"welcome to flight 4 - 808..have a nice flight.."

"τρελλό σαφάρι μεχρι τον Αρη..τον κόκκινο πλανήτη...
κ ακόμα πιο μακριά σε άλλους γαλαξίες..κ στην Αφροδιτη
η πτήση αναχωρεί με άγνωστη πορεία..ως το Δία..."

What happened here??τo mikrotronik πλάσμα άφησε τον πλανήτη happy κ άρχισε τα διαγαλαξιακά ταξίδια σε αναζητηση νέων πάρτυ?Φανταστείτε το..πανω σε αυτο το ομορφο μαυρο digipack κουτακι με το neon-like mikρο λογότυπο...να σερφάρει στο σύμπαν..
Κάπως έτσι ξεκινούν οι "180 μοίρες" , το τέταρτο κατά σειρά αlbum των Μίκρο..

Let's get on board as well...
Η απογείωση γίνεται μεσα σε ενα lounge, easy-listening περιβάλλον..με funky ρυθμούς, μια groovy κιθαριά και τη Ρία να λέει τα δικά της για ιπτάμενους δισκους που γυρίζουν στα πικάπ της.. Χαλαρά και όμορφα αλλά πάντα χορευτικά.
O chillout destroyer όμως εχει ήδη πάρει θέση,γιατι ακολουθεί μια rockιά ..σαν αυτές των Μίκρο όμως..
Γαρνιρισμένο με τα απαραιτητα ηλεκτρονικά bits 'n pieces, totally rock guitars κ' ενα επαναλαμβανόμενο,κολλητικό "δε σε φοβάμαι.." έχει τα ίδια αποτελέσματα πάνω σου με αυτά των "η σειρά σου", "περιστρεφόμενα κεφάλια"...
Σε παρόμοιους (κ παροιμοιώδεις) electropunk ρυθμούς το "electroshock" ως ενναλακτικό καψουροτράγουδο για την ψαγμένη e-generation ..."μετάδωσέ με" με πολύ electroclashy ρυθμό και voxx.."σε τροχιά" με μια ingenious πραγματικά χρήση sampling των γυναικείων φωνητικών που σε συνδυασμό με τα sequences είναι "όλα τα λεφτά" που λέμε....ή το "δεκαοχτώ" ,ενα τυπικότατο πλέον μίκρο, όπου όμως η ιδια η ερμηνεία (μια μπασα lo-fi ευαισθησία) σε αγγιζει και σε προσυλητίζει..

Φωνητικά και στίχοι λοιπόν, είναι μοιρασμένοι οπως πάντα στο Νίκο και τη Ρία (ισως περισσότερο στη Ρία στιχουργικά έστω αυτή τη φορά i think)..
Στιχουργικά είναι λιγο πολύ αναμενόμενα τα πράγματα, όλοι έχουμε τα κολλήματα μας.Tο καλό ομως είναι πως γράφουν ελληνικούς στίχους με ξένη νοοτροπία..όχι σαν να γράφουν ελληνικούς αλλά ούτε και σα να μεταφράζουν ξένους..Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή..
'Οσον αφορά τα vocals έχουν ακουστεί αρκετά κατα καιρούς, μα δεν γίνεται εμφανής καμία διάθεση αλλαγής . Ιt works u see....Και τείνει να γίνει cult το θέμα..Τhis is Μικρο!

Οπως επίσης Μικρο ειναι τα γνωστά "...ααααααααααααα..." της Ρίας και ο υποθάλπων oriental αισθησιασμός στον χορευτικό ambient "λαβύρινθο".Εδω όμως μιλάει για ακόμα μια φορά η εξαιρετική παραγωγή και οι εκπληκτικοι ήχοι που απλά γεμίζουν το χώρο και κάνουν το χαρακτηρισμό μεστός να εχει ουσία..Ποιος λέει πως η ελληνική σκηνή υστερεί σε σχεση με τις υπόλοιπες.. ??
Εκει, στη μέση καπου του cd, υπάρχει ενα track με τον τίτλο "χρυσαλλίδα" μια απο τις πιο όμορφες και αγαπημένες λέξεις..για ενα πολύ όμορφο και ήδη αγαπημένο κομμάτι.
'Η αλλιώς: "Απλά Μαθήματα Δημιουργίας ενός Τραγουδιού που Φυσάει..Ηear n Learn"
futurepop με πνοή ,ντυμένη με αιθέρια φωνητικά και trancy αστρικούς ήχους και εμβολιασμένη με την αίσθηση του έρωτα..αυτο ακριβώς το being-in-love-feeling..ακριβώς όμως.Και λόγια που θα αγγιξουν πολλούς και πολύ ... Well done..n thanx..

