όχι μόνο. Η ιδιοσυγκρασία, ο τρόπος συμπεριφοράς, μερικές φορές και ο τρόπος
που σκεφτόμαστε είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα δύο παραπάνω στοιχεία. Στην
προκειμένη περίπτωση ο Scott
Morgan, μεγαλωμένος στο Βανκούβερ του Καναδά, έχει ζυμωθεί
τόσο από το περιβάλλον, όσο και από την μουσική πόλη που μεγάλωσε.

Το
Endless Falls
είναι το 5^ο άλμπουμ του, το οποίο, όπως και τα προηγούμενα, βρίσκει
την μουσική του στέγη για μία ακόμη φορά, στην εταιρεία από τον Σικάγο, που
ακούει στο όνομα Kranky. H μουσική πορεία
του Morgan με τους Loscil
ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας -αν και από τα τέλη των 90's συμμετέχει
ως ντράμερ σε ένα indie σχήμα με τον όνομα Destroyer- όπου όλες του οι δουλείες διακρίνονται από την
μεστότητα του ήχου, ένας ήχος που δεν πολυαλλάζει, αλλά δεν γίνεται βαρετός σε
καμία περίπτωση. Σε αυτή την τελευταία δουλειά, ίσως φανεί μία στροφή του
καλλιτέχνη να εμπλουτίσει τις συνθέσεις του και με άλλα στοιχεία, αν και εδώ θα
ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιηθεί το ρήμα διανθίζω για να τονιστεί, αυτό που
επιχειρείται στον επίλογο του άλμπουμ με το The Making
Of Grief Point. Εδώ φαίνεται η διάθεση για
κάποιες αλλαγές στο μέλλον, που μπορεί βέβαια να μην σημαίνουν και τίποτα και
απλά να ήταν μια εξωτερίκευση κάποιων συναισθημάτων του συνθέτη, που αποδόθηκαν
με έναν αφηγηματικό χαρακτήρα, σε μορφή μονολόγου, ο οποίος και μας φέρνει
ασυναίσθητα στο μυαλό, το Melt Inside των Yellow6 και την Ally Todd, τη
θέσης της οποίας εδώ έχει ο Daniel
Bejar -επίσης μέλος των Destroyer.

Όπως
κάθε ambient σχήμα που σέβεται την μουσική που πρεσβεύει, έτσι και
οι Loscil, δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, αν και
βέβαια, στην συγκεκριμένη μουσική η γραμμή που χωρίζει ένα κομμάτι από το να
χαρακτηριστεί βαρετό ή αριστούργημα, είναι πολύ λεπτή. Ευτυχώς οι δουλείες των Loscil δεν
χαρακτηρίζονται επ' ουδενί βαρετές. Το Endless Falls με
την απλότητα του σε μεταφέρει στο παγωμένο Tromso κάνοντάς σε να σκεφτείς ενδόμυχα και να βιώσεις την
απολυτότητα σε ένα μέρος που απλά είσαι μόνος σου. Στην συνέχεια θα βρεθείς στα
midlands της
Αγγλίας για να χαθείς στο απέραντο πράσινο και τέλος να επιστρέψεις εκεί που
βρίσκεσαι ή εκεί που θα ήθελες να βρίσκεσαι. Μεταφράζοντας μουσικά την διαδρομή
Tromso με τα midlands, τα
ονόματα που κρύβονται πίσω από τις δύο αυτές γεωγραφικές περιοχές, είναι αυτά
των Biosphere και
του Chris Herbert. Αναμφισβήτητα
δεν είναι μόνο αυτές οι επιρροές του Scott Morgan, θα μπορούσα κάλλιστα να
αραδιάσω μία λίστα με ονόματα που να ξεκινούν από τον Fennesz και
φτάνουν στον William Basinski, όμως τόσο ο ήχος των Biosphere, όσο και αυτός του Herbert, προσεγγίζουν περισσότερο αυτό που περισσότερο
διαισθητικά και λιγότερο ακουστικά θα νιώσει ο ακροατής.

Και
επανέρχομαι στο θέμα της βροχής, την οποία ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει με
τον δικό του τρόπο. Το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι ένα παράθυρο στην βροχερή
καθημερινότητα του ανθρώπου, ένα παράθυρο που μπορεί ο καλλιτέχνης να βλέπει
αυτό που απεικονίζεται, η ερμηνεία του ωστόσο και κυρίως η ατομική θέαση του να
δημιουργεί σε μερικές περιπτώσεις μία αμφιθυμία για το συναίσθημα της βροχής
που ενσταλάζει στις ψυχές μας, με τον ρόλο του οχήματος να έχει η μουσική του Endless Falls.

Νίκος Τσίνος

 {youtube}62Fc2DOqd2I{/youtube}