...και νομίζω ότι αν άλμπουμ ήταν σημεία στίξης, θα ήταν το θαυμαστικό και το ερωτηματικό. Όπως είπαμε και λίγους μήνες πριν, η live εμφάνιση των Mani Deum ξεπέρασε κάθε προσδοκία και εν μέρει τις εκτελέσεις του cd. Τα θέματα του debut album είναι η αγάπη, η προδοσία της, η εκδίκηση λόγω αυτής, η πίστη στους ανθρώπους, στις ενέργειές τους αλλά και η θρησκευτική πίστη και εξαπάτηση... ? Γενικά κυριαρχούν τα αρνητικά συναισθήματα, η μελαγχολία για πράγματα που υπήρξαν και αποδείχτηκαν ανάξια προσοχής και η οργή. Το άλμπουμ είναι σύμβολα, είναι κατάθεση ψυχών, είναι προσπάθεια, είναι απόπειρα εξιλέωσης και μια δήλωση με πολλαπλό και πολύπλοκο περιεχόμενο. Σίγουρα λοιπόν δεν είναι μόνο μουσική...

1. Μουσική από φωνές, πιάνο, βιολί, κιθάρες, μπάσο, κρουστά, μελόντικα, glockenspiel, μπουζούκι, theremin, drums και συναίσθημα...

Οι Mani Deum έχουν ακούσει πολλή μουσική. Αυτό είναι σαφές από το πολύμορφο μελωδικό ύφος των κομματιών που περιέχει το άλμπουμ τους και είναι προς τιμήν τους. Έχουν επηρεαστεί από όλα τα ακούσματά τους, από διάφορους ερμηνευτές ενώ έχουν δουλέψει πολύ δικά τους στοιχεία ερμηνείας και ύφους ώστε να αναπτύξουν ένα προσωπικό και ιδιαίτερο στυλ. Προς μεγάλη και θετική μου έκπληξη, φαίνεται πως η ελληνική ροκ μουσική έχει αφήσει ένα διακριτό ίχνος στη μουσική τους έκφραση. Παράλληλα συμπεραίνω ότι έχουν ξεπεραστεί διάφορες αγκυλώσεις άλλων γκρουπ του είδους, οι οποίες βασίζονται στην πεποίθηση ότι ορισμένα μουσικά όργανα δεν ταιριάζουν με κάποια είδη μουσικής. Ελάχιστες μπάντες θα τολμούσαν να δημιουργήσουν μια θέση για μπουζούκι σε αυτή τη ‘βρώμικη' ροκ, infected folk ‘n roll' μουσική.  Είναι προς τιμήν τους αυτή η μουσική ωριμότητα, ιδίως σε μια εποχή που οι αφορισμοί κυριαρχούν.

Το άλμπουμ αυτό ξεκινά στον απόηχο κομματιών των Current 93 (πολύ εύκολα φανταζόμαστε τη χροιά του David Tibet στα ‘Infected Kittens' και ‘Wave Goodbye'), Ordo Rosarius Equilibrio, Sieben, Spiritual Front, Death In June, Band of Holy Joy, ενώ κάνει εκπληκτικές και καλά δουλεμένες συνθετικά ‘στάσεις', από την ελληνική ροκ (σε σημεία με παραπέμπει ευθέως στο Γιάννη Αγγελάκα, τη Μελίνα Κανά και το Θανάση Παπακωνσταντίνου). Από μουσικής πλευράς, κομμάτια όπως το ‘The Cat and the Crow', ‘I feel the vibrations of earth' ανήκουν σίγουρα πλέον στα αγαπημένα μου ενώ το ‘Nemesis' με παραπέμπει ευθέως στο ‘Fishwives' των Band of Holy Joy στιχουργικά.

