Αν μπορούσα να βρεθώ αυτήν την εποχή σε κάποια ευρωπαϊκή
χώρα σίγουρα θα διάλεγα την Σουηδία… είναι τόσο έντονο το μουσικό άρωμα αυτής
της χώρας που μπορείς να το αντιληφθείς ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο μέρος
του πλανήτη. Σε κάθε πόλη, σε κάθε λιμάνι σε κάθε μακρινό χωριό ανθίζουν
συγκροτήματα όπου το καθένα έχει το δικό του προσωπικό ήχο. Σε μια μικρή πόλη
που κείτεται στην άκρη μια μεγάλης λίμνης ο Philip Ekström ονειρεύεται δίπλα στα κρύα τοπία και νοσταλγεί την αγαπημένη του μουσική
καθώς τραγουδάει για τον χαμένο κόσμο της ευτυχίας…the loss is all you had…when all you do is wrong, when all you feel is wrong…if I could dream away…

Όταν κυκλοφόρησε το single “Lost” ανυπομονούσα να ακούσω τη επιλογή μιας αμιγώς pop δισκογραφικής σαν την Labrador, σε μια αναβίωση του ήχου των 80s! Όταν άκουσα κατάλαβα ότι οι Mary Onettes δεν είναι ένα συγκρότημα που ανήκει στην αναβίωση του new wave όπως αυτή ακούγεται σήμερα από τους Killers ή τους Interpol. Το Lost, ένα προσωπικό αγαπημένο single της περσινής χρονιάς, κρύβει μέσα του από την μία την
ιστορία της ρομαντικής κιθαριστικής new wave σκηνής όπως αυτή ακούστηκε στις
αρχές της δεκαετίας του 80 από τους Sound και τους Modern English, και από την άλλη την εύθραυστη και σκούρα κιθαριστική
ποπ όπως εξελίχθηκε με τους The Wild Swans και τους Sad Lovers and Giants. Τα χρόνια δεν αλλοίωσαν την μουσική ομορφιά εκείνης της εποχής και παρόλο
που το τραγούδι βασίζεται στην ίδια συνθετική αρχή με το "I stop the world and Melt with You" καταφέρνει να ξεπεράσει τον χρόνο και να μείνει για
πάντα στην φιλόξενη μελαγχολική ακοή μου όπου τα ματζόρε ελαττωμένα έχουν
τιμητική θέση.

Το αριστερό χέρι του Philip θα μπορούσε να είναι το χέρι του Robert Smith, κυρίως την εποχή που ο Robert φλέρταρε με την pop, ενώ το δεξί του χέρι αυτό του Bernard Sumner ή ίσως του Johnny Marr που έχει αυτόν τον μοναδικό τρόπο να κάνει τις χορδές να πάλλονται
ευτυχισμένες  με την  μελωδία, ενώ οι φωνητικές του χορδές είναι
συντονισμένες στην ίδια συχνότητα με αυτή του Ian McCulloch! Η επιρροή αλώστε είναι τιμή όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που έχτισαν
ιδεολογίες, επηρέασαν μία ολόκληρη γενιά και άλλαξαν τις ζωές πολλών παιδιών με
θλιμμένο βλέμμα.

Μπορεί το πρώτο τους single “Make me Last” στην μυωπική Sony/Bmg να παρέμεινε στο περιθώριο πριν δύο
χρόνια η συνέχεια όμως για τα σκοτεινά παιδιά του βορρά ήταν λαμπερή όπου στην
σωστή εταιρία βρέθηκε το κατάλληλο περιβάλλον για να αναπτυχθούν και να
ακουστούν οι κρυφοί εσωτερικοί μονόλογοι και ο χαμένος τους ρομαντισμός.