Aν έκλεινε εδώ το album ίσως και να έμενα με την αίσθηση πως οι Μικρο έχουν βρει το μυστικό της επιτυχίας κ επαναπαύονται σε αυτό..Τη συνταγή για τον επιτυχημένο fun δίσκο.. n all they do is mix up the ingredients once again.Δύο ενστάσεις όμως :
Πρώτον, οι Μίκρο κινούνται στα χνάρια των...Μίκρο!Που σημαίνει πως πλέον έχουν καταξιωθεί και αφήνουν το δικό τους μουσικό στίγμα.Επιπλεον όμως προσαρμόζουν τον ήχο του "180 μοιρες" στην εποχή ιδανικά κ ανεπαίσθητα, μέσα στα πλαισια της προσωπικότητάς τους σαν group, συνδυάζοντας κλασσικα rock k synthpop στοιχεία με τα post k electro trends τα εποχής, σε έναν αξιοζήλευτα δουλεμένο ήχο.
Κοινως, γιατι κουράστηκα, τα άτομα είναι ψαγμένα, ξερουν απο μουσική, εχουν good influences, αίσθηση κ' αισθητική, και σαν δουλειά συνολικά είναι ενα βήμα πιο μπροστά απο οτιδήποτε κυκλοφορεί στη εγχώρια μουσική σκηνή σήμερα. Ετσι βέβαια μεγαλώνουν και οι προσδοκίες ε??

Δεύτερον, υπάρχoυν και καποια στοιχεία λιγο έκπληξη, ευχάριστη βέβαια..Μια επιθετικότητα, μια δυναμική λίγο διαφορετική όπως βγαίνει προς τα έξω με μπόλικο σαρκασμό στην Ωδή στη "Replica" απο τη Ρία
"Ω! replica πόσο πουλάς εισαι πια διάσημη σταρ..
Ω! replica μην εκπλαγεις οταν πια καταναλωθεις πρέπει να αντικατασταθείς.." 'Αουτς!
και το σχημα στην κιθάρα που κάτι σου θυμίζει..
Αυτό το punky drum intro στην "προσωπική οθονη"..Ενας πορωτικός up-to-date, rock 'n roll θυμός που ταιριάζει στη φωνή της, με αγαπημένα wave drums, bass n guitars κ τα απαραιτητα μπλιμπλίκια φυσικά. Perfect!
Από την αλλη, στο "παιχνίδι των σκύλων" βγήκε λιγο σε terror x crew φάση..και μάλλον πρέπει να το ακούσω πιο τσαντισμένη..Φαντάζομαι.
Παρολ'αυτά μια καλή μετάβαση για τηv ηλεκτρονική μελαγχολία που φορτώνει σιγά σιγά και κλείνει το δισκο,το ομώνυμο "180 μοιρες"

Kαθώς προσγειωνόμαστε λοιπόν, μια θερμή παράκληση to whomevere's out there..please καποια τραγουδάκια ας μείνουν άσπιλα και αμόλυντα από τη καταναλωτική καθημερινότητα και ας περάσουν στην ιστορία ως έχουν..αν γίνεται.
Και επίσης στους Μίκρο..να συνεχίσουν αυτό που έχουν αφήσει στη μέση από τόν προηγούμενο δίσκο..to be continued..γιατι θα σκάσω..τι έχει η βαλίτσα?

Εις αναμονή μιας live ακρόασης....

Μαρία Καραγκούνη