Έφτασε η στιγμή για τον Lumiere Brother να κυκλοφορήσει τον δεύτερο δίσκο του. Περίπου 4 χρόνια μετά το ντεμπούτο του (ως Lumiere Brother) το πρώην μέλος των Serpentine επιστρέφει με το "Twenty One".  Ο Lumiere Brother είναι μια περίεργη περίπτωση τραγουδοποιού. Ενώ μουσικά θα μπορούσε να είναι στα ίδια επίπεδα αναγνωρισιμότητας με καλλιτέχνες όπως η Μαριέτα Φαφούτη για παράδειγμα, κάτι οι επιλογές του να κάνει ελάχιστες εμφανίσεις, κάτι τα μεγάλα διαστήματα που αφήνει μεταξύ των κυκλοφοριών του, τον εντάσσουν σε μια δική του κατηγορία.  Αυτό μπορεί να είναι καλό για τον ίδιο ως καλλιτέχνη, όμως ίσως  είναι κρίμα να μη μαθαίνει περισσότερος κόσμος το όνομα του. 

Το "Twenty One" λοιπόν κυκλοφορεί από την Inner Ear και αποτελείται από δώδεκα κομμάτια. Την αρχή κάνει το γρήγορο και κατά διαστήματα επικό "A Sign On Your Back" το οποίο λειτουργεί (και λόγω της μικρής του διάρκειας) ως εισαγωγή δίνοντας τη σκυτάλη στο πολύ όμορφο "Beauty and the List" του οποίου οι στίχοι ταιριάζουν απόλυτα με το εισαγωγικό του sample (από κάποια καλλιστεία του Ohio υποθέτω!). Στη συνέχεια μπαίνει το, πιο ήπιων τόνων,  "Behind You" που θυμίζει Βρετανική μπάντα αρχών της δεκαετίας του 2000. Ένα πραγματικά εξαιρετικό τραγούδι. Τα  "Between the Lines" και "Compass" κινούνται σε αρκετά πιασσάρικα επίπεδα και κρατάνε υψηλά τον πήχη που έχει θέσει ο Lumiere Brother όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις αλλά και την έξυπνη δομή (που ίσως σαν μόνο αρνητικό να λέγαμε πως επαναπαύεται πολλές φορές σε συγκεκριμένες φόρμουλες). Πέραν του πιάνο το οποίο αποτελεί και το βασικό όργανο στα τραγούδια του δίσκου, την εμφάνιση τους κάνουν και κάποιες απλές κιθάρες αλλά και φυσαρμόνικες οι οποίες δένουν τρομερά με τα πολύ "συμπαγή" τύμπανα. Στα υπόλοιπα 2 τραγούδια μπορούμε να πούμε πως ο δίσκος κάνει μια μικρή "κοιλιά" καθώς πέφτουν λίγο και οι εντάσεις μέχρι το τέλος του "Somewhere in Berlin" όπου κάνουν την εμφάνιση τους τα synths τα οποία δίνουν μια άλλη διάσταση στο κομμάτι και σε αναγκάζουν να επαναφέρεις την προσοχή σου στον δίσκο. Το ομώνυμο του άλμπουμ όπως και το "White Walls" δεν έχουν αυτό το "κάτι" που βρίσκεις στα υπόλοιπα κομμάτια, όμως δεν είναι κουραστικά στο άκουσμα. Πολύ καλή επιλογή το "Who will Guide you" για προτελευταίο τραγούδι του LP μιας και ανεβάζει τους τόνους και αφυπνίζει έπειτα από 2 σχετικά αργά κομμάτια δινοντας τη θέση του στο τελευταίο "You and your Golden Clock". Το μόνο κομμάτι του δίσκου που ίσως να έχει γραφτεί πάνω σε γραμμές κιθάρας και όχι σε πιάνο. Οι ακουστικές κιθάρες αναλαμβάνουν τον ρυθμό ενώ τα πλήκτρα γεμίζουν με μελωδία τον ελεύθερο χώρο. Ένα πραγματικά όμορφο τραγούδι το οποίο κλείνει ιδανικά το "Twenty One". 

Σε γενικές γραμμές μιλάμε για έναν δίσκο που αδικείται για δύο λόγους. Την εποχή που κυκλοφόρησε αλλά και τη καταγωγή του καλλιτέχνη. Εάν ο συγκεκριμένος δίσκος είχε κυκλοφορήσει μια δεκαετία πριν από Βρετανό καλλιτέχνη, ίσως να είχε και μια άλλη τύχη. Ο Lumiere Brother δίνει στον ακροατή ένα μεστό αποτέλεσμα με πολύ προσεγμένες ενορχηστρώσεις και πιασάρικα τραγούδια. Με μία μικρή δόση υπερβολής, μπορούμε να πούμε πως το "Twenty One" θα μπορούσε να είναι το ιδανικότερο comeback που δεν έκανε ποτέ ο Badly Drawn Boy.