Mikro - Restart

1. Όπου και να 'μαι / 2. Αυτή η πόλη / 3. Restart / 4. Lullabies / 5. Σκότωσε με / 6. Fashion Everywhere / 7. Treasure in your heart / 8. Καληνύχτα / 9. Τόκιο-Ρώμη / 10. Danger Zone / 11. Να γελάς / 12. Κοίτα ψηλά / 13. Σφαίρα στον ουρανό / 14. Απογειώνομαι

 Undo Records / 10 July 2007

Καλοκαίρι
μου θέλατε… Αν τώρα που κάθεστε μπροστά στην οθόνη, και κάνοντας στροφή 180˚ (ή
όσο θέλετε, δεν αλλάζει και τίποτα) βλέπετε τον τοίχο που βλέπατε όλη τη
χρονιά… καλές βουτιές. Η ζέστη σταμάτησε να κάνει πλάκα, πλέον μας μισεί
επισήμως, και το συνηθισμένο αστικό καλοκαίρι που έγινε κανόνας συνεχίζει να
σπαταλάει το χρόνο μας. Οι αραιοντυμένες θελκτικές υπάρξεις της παραλίας δε
ζωντανεύουν στην οθόνη, όπως στις διαφημίσεις της τηλεόρασης, έχω δοκιμάσει
κάθε πιθανό συνδυασμό στο πληκτρολόγιο, αφήστε το. Ε ναι, η φαντασία σε μια
τέτοια φάση οργιάζει, και μάλλον είναι απ’τα λίγα καλά πράγματα που συμβαίνουν.
Γι’αυτό και όποιος φαν της ηλεκτρονικής pop καταφέρει να δει το πολύχρωμο
εξώφυλλο της συσκευασίας του Restart των Μικρο ως εισιτήριο για ένα μαγικό καλοκαιρινό ταξίδι, ή έστω μια
πραγματικά δροσιστική διέξοδο απ’τις εντελώς καμένες μέρες, μπορεί να ξεχάσει
εύκολα όλες τις παραπάνω μιζέριες. Αφήστε εκτός τειχών τις θερμόπληκτες σκέψεις
της εποχής, δροσίστε λίγο παραπάνω την ταλαιπωρημένη φαντασία… α,και πατήστε restart.

Το
καλοκαίρι των Μικρο συνεχίζεται. Δηλαδή μια εποχή που δεν προσφέρεται για
πειραματισμούς, και όπου οι πολλοί προβληματισμοί έχουν μπει στην άκρη. Προέχει
να συνεχιστεί η ανεβασμένη διάθεση και ο χορός των διαπλανητικών party που ξεκίνησαν απ’τον πλανήτη happy και στήνονται με έναν όμορφο
συνδυασμό τεχνολογίας και εικόνων. Αυτό ξέρουν να κάνουν καλύτερα, και σ’αυτό
συνεχίζουν να βασίζονται για να μας ταξιδέψουν στο κόσμο τους.

Βέβαια εδώ
χωράνε κάποια παράπονα ή καλύτερα ενστάσεις, μιας και σε μια εποχή που τα
ελληνικά group ανάλογου ήχου έχουν αρχίσει να νιώθουν μεγαλύτερη άνεση να ψάξουν σε
παρελθόν και μέλλον για να ικανοποιήσουν τη μουσική τους δίψα, οι Μικρο
μοιάζουν να συνεχίζουν σχεδόν όπως ξεκίνησαν. Σίγουρα ευθύνονται κατά ένα
μεγάλο μέρος για το αυξανόμενο ενδιαφέρον του κόσμου για τις εγχώριες δουλειές
όσον αφορά την ηλεκτρονική μουσική, με το ύφος και την ποιότητα κάθε παραγωγής
τους. Τα πράγματα όμως προχώρησαν. Ο λίγος χώρος για κιθάρες στο 180˚ και η electronica διάθεση του E-mail έμειναν μετέωρα, ίσως άτολμα βήματα
προς κάτι διαφορετικό. Αλλά απ’την άλλη…είναι pop μουσική. Χώρια που δείχνει
ξεχωριστή σιγουριά και πίστη σε κάτι εντελώς δικό τους,και αυτό όσο να ‘ναι το
σέβεσαι και σε κάνει να προσπαθήσεις περισσότερο να το καταλάβεις.

Τελοσπάντων
περνά το εγκεφαλικά νεκρό καλοκαιρινό μεσημέρι των προβληματισμών , είναι ώρα
για να ξεκινήσει το αναμενόμενο party. Και επειδή και ο πιο άμπαλος dj ξέρει ότι η αρχή είναι το ήμισυ του
παντός, το Restart αρχίζει να ξεδιπλώνει τις χάρες του απ’το πρώτο κιόλας
κομμάτι. Το Όπου και να’μαι ξεκινά δυνατά, με synthpop χορευτικούς προσανατολισμούς, με το
ρεφραίν να κυλά πάνω σε μια πολύ γλυκιά μελωδία, και στίχους που – κάπως το
καταφέρνουν πάντα σε τέτοιου είδους κομμάτια- στροβιλίζονται εντυπωσιακά στο
ρυθμό. Απ’αυτά που θέλουμε να ακούμε σε ένα δίσκο των Μικρο. Μια πολύ όμορφη
στιγμή του δίσκου είναι το Αυτή η πόλη που ακολουθεί. Τα
φωνητικά και οι στίχοι εδώ ανήκουν στο Νίκο Μπιτζένη. Μουσικά το ύφος δε
μεταβάλλεται αλλά σε συνδυασμό με τους στίχους, φτιάχνεται μια μελαγχολική
αναπόληση σε μια παλιά γιορτινή ατμόσφαιρα στην πόλη που χορεύανε όλοι. Μου θύμισε λίγο τα νυχτερινά αστικά τοπία που
διαγράφονται απ’τις ιδιόμορφες μπαλάντες των Στερεο Νοβα… σε μια δομή
προσαρμοσμένη στο πιο ανάλαφρο ύφος των Μικρο. Όπως και να ‘χει, είναι μια
ιδιαίτερη και συγκινητική στάση στο ταξίδι του Restart.

