Θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση οι Μ83 ή απλά να χαράξουν έναν μοναχικό δρόμο στον κυνικό κόσμο της μουσικής; Δεν νομίζω... Αλλά και γιατί να το κάνουν άλλωστε; -ρητορικό το ερώτημα. Ο Anthony Gonzalez είχε δηλώσει ότι σε αυτά τα τρία τελευταία χρόνια που ετοίμαζε την νέα του δουλειά, το αποτέλεσμα θα είναι επικό! Δεν τις ξεστομίζουμε τόσο εύκολα τέτοιες λέξεις άνθρωπέ μου, εκτός και αν εννοείς ότι επειδή το νέο άλμπουμ σου αποτελείται από 22 κομμάτια, δικαιούται και το τίτλο αυτό. Τέλος πάντων, δεν θα κολλήσουμε εκεί. Εσύ κάνεις κουμάντο στους Μ83 και μπορείς να λες και ό,τι θέλεις.

Οι Μ83 έχουν χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και ασφαλώς αναγνωρίσιμα, shoegaze σχήματα τα τελευταία χρόνια. Πολύ λογικό. Αφού με τέτοιες κυκλοφορίες που έχουν θα ήταν αδικία να μην έχει αναγνωριστεί από τους απανταχού οπαδούς η καλλιτεχνική τους προσπάθεια. Για την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ -και λόγω και του παρελθόντος- οι απαιτήσεις του αδηφάγους shoegazer κοινού έχουν αυξηθεί. Οι Μ83 το γνωρίζουν και έτσι έγραψαν 22 κομμάτια, να τρώει ο οπαδός και να μην χορταίνει. Σεβόμενοι την σκηνή που τους αντιπροσωπεύει επέλεξαν και έναν τίτλο και ένα εξώφυλλο μούρλια για το είδος. Να ‘σου λοιπόν το "Hurry Up, We ‘re Dreaming". Αλλά επειδή πλέον οι ορίζοντές μας έχουν διευρυνθεί και δεν μπορούμε να ακουγόμαστε όπως στο Run Into Flowers κάλεσε και την Zola Jesus, το νέο hype στην underground σκηνή, αφού ακροβατεί -ή δεν ξέρει πού πατάει;- ανάμεσα στο Goth Rock και στο Experimental- και μην ξεχάσεις να έχουμε και τον κιθαρίστα των Medicine (αυτό δεν το είπα εγώ, αλλά το φώναξε ο Gonzalez στην δικιά του, που παίζει και πλήκτρα άμα λάχει). Και επειδή είμαστε και στην εταιρεία που οι σόλες των παπουτσιών του Fletcher έχουν λιώσει άπειρες φορές στους διαδρόμους της, δεν παίρνουμε και τον παραγωγό των Beck, NIN, Goldfrapp; Τέλεια έτσι; Super σου λέω... Hi5!!! (μα καλά, πού χάθηκαν αυτές οι κοπέλες... τςτςτςτς).

Για να έχουμε και ένα καλό ερώτημα. Gonzalez αγόρι μου, πού απευθύνεται αυτό το άλμπουμ; Γιατί κάτι για όνειρα μας έλεγες στις συνεντεύξεις που προηγήθηκαν, ότι το κάθε ένα κομμάτι είναι ένα από αυτά, όταν ήσουν παιδάκι, όταν ήσουν έφηβος και τώρα που είσαι 30άρης. Έλα, πες τώρα. Οι δυο μας είμαστε και οι αναγνώστες του postgave.gr. Τι όνειρο είδες; Απευθύνεται σε αυτούς που σε ακούνε από το ξεκίνημα; Σε αυτούς που σε μάθανε με το "Saturdays = Youth"; Ή απευθύνεται σε ένα νέο κοινό; Και όταν γράφω νέο κυριολεκτώ. Ηλικίες 12 - 15. Αν είναι το τελευταίο πάω πάσο. Με γεια σου και χαρά σου και άντε του χρόνου να σε δούμε στα Mad Video Music Awards -την special guest την βάζουμε εμείς, μην διανοηθείς να φέρεις την Zola Jesus, θα σκιαχτεί το μάτι της Κοκκίνου και μετά ποιος αντέχει την Βίσση που θα θέλει να μοιάσει στην I-Zola... Άσ' το, σου έχουμε την Τάμτα.

Προσπαθώ να σοβαρευτώ, αλλά μου είναι δύσκολο. Βλέπετε τώρα ακούω το Claudia Lewis και νομίζω ότι ακούω ένα από εκείνα τα αδιάφορα 80's κομμάτια που έπαιζε το Μουσικόραμα -όχι και όλα βέβαια- κάτι σαν τους Level 42. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μας είχε ανοίξει και η όρεξη με το single Midnight City που έχει την συνταγή του επιτυχημένου Kim & Jessie. Aν και ένα ψιλοσόκ το πέρασα και με αυτό αφού μετά τα ελπιδοφόρα πρώτα λεπτά, έκανε ντου ο Michel Cretu με το σαξόφωνο επ' όμου και τα έκανε όλα λίμπα. Στο Reunion, που θεωρείται από τα καλά κομμάτια του άλμπουμ, ο Gonzalez φωνάσκει. Τι έπαθε τούτος εδώ και φωνάζει; Και πού την είχε τέτοια φωνή τόσα χρόνια; Πού είναι αυτό το μελαγχολικό παιδί που όλοι αγαπήσαμε στα προηγούμενα άλμπουμ; Ένα κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο "Before The Dawn Heals Us" είναι το This Bright Flash. Ένας συνδυασμός Teen Angst και Car Chase Terror, ενώ από το δεύτερο cd, το Fountains, μας θυμίζει γεμάτο μελαγχολία την αθωότητα αυτού του γκρουπ, που δυστυχώς όμως στο "Hurry Up, We‘re Dreaming" αναζητείται εις μάτην.

Το άλμπουμ φυσικά εισπρακτικά δεν το φοβάμαι. Ας είναι καλά το μοναστήρι. Εμ συγγνώμη φίλτατε αναγνώστη, οι απανταχού πιστοί ήθελα να πω. Δεν βλέπετε τι γίνεται με μερικούς από αυτούς; Ό,τι και να βγάλουν οι Depeche Mode, ό,τι και να γράψουν οι Vnv Nation, ό,τι κυκλοφορήσουν οι Running Wild, αυτοί -οι πιστοί καλέ, τι ποιοι;- θα σταθούν αγέρωχα υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά του συγκροτήματος. Αν είστε απ' αυτούς, τρέξτε να ρίξετε τον οβολό σας και να προμηθευτείτε το άλμπουμ. Αν δεν είστε όμως απ' αυτούς, απλά προσπεράστε.