Όσον αφορά στα μουσικά όργανα και τη σύνθεση, ξεχωρίζει ο Matt Howden στο βιολί, ο Μπάμπης στο μπουζούκι και ο Πάνος στο thelemin το οποίο δημιουργεί ένα εξωκοσμικό βάθος στην όλη συναισθηματική φόρτιση των στίχων και των φωνών. Με μπέρδεψε λίγο η ηχογράφηση του πιάνου σε ορισμένα σημεία γιατί μου δημιούργησε ένα ερωτηματικό του κατά πόσο ο ήχος που άκουγα οφειλόταν μόνο στη σχετική έλλειψη μελέτης της ταχύτητας των συγκεκριμένων σημείων ή/και στον τρόπο ηχογράφησής του.

2. Οι στίχοι

Πριν συνεχίσω θεωρώ ότι πρέπει να σπεύσετε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, να αγοράσετε το άλμπουμ και αφού το ακούσετε να κάνετε μια απλή ανάγνωση των στίχων για να νιώσετε τη συναισθηματική τους βαρύτητα. Οι καταστάσεις που περιγράφονται έχουν επενδυθεί με έναν ορατό σχεδόν μανδύα που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το νόημά τους ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Προσωπικά είμαι σχεδόν βέβαιη ότι βασίζονται σε αληθινά γεγονότα... Παράλληλα υπάρχει ένα στοιχείο που με μπερδεύει σε κάθε ακρόαση και το οποίο σε συνδυασμό με ορισμένα άλλα, δε μου άρεσε. Αναφέρομαι σε φράσεις (σε όλα τα κομμάτια) που παραπέμπουν ευθέως σε χριστιανικές πεποιθήσεις. Υπάρχουν αναφορές που παραπέμπουν ευθέως στη ‘γνωστή' ιστορία για τον Κήπο της Εδέμ με τους απαγορευμένους καρπούς κλπ, επίσης γίνεται αναφορά στο χριστιανικό συμβολισμό του αμνού, (‘...There's a forbidden fruit deep in my garden that even Eve wouldn't dare to taste...' ‘...I could see God trembling in your eyes filling me with lies...Once again I could see the lamb slaughtered in your hands...'). Οι αναφορές αυτές φαίνεται να επιδιώκουν να τονίσουν τη συναισθηματική βαρύτητα που έχουν οι ιστορίες προδοσίας που περιγράφονται. Οι λέξεις ‘ blasphemy', ‘God', ‘ Nemesis', forgiveness', ‘forgivers' εμφανίζονται με συχνότητα και σε τέτοιο νοηματικό πλαίσιο, που δε μπορεί να αγνοηθεί ως τυχαίο γεγονός ιδίως όταν επάνω στο cd, στη μέση του βρίσκεται ένα σύμβολο το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και το ακάνθινο στεφάνι. Ο στίχος ‘What am I paying for nailed in this Cross...' δε νομίζω να αφήνει καμία αμφιβολία περί του σημείου αναφοράς του. Και μέσα σε όλ' αυτά ένα τραγούδι κλείνει με μια στροφή τελείως διαφορετική από το υπόλοιπο κομμάτι , αλλά και από τη θεματολογία του άλμπουμ ‘ On my shoulders I have my best soldiers embrace me while Roma falls'...!!!!