Η βασική
διαφορά του συγκεκριμένου δίσκου είναι ότι περιλαμβάνει 5 αγγλόφωνα κομμάτια.
Προσωπικά βρίσκω επιτυχημένη την προσπάθεια, όχι μόνο για το ότι οι στίχοι και
τα φωνητικά στέκονται και ταιριάζουν μια χαρά,αλλα και γιατί φαίνεται πως τα
κομμάτια αυτά άνοιξαν λίγο το μουσικό ορίζοντα του Restart. Το ομώνυμο είναι ένας ρετρό electro-pop σαρκασμός για τις ιντερνετ-ικές
σχέσεις (βλέπε myspace), ενώ το Lullabies, φέρνει κάτι απ’τον ανάλαφρο
ρυθμικό αέρα των Hooverphonic. Το Fashion everywhere θα ‘χει εκείνο το video όπου κάποια fashion victim νεαρή θα ξεσηκώνει ασταμάτητα τα e-καταστήματα ρούχων και τα click της θα ακολουθούν με μανία τις trendy υποδείξεις των αμέτρητων link. Το Treasure in your heart είναι άλλη μια πολύ ευαίσθητη
στιγμή, που θυμίζει ρομαντικές synthpop συνθέσεις της προηγούμενης
δεκαετίας τις οποίες ίσως βιαστήκαμε να εγκαταλείψουμε. Νομίζω ότι είναι απ’τα
πιο ωραία, ατμοσφαιρικά φωνητικά της Ρίας σ’αυτό το δίσκο. Γενικότερα, υπάρχει
η κλασσική ένσταση προς τις δυνατότητες της φωνής της, αλλά οι Μικρο αν μη τι
άλλο είναι μια καλή παρέα, και οι παρέες στη μουσική είναι πολύ ωραίο πράγμα
οπότε συνεχίζουμε. Στίχους στα αγγλικά έχει και το Danger Zone, με πιο σκληρό ήχο και αργό ρυθμό,
προσθέτοντας τους Goldfrapp στο εντυπωσιακό σύνολο των επιρροών.

Λίγο άκομψη
η συνολική παρουσίαση των αγγλόφωνων κομματιών μαζί, αλλά νομίζω πως είναι πολύ
ενδιαφέρουσα προσθήκη…αν και δεν ξέρω κατά πόσο λειτουργεί η εναλλαγή τους με
τον ελληνικό στίχο. Προσωπικά, απλά με έκανε να περιμένω με λίγο περισσότερο
ενδιαφέρον μια αμιγώς αγγλόφωνη δουλειά απ’τους Μικρο.

Το Σκότωσέ
με είναι το αντίστοιχο «η σειρά σου» , «δε σε φοβάμαι» δηλαδή ρυθμικά
«επίπεδα» φωνητικά από το Νίκο, και ξέσπασμα σε δυνατό ρεφραίν. Η συναυλιακή
«στιγμή του» δηλαδή. Τα Καληνύχτα και Τόκιο-Ρώμη, είναι dance, αρκετά mainstream, δημιουργίες , το πρώτο πιο
δυναμικό το δεύτερο σε πιο μονότονο ρυθμό. 
Ενδιαφέρον ακόμα έχουν τα ραπ φωνητικά και η …βιασύνη στο Να
γελάς, όπως και ο σκοτεινός πειραματισμός του Σφαίρα στον Ουρανό.

Ο δίσκος
κλείνει με την ήρεμη ματιά στο φοβισμένο γύρω κόσμο με την ευαισθησία που
προσδίδει η κιθάρα και οι στίχοι, στο ατμοσφαιρικό Απογειώνομαι.

Το να
ζητήσει κανείς πρωτοτυπία και μοναδικότητα απ’το Restart θα ήταν άδικο. Τα κομμάτια έχουν
φτιαχτεί γι’αυτό ακριβώς που το καθένα εμπνέει στο πρώτο άκουσμα : χορό,
ονειροπόληση, εκτόνωση. Είναι ο τρόπος που αφήνει χώρο στο προσωπικό στοιχείο
του κάθε ακροατή, καλείται να επιστρατευτούν οι εμπειρίες και η συναισθηματική
φόρτιση του καθένα μας για να λειτουργήσει. Μουσικά, και σ’αυτό το δίσκο
υπάρχει μια μικρή διαφοροποίηση, όπως ο αγγλικός στίχος ή ο πιο ψαγμένος
ηλεκτρονικός ήχος, αλλά τα πιο όμορφα κομμάτια συνεχίζουν να είναι οι
χορευτικές ελαφρώς μελαγχολικά αφαιρετικές συνθέσεις τους. Άλλωστε είπαμε, δεν
είναι ώρα για εκπλήξεις. Τι καλύτερο απ’τη λάμψη μερικών αυθεντικών pop κομματιών, ικανών να φωτίσουν με
γνώριμο τρόπο καινούργιες ή παλιές διαδρομές;
Restart!

Rating: 7,2 / 10
Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

comments & discussion