1. Turning
The Mind/ 2. I Dream Of Crystal/ 3. Let Go Of The Fear/ 4. Valium In The
Sunshine/ 5. Papercuts/ 6. Love Will Come/ 7. Everything Is Shattering/ 8.
Nothing/ 9. The Note (These Voices)/ 10. Chemeleon/ 11. Die Happy, Die Smiling/
12. Without You

28
September 2009 - Mute

Θυμάμαι πριν από 3 χρόνια περίπου, που είχα διαβάσει στο Postwave μας
μία κριτική για το "Pet Grief" των The Radio Dept.  Εκπληκτικός δίσκος του 2006, όπως αναφέρει και
στο σχετικό κείμενο ο Gotemp : "ο χρόνος για τους RD έχει σταματήσει στις αρχές των 90's...μελαγχολική
διάθεση, ατμοσφαιρική και ονειρική" ήταν κάποια από τις φράσεις που
περιέγραφαν τον συγκεκριμένο δίσκο. Τι σχέση έχουν οι Radio Dept. θα μου πείτε με τους Maps, τον δίσκο των οποίων θα "κριτικάρουμε" σήμερα; Μπορεί
να μην έχουν άμεση, αλλά εγώ προσπαθώντας να βρω μία, σκέφτηκα πως ακριβώς ένα
χρόνο μετά κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "We Can Create" το οποίο εξίσου ωραίο και
εντυπωσιακό, κινούνταν σε shoegaze,
electronica, pop μονοπάτια
και με επιπλέον μία υποψηφιότητα για τα Mercury Awards έκανε τον James Chapman και
το καλλιτεχνικό του δημιούργημα, Maps, ακόμα πιο γνωστό. Άσκοπο βρίσκω να μιλήσουμε παραπάνω για
το παρελθόν, προσθέτοντας απλά πως σε όσα ακολουθούν θεωρείται δεδομένο πως χαρακτηριστικά
τραγούδια του "We can create"
είναι το εισαγωγικό "So low so high" και "Don't fear" με τις ωραίες
μελωδικές γραμμές και το ατμοσφαιρικό στυλ  των M83!

"Turning The Mind" ο τίτλος του δεύτερου δίσκου
και το εισαγωγικό ομώνυμο τραγούδι σαν μία περίτεχνη προσποίηση παίζει με τις
προσδοκίες. Σου θυμίζει ποιοι είναι οι Maps ώστε εύκολα να καταλάβεις στην
πορεία του δίσκου πως ο Chapman πράγματι "γύρισε τα μυαλά του". Πιο Pet Shop Boys του
"love etc." (βλ. "Everything
Is Shattering"), πιο επιθετικά beats (βλ. "Nothing" και "Die Happy Die Smiling") και τα synths σε
πρωταγωνιστικό ρόλο είναι η αλλαγή κατεύθυνσης της μπάντας. Το "Let Go of the Fear" είναι η
προσπάθεια να ακουστεί ο δίσκος στα clubs και 100% αντιδιαμετρικό με αυτό που θα περίμενε κανείς να
ακούσει, το "Papercuts"
από την μέση και έπειτα ακούγεται θυμωμένο, αλλά ως μία καλή στιγμή του δίσκου δεν
σε απωθεί. Τα τυπικά (στα αφτιά μου τουλάχιστον) beats συνεχίζουν
στο "Love will come"-το πιο up tempo τραγούδι
του δίσκου. Το "Nothing" ομολογουμένως
σε φτιάχνει με το εισαγωγικό ρυθμικό σημείο μέχρι τα 2:05, όπου η φωνή με
αστεία παραμόρφωση σε αποπροσανατολίζει από την πορεία του τραγουδιού. Ρυθμός
που σε προτρέπει να χορέψεις με τα χέρια ψηλά, σχεδόν όπως το κάνει ο Tiesto, για παράδειγμα. Tο "The Note" σχεδόν αδιάφορο, το "Chemeleon" ίσως πιο κοντά στο We Can Create και
στο "Die Happy Die Smiling" τα μπάσα στο
τέρμα, λίγο industrial άποψη θεμελιώνει τους Maps ως μία ex-shoegaze band (δεν είναι απαραίτητα κακό). Το "Without you" του κλεισίματος,
σε κάνει να αναρωτηθείς αν κάπου πίσω από τις κονσόλες βρίσκεται ο Moby, όμως δεν σε χαλάει.
Ξεχνώντας να μιλήσουμε για το δεύτερο τραγούδι "I Dream of Crystal", ξεχάσαμε
συγχρόνως το πιο ωραίο τραγούδι του δίσκου, μελωδικό, μελαγχολικό και αρκετά Pop.

Συνοψίζοντας,
το "Turning the Mind" δεν θα
σου προσφέρει και πολλά αν το ακούσεις (πέραν των 3-4 δυνατών tracks), από
την άλλη είναι όμορφο να βλέπεις καλλιτέχνες να πειραματίζονται και να ψάχνουν,
μιας και τελικά στο άκουσμα του, σίγουρα βρίσκεις κάποια στοιχεία που σου
αρέσουν. Προτιμάω τους Maps όπως
μας συστήθηκαν το 2007 αφού πλέον όλοι οι συνδετικοί κρίκοι με τις μπάντες της
πρώτης παραγράφου και τα στοιχεία του ντεμπούτου έχουν ραγίσει, πιθανά όμως ο
επόμενος δίσκος- αν κινείται στα ίδια μονοπάτια- να είναι πολύ καλύτερος!
 

Rating: 6 / 10
Άγγελος Κουκλάκης

Maps - I dream of Crystal 

 {youtube}X1F8izLoE8U{/youtube}