Matisse - Cheap As Art

1. Let Me Go Home
/ 2. Rock And Roll For Boys
/ 3. The Gospel
/ 4. She Smiles
/ 5. Fragments of Life
/ 6. Cosmic Dancer
/ 7. The Only One I Love Is My Hate
/ 8. Bedroom Eyes
/ 9. Jealous
/ 10. Innocent Lie
/ 11. Cleap as Art
/ 12. Song About a Song
 

Bonus Tracks:
13. She Smiles (Cyanna remix) / 14. Let Me Go Home (Mikro remix)
/ 15. Pluto 

Sony Music
/ 21 June 2005

Cheap Αs Αrt.Το λιτό μπλε εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ των ελλήνων
Matisse,εκτός απ’το ότι μου φέρνει στο μυαλό εξώφυλλα δίσκων απ’τα 70’s
συνοδεύεται από μια πρόχειρη..εκτίμησή του,και μια έξυπνη αναλογία για
προβληματισμό.Μια καλλιτεχνική δημιουργία πως «κοστολογείται»,και τελικά από
ποιον,απ’το δημιουργό ή το δέκτη της; Και πόσο σχέση έχει η μουσική με όλα αυτά;
Και στο κάτω κάτω πως τολμάει ένα ελληνικό group, να μας βάζει σε τέτοιες
σκέψεις καλοκαιριάτικα; Ίσως ευθύνεται η καλλιτεχνική αύρα που φέρει το όνομα Matisse για τις τάσεις της
εννοιολογικής αναζήτησης,μαζί και η βιασύνη να ερμηνεύσουμε τον τίτλο και τις
διαθέσεις του δίσκου απ’την υλική του υπόσταση.

Αν και παραδέχομαι, ότι
και μετά από τόσες ακροάσεις,ακόμα προσπαθώ να βρω ένα συνδετικό κρίκο για τα
κομμάτια του παζλ του πρώτου πίνακα των Matisse...Κάπου εδώ πρέπει να ομολογήσω
επίσης, ότι στα παζλ δεν είχα ποτέ υπομονή, μετά από κάποια ώρα τα παράταγα
σκόρπια,ενοχλημένος από την ...ακαταστασία τους.Βέβαια, η ωριμότητα του Cheap As
Art σε αναγκάζει να το πάρεις στα σοβαρά,δε σ’αφήνει να το παρατήσεις εύκολα
μιας και κάθε άκουσμά του προδίδει δουλειά και ιδιαίτερη φροντίδα για το
αποτέλεσμα...μα είπαμε,το συνολικό αποτέλεσμα δεν ειναι αυτό που μας
προβληματίζει ως τώρα;Τα κομμάτια του πίνακα,η ακαταστασία κλπ κλπ.
Απ’ότι
θυμάμαι,δύο είναι τα στοιχεία που οδηγούν στη σύνθεση ενός παζλ : η μορφή των
κομματιών που επιτρέπει τη σύνδεσή τους,και τα χρώματά τους.Λοιπόν,αδειάζουμε το
κουτί...

-Η μορφή.

Η πολύ καλή ισορροπία μεταξύ κιθάρας και
ηλεκτρονικού ήχου είναι το πρώτο πράγμα που σε ενθουσιάζει,καθώς το album
ανοίγει με το εκρηκτικό Let me go home.Γεμάτος ενέργεια χορευτικός ρυθμός
και electro-rock ξεσπάσματα διαμορφώνουν ένα ιδανικό ξεκίνημα που σε
ξεσηκώνει.Το ηλεκτρονικό στοιχείο κρύβεται για λίγο μέχρι το πανέμορφο She
Smiles το οποίο με είχε κερδίσει από το πρώτο άκουσμα.Είναι η πιο pop στιγμή
του δίσκου,και απ’τις πιο ζεστές γωνιές του κάπως...Κάτι η μελωδία,κάτι η
ιδιαίτερη χροιά της φωνής,κάτι η ανάμνηση του Europe is our playground εκεί λίγο
πριν το δεύτερο ρεφραίν...Πραγματικά ξεχωριστό!Περίεργα «χωμένο» βέβαια,ανάμεσα
στο δυναμικό The gospel και στην –τελικά ευχάριστη- έκπληξη του Cheap As
Art.Το πρώτο παραλαμβάνει τον ασταμάτητο ρυθμό που απ’την αρχή μας εισήγαγαν οι
Matisse,και τον κορυφώνει με μια πολύ ζωντανή αίσθηση..I found the gospel,
truth according to me. Η «σημαία» για ένα περήφανο ξεκίνημα; Πάντως είναι hit
και έτσι έπρεπε να είναι!Η «έκπληξη» αφορά στη διασκευή στο Fragments of
Life του Roy Vedas,κομμάτι που είχε αρχίσει να με εκνευρίζει παλιότερα,όταν
παιζόταν παντού στο ραδιόφωνο..Εκείνο το @#@$&* εφφέ στα φωνητικά...δε
χάρηκα ιδιαίτερα όταν το είδα στο tracklist.Παράξενη επιλογή,άλλωστε.Αρκετές
ακροάσεις μετα,έβαζα το δισκάκι και πάταγα να παίξει κατευθείαν το ‘5’.Τα
«ενοχλητικά» στοιχεία έχαν φύγει,και το κομμάτι πήρε μια πιο δυναμική,χαρούμενη
μορφή.Ο ευαίσθητος κόσμος του Cheap As Art,ξεδιπλώνεται σε άλλη μια
διασκευή,αυτή τη φορά στο Cosmic Dancer των T-Rex ,και στο συμπαθέστατο
Innocent Lie.Το βιολί εκεί προς το τέλος του τραγουδιού έρχεται απ’το
πουθενά και στέλνει το κομμάτι (χαρακτηριστικό προσόν πλέον του Τάσου
Παπαστάμου) σε ένα πιο ονειρικό και έναστρο ...πουθενά.
Απ’τα υπόλοιπα
κομμάτια ξεχωρίζει το πολύ..Suede Bedroom Eyes και το Rock ‘n roll for
Boys,που θυμίζει αρκετά Blur.Ο δίσκος συμπληρώνεται από το πολύ καλό remix
του She Smiles απ’τους Cyanna,και την αμιγώς electro άποψη των Μικρο για το Let
Me Go Home.

