M83 - Saturdays=Youth

01.You, appearing  02.Kim and Jessie  03.Skin of the Night  04.Graveyard Girl  05.Couleurs 
06.Up!  07.We Own The Sky  08.Highway of Endless Dreams  09.Too Late 
10.Dark Moves of Love  11.Midnight
Souls Still Remain

15 April 2008 / Mute Records 

Ελάχιστοι θα διαφωνήσουν ότι τα περισσότερα νεαρά
συγκροτήματα σήμερα μπορεί άνετα να τα παρομοιάσει κανείς με διάττοντες
αστέρες. Χωρίς να το αξίζουν αυτό απαραιτήτως, η καλλιτεχνική ζωή τους (ή
περίοδος της δόξας τους ή βάλτε όποιον προσδιορισμό θέλετε...) μετριέται στην
πλειονότητα των περιπτώσεων σε milliseconds. Μπορεί αυτό να ακούγεται κοινότυπο,
ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που ο καθένας έχει “γκρινιάξει” για την έλλειψη
κάτι καινούριου και συναρπαστικού που να συνδυάζεται όμως με ευρεία αποδοχή (σε
ελεύθερη δυνατή μετάφραση, να αφήνει ευχαριστημένα διαφορετικά ακροατήρια). Το
“κενό” αυτό εργολαβικά και με απόλυτη συνέπεια καλύπτουν για σχεδόν μία
πενταετία οι Μ83 – ή αλλιώς το όχημα του Γάλλου Anthony Gonzalez. Ξεκινώντας το
2001 με το ομώνυμο ντεμπούτο τους το οποίο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, άγγιξαν
δυσθεώρητα επίπεδα αποδοχής και αναγνώρισης με το -ομολογουμένως-
αριστουργηματικό Dead Cities, Red Seas and Lost Ghosts το οποίο σήμανε
την έναρξη της συνεργασίας τους με τη Mute. Το Before the Dawn Heals
Us του 2005 μπήκε στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς,
γεφυρώνοντας την ηλεκτρονική μουσική, τα post-οτιδήποτε ιδιώματα, τη dream pop,
το shogaze... Μάλλον δικαιολογημένη η αδημονία των μουσικόφιλων για το νέο τους
άλμπουμ (η κυκλοφορία Digital Shades vol. I του 2007 ήταν ιδιαίτερη και
δεν της δόθηκε, μοιραία, η πρέπουσα προσοχή...), μαζί με την αγωνία για την
πορεία που θα ακολουθούσε η δουλειά του συμπαθούς κυρίου Gonzalez.

Ωστόσο οι Μ83 με το Saturdays=Youth δείχνουν ότι αν
το ταλέντο περισσεύει, είναι σχετικά εύκολη υπόθεση να ανταποκριθεί κανείς σε
όλες τις απαιτήσεις. Με την “πολυτέλεια” του να διαθέτουν ένα αναγνωρίσιμο στυλ
γραφής, μειώνουν λίγο ακόμα τον θόρυβο και τις ταχύτητες και δίνουν περισσότερο
έδαφος στην  “ονειρική” πλευρά τους,
τη  μελωδία και την υποδειγματική κάλυψη
με φωνητικά. Το μαγευτικά υπνωτιστικό Up! θα μπορούσε να είναι ο
καλύτερος εκπρόσωπος αυτής της προσπάθειας, η οποία μπορεί να φαντάζει στις
πρώτες ακροάσεις ως το πρώτο σοβαρό δείγμα ότι το γκρουπ βαδίζει προς την
ωριμότητα και άρα ως πρώτο στοιχείο συμβιβασμού εμφανίζεται η υιοθέτηση μίας
πιο ήρεμης και ταυτόχρονα “ασφαλούς” μουσικής προσέγγισης. Δεν ανταποκρίνεται
όμως η εικόνα αυτή στην πραγματικότητα. Μέσα από ένα πλήθος υποψήφιων singles, η
επιλογή του σχεδόν εννιάλεπτου Couleurs κρίνεται τουλάχιστον
παρακινδυνευμένη, πλην όμως 100% ενδεικτική της εξαιρετικής περιόδου που
διανύει η μπάντα. Πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό κομμάτι-κομψοτέχνημα, ρυθμικό
και ταξιδιάρικο όσο πρέπει με απίστευτη ηχητική ποικιλία και βάθος παραγωγής,
το οποίο ακόμα και μόνο του μπορεί να σβήσει τα όποια παράπονα για την -όποια-
μείωση στα γκάζια. Χωρίς αυτή η μείωση να σημαίνει ότι εκλείπουν τα
“παραδοσιακά” τους ηχοχρώματα. Τα We Own The Sky και Highways of
Endless Dreams θα αποτελούσαν highlights σε οποιαδήποτε προηγούμενη δουλειά
τους και φέρουν φαρδύ-πλατύ το logo των Μ83 – αρκεί να έχεις  ακούσει μία φορά οποιοδήποτε άλμπουμ τους για
να αναγνωρίσεις τον ήχο των πλήκτρων τους και την κλιμακούμενη δομή των
κομματιών. Συν του ότι το Dark Moves of Love θα αποτελούσε το ιδανικό
κλείσιμο του Before the Dawn...