3. Σύμβολα

Το cd και το booklet βρίθουν συμβόλων που εκφράζουν αντικρουόμενα πράγματα σε πέραν των 2 φιλοσοφικών-θρησκευτικών ρευμάτων. Μια απλή αναζήτηση για παράδειγμα, θα σας αποκαλύψει τα διάφορα θρησκευτικά νοήματα της γάτας (πολυθεϊστικές θρησκείες και ο χριστιανισμός χρησιμοποίησαν εκτενώς τις γάτες) και του κορακιού (εκτενής χρήση σε διάφορες μυθολογίες, στις ανατολικές θρησκείες, στον ινδουισμό, στην Κέλτικη θρησκεία και σε παγανιστικές θρησκείες φυλών της Αμερικής αλλά και στο σαμανισμό) όσο και των παγανιστικών και αποκρυφιστικών ακόμα νοημάτων των δυο ισόπλευρων τριγώνων (το ένα με την κορυφή στραμμένη προς τα επάνω και το άλλο με την κορυφή στραμμένη προς τα κάτω) και της ένωσής τους. Σίγουρα όλοι θα σκεφτείτε το ίδιο πράγμα όταν δείτε ένα ακάνθινο στεφάνι σε μια καλλιτεχνική δουλειά. Κατόπιν αυτού, όσον αφορά το σύμβολο επάνω στο cd, θεωρώ άστοχη και χαοτική την επιλογή της τοποθέτησης του ακάνθινου στεφανιού στην ένωση των δυο τριγώνων. Και τώρα θα αναρωτιέστε γιατί τόση ανάλυση για τα σύμβολα. Απαντώ προκαταβολικά το εξής. Καταρχάς δε χρησιμοποιούν όλοι οι μουσικοί σύμβολα, αλλά όσοι το κάνουν (π.χ. ο David Tibet ασχολείται αποκλειστικά με το χριστιανούς κόπτες τα τελευταία χρόνια και έχει εκτενώς χρησιμοποιήσει στα cd του τις γάτες καθώς και τα γράμματα ‘Α' και ‘Ω' τα οποία ανοίγουν και ‘κλείνουν' το booklet ), χρησιμοποιούν πολύ λίγα και μάλιστα από ένα φιλοσοφικό ρεύμα κάθε φορά. Ο λόγος, που επιβάλλει σε γκρουπ ή μουσικούς τη χρήση συμβόλων, αφορά την ανάγκη τους (όπως οι ίδιοι δηλώνουν σε συνεντεύξεις και βιβλία) να επικοινωνήσουν με τον κόσμο τις πεποιθήσεις τους, οι οποίες μάλιστα επηρεάζουν βαθύτατα τόσο τους στίχους όσο και το είδος της μουσικής που παίζουν. Τα σύμβολα, όταν υπάρχουν, βρίσκονται εκεί για να τα προσέξουμε και ακριβώς για τον ίδιο λόγο βρίσκονται στη θέση που έχουν, τα σύμβολα στο cd των Mani Deum. Με όλ' αυτά δεν σας προσφέρω ‘μασκαρεμένη' κάποιου είδους κριτική σε θρησκευτικές πεποιθήσεις. Δε θεωρώ όμως θετικό ούτε εντυπωσιακό στοιχείο της δουλειάς αυτής το ότι στίχοι αναφέρονται σε ένα θρησκευτικό ρεύμα και συνδυάζονται με διάφορα είδη συμβόλων από άλλα φιλοσοφικά ρεύματα, τα οποία έχουν εναντιωθεί σφοδρά κιόλας στα χριστιανικά σύμβολα από τη γέννηση των φιλοσοφιών αυτών. Με απλά λόγια, ακόμα και αν αυτή η μουσική δουλειά ήθελε να φέρει σε αντιπαράθεση ή να αφορίσει (στιχουργικά, γραφιστικά) διάφορες φιλοσοφίες, με την παράθεση τόσο αντιφατικών και ισχυρών συμβόλων, τελικά προσωπικά μου δημιούργησε τέτοια σύγχυση που έχασα το ενδιαφέρον του να καταλάβω το νόημα αυτής της επιλογής της μπάντας.

Επίλογος

Το cd αυτό δεν παύει να είναι ένα εντυπωσιακό μουσικό ξεκίνημα για το συγκρότημα και δεν παύει να προσφέρει μια μουσική όαση ανάμεσα σε διάφορα άλλα ακούσματα χωρίς χαρακτήρα. Ίσως να είναι απλά μια σύντομη παρουσίαση όλων των θεμάτων με τα οποία θα καταπιαστούν στο μέλλον, ίσως και να είναι περισσότερο μουσική για το τοπικό πορνείο παρά για την τοπική εκκλησία. Έρχονται άμεσα στο μυαλό άλλωστε ιστορίες του Burroughs στην ανάγνωση του τίτλου. Οι επόμενες δουλειές τους θα μας ‘καλέσουν' να το διαπιστώσουμε. Ως τότε...

Rating: 7 / 10
Νάντια Σαββοπούλου