-Τα χρώματα

Χμμ...Οι αισθήσεις αρχίζουν να
μπερδεύονται,επομένως οι αντιδράσεις καθυστερούν.Ή αλλιώς,η δυσκολία του να
συμβαδίσεις με όλες αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ροή του Cheap As
Art.
Οι επηροές των Matisse είναι πολλές μα αντί να οδηγούν τον ήχο τους
σ’αυτό το δίσκο,κρατάνε λίγη περισσότερη δόξα παραπάνω και λάμπουν ξεχωριστά η
μία απ’την άλλη.Κι έτσι,παρά τη γοητεία της ανομοιομορφίας που εκπέμπει αυτή η
δουλειά,συντηρεί έναν άβολο προβληματισμό..κάπου κάπου κι ένα μικρό άγχος για το
αν τελικά τα συνδετικά στοιχεία κρύβονται κάπου που τα αγνοήσαμε..Οι στίχοι δε
μας βοηθούν στην αναζήτηση αυτή,ή τουλάχιστον παραείναι προσωπικοί για να
συμμετέχουν.Σαν μια περίεργη συνένεση των μουσικών,να πηγαίνουν πότε προς τη μία
και πότε προς την άλλη κατεύθυνση,ψάχνοντας κι αυτοί ένα ξεκίνημα.Η αναφορά σε
μουσικά ιδιώματα,ή η διάκριση σε «παλιό» και νέο «ήχο» που έρχεται στο μυαλό,δεν
έχει σημασία,όμως προσωπικά δυσκολεύομαι να ακολουθήσω όταν στον δίσκο
περιέχονται τραγούδια όπως τα She smiles, Fragments of life, Song about a song
και Cheap as art!Κι ας είναι το καθένα μια τουλάχιστον ενδιαφέρουσα ξεχωριστή
ιστορία.

Πολύ κρίμα που κομμάτια σαν το The Gospel,το Let me go Home,το
She smiles ή το Innocent Lie,δε συνοδευσαν το φετινό ραδιοφωνικό μας
καλοκαίρι...

Παρά τις αδυναμίες του,το Cheap as art είναι ένας δίσκος που
κοιτάζει μακριά,ενίοτε και βαθειά μέσα μας, και προσθέτει ουσία στο σύνολο των
εγχώριων μουσικών προσπαθειών.Δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι ενώ το hype
συγκροτημάτων όπως οι Franz Ferdinand ,οι Bloc Party,οι Interpol, συνεχίζει να
σαρώνει σε Ευρώπη και Αμερική,οι Matisse προτίμησαν να εκφράστούν στη γλώσσα της
μουσικής που αγάπησαν με κάθε κόστος που αυτό συνεπάγεται.Άλλωστε μην ξεχνάμε
ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή,και ήδη βρισκόμαστε στη συνέχεια του Cheap as
Art.Σίγουρα υπάρχουν πολλά να περιμένουμε.Στο κάτω κάτω..inspiration is for
free!Kαι το ταλέντο επίσης.

***Οι Matisse δημιουργήθηκαν
το 1999 στην Αθήνα και αποτελούνται από τους Άρη Σιαφά (φωνή), Γιάννη Μασσούρα
(μπάσο,φωνή), Γρηγόρη Κόλλια (κιθάρα), Πέτρο Τσώλη (drums), Κώστα Συνοδινό
(πλήκτρα, πιάνο) και Βασίλη Ζερβό(κιθάρα). 

Βαγγέλης Γιαννακόπουλος