Και ποια είναι τελικά
η καινοτομία του άλμπουμ σας, κύριε Gonzalez; Δεν είναι και τόσο δύσκολη η
απάντηση. Πάντα ήταν εμφανείς οι shoegaze καταβολές των Μ83, πλέον όμως
εκφράζονται στην πιο πλήρη και λειτουργική μορφή τους και πραγματοποιούν μία
θριαμβευτική  είσοδο στον 21ο αιώνα.
Πλέον ακούγονται πιο “dreamy” από ποτέ και με τραγούδια όπως το συγκινητικό Graveyard
Girl και το επιτηδευμένα αθώο και παιδικό Kim and Jessie δείχνουν
ότι αυτή η προσέγγιση τους ταιριάζει πολύ. Τα τραγούδια ακούγονται πιο
ανθρώπινα και εσωστρεφή και η συναισθηματική ένταση δε λαμβάνει πλέον τη μορφή
εκρήξεων αλλά χρωματίζει διακριτικά την κάθε νότα, προσδίδοντας μία συνοχή και
ομοιογένεια η οποία καθιστά το άλμπουμ ανθεκτικό σε πάρα πολλές ακροάσεις. Το
συμπαγές σύνολο που δημιουργούν οι αιθέριες φωνές πάνω στο φροντισμένο -σε
βαθμό παρεξηγήσεως- ηλεκτρονικό υπόστρωμα αντέχει σε οποιαδήποτε μορφή κριτικής
– καλόβουλης και μη. Όσο ελκυστική και αν ακουγόταν η ιδέα της αναβίωσης της
χειμαρρώδους δόξας του Dead Cities, Red Seas and Lost Ghosts και η
επιστροφή στις παλιές-καλές ταχύτητες, ο Anthony Gonzalez μας προσκαλεί σε μία
ακόμα πτήση στη μουσική του πραγματικότητα, αυτή τη φορά όχι όμως με τζετ αλλά
με κάτι που φέρνει πιο πολύ σε αερόστατο. Κρίνοντας από την ποιότητα του
οχήματος και την εμπειρία του ως πιλότο, θα ήταν αγένεια να του αρνηθεί κανείς
να συνταξιδέψει...

Το όνομα Μ83
δεν έχει να κάνει με κάποιον αυτοκινητόδρομο αλλά προέρχεται από τον γαλαξία
Messier 83 που βρίσκεται 15 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας και στον οποίο,
σύμφωνα με τις εγκυκλοπαίδειες, έχουν παρατηρηθεί 6 σούπερ-νόβα εκρήξεις. Να
είναι άραγε αυτό κάποια “κοσμική” προοικονομία για τα επόμενα άλμπουμ;
Μακάρι... το διάστημα τους ταιριάζει, ούτως ή άλλως,  και το στοίχημα που έχουν βάλει είναι εώς
τώρα κερδισμένο. Ας μας λύσει όμως κάποιος μία απορία: Από πότε το Gonzalez
έγινε γαλλικό όνομα;

Rating: 8,2 / 10
Κωνσταντίνος Γούλας

M83 - Graveyard Girl video

 {youtube}gY8iy8S0S4w{/youtube}