Μετά από δύο εξαιρετικά singles (Lost & Void) το ντεμπούτο τους άλμπουμ
εμφανίζεται επιβλητικό στην κεντρική σελίδα της Labrador. Και να μην ξέρεις τι είναι το χέρι πάει αυτόματα μόνο
του να κάνει κλικ στο order now! Το εξώφυλλο σε χαρακτηριστικό
μαύρο πλαίσιο με την νεκρή φύση πλημμυρισμένη από την ατμόσφαιρα της μοναξιάς
και του έρωτα είναι καθηλωτικό και δεν σου αφήνει περιθώρια να το ξανασκεφτείς.
Χιλιάδες άλλες παρόμοιες εικόνες περνάνε από το μυαλό εκείνη την στιγμή με
ευχάριστες ή δυσάρεστες αναμνήσεις…Το περιεχόμενο στέκεται επάξια απέναντι στην
μεγαλοπρέπεια του εξωφύλλου με δέκα συνθέσεις πού αγγίζουν ακόμα και τις πιο
παγωμένες καρδιές. Το εισαγωγικό "Pleasure songs" με απαλές συγχορδίες και με υπέροχη
μελωδία  ακούγεται σαν ένα χαμένο b-side από κάποιο single της  ιστορικής μπάντας του Ian από το Liverpool ενώ τα Lost και Void που ακολουθούν διαλύουν κάθε υποψία χαλαρότητας
δημιουργώντας μια αίσθηση απελευθέρωσης του σώματος από τις προγραμματισμένες
κινήσεις του εγκεφάλου. Η επιτυχία ενός άλμπουμ λένε ότι έγκειται στην ύπαρξη
τραγουδιών καλύτερων από τα singles! Τουλάχιστον άλλα τρία τραγούδια θα μπορούσαν να είναι singles μέσα από αυτό το άλμπουμ με κορυφαίο το "Slow" οπού εδώ και 25 μέρες έχει κολλήσει το repeat στο cd player, winamp, car player και το χέρι μου δεν πάει στο επόμενο track! Με την ένταση να ανεβαίνει στο refrain όλο και περισσότερο μέχρι που αρχίζει η
παραμόρφωση… χίλιες φορές πρέπει να έχω σιγοτραγουδήσει το τέλος…
slowly goes my heart, we should never be apart, slowly goes my dreams, how could we forget it all? I want to do it some
more, I want to feel it again, If I end it with you, oh such a beautiful
end…slowly goes my heart…
με την στιγμή να περνάει στην αιωνιότητα και να αγγίζει τις πρώτες θέσεις δίπλα στο "Bizarre Love Triangle". Η συνέχεια εξίσου
καθηλωτική με εισαγωγή βγαλμένη από το στόμα του λιονταριού το "The Companion" κοιτάζει κατάματα το τελευταίο φως της ημέρας ενώ το "Explosions", τραγούδι που υπάρχει και στο ep Lost, βουτάει βαθιά στην γεύση του μελιού ξεφεύγοντας από την επανάληψη του
ίδιου ήχου που μπορεί να ακουστεί και λίγο κουραστικός σε κάποια ακρόαση.

Δυστυχώς τα δέκα τραγούδια δεν ήταν αρκετή τροφή για τα
άπληστα αυτιά μου, προσωπικά θα ήθελα να συμπεριληφθούν και τα δύο υπέροχα b-sides που υπάρχουν στο single Void! To "Everyday and Today" που ακολουθεί επάξια τα δύο singles σε ρυθμό, σύνθεση και μελωδία και το "Translate", με μια μοναδική Μark Κozelek-η ερμηνεία που διαλύει ψυχές…

Οι Mary Onettes μπορούνε και μιλάνε με
τις καρδιές όλων των παιδιών που έχουν pop heart and dark blood και αν είστε και εσείς ένα από αυτά τα παιδιά δεν θα πρέπει να του αφήσετε
να χαθούν στον ωκεανό της μουσικής…

Rating: 8,7 / 10
Gotemp

PS: Η επιτυχία της Labrador είναι ότι διαθέτει τα singles free downloading και όχι κομμένα, μισά ή σε Low bitrate αλλά  κανονικότατα σε 128 kbs! Και αυτό φαντάζομαι το κάνει γιατί η μουσική που
κυκλοφορεί είναι τόσο καλή που δεν αφήνει αδιάφορο το ακροατήριο που θέλει
πλέον να αποκτήσει όλο και περισσότερα τραγούδια από το αγαπημένο του
συγκρότημα.

The Mary Onettes - Lost
The Mary Onettes - Void 

The Mary Onettes - Void live @ the Labrador 100 Party
{youtube}J6b1gwICm-A{/youtube}

comments